Κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν προσπάθησε να ανατρέψει τη δημοκρατία και να επιτεθεί στην ειρηνική μετάβαση της εξουσίας. Ο Τραμπ μοιάζει περισσότερο με τους αποτυχημένους δικτάτορες της ιστορίας.
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ακούει κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τη μετανάστευση μαζί με μέλη της οικογένειας που έχουν πληγεί από έγκλημα που διαπράχθηκε από μετανάστες χωρίς έγγραφα, στο Αμφιθέατρο του Νότιου Δικαστηρίου στο συγκρότημα του Λευκού Οίκου, την Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018, στην Ουάσινγκτον. (AP Photo / Evan Vucci)
Ο καθηγητής Leonard Weinberg είναι ανώτερος συνεργάτης του CARR, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδας και αποδέκτης ερευνητικών βραβείων Fulbright και Guggenheim.
Ο Τραμπ είναι έξω από την πόρτα. Μετά την υποκίνηση ριζοσπαστικής δεξιάς τρομοκρατικής επίθεσης στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις 6 Ιανουαρίου, το Σώμα τον κατήγγειλε για δεύτερη φορά, μια άνευ προηγουμένου επίπληξη.
Εκτός από μια γενική εξέγερση της δεξιάς για να τον κρατήσει στην εξουσία, ο Τραμπ θα αποσυρθεί από την προεδρία στις 20 Ιανουαρίου το μεσημέρι. Η απελπισμένη επιθυμία του να διατηρήσει την προεδρία έχει νόημα δεδομένου του τι τον περιμένει από την άλλη πλευρά. Όχι μόνο έχει κάποια υποκείμενη ανάγκη να μην είναι «χαμένος», αλλά και έντονη ανάγκη να κυριαρχήσει σε όλους εκείνους γύρω του. Αλλά είναι επίσης πιθανό να αντιμετωπίσει αρκετά απτές απειλές ως ιδιώτης πολίτης. Από όλους τους λογαριασμούς, έχει ένα τεράστιο προσωπικό χρέος που πρέπει να πληρωθεί ή να εξυπηρετηθεί λίγο μετά την επανάληψη της καριέρας του ως επιχειρηματία. Ακόμα πιο ανησυχητικό, ο Τραμπ φαίνεται πιθανό να αντιμετωπίσει μια σειρά αστικών καταγγελιών και ποινικών κατηγοριών που σχετίζονται με τη φορολογία μετά την αποχώρησή του. Τώρα μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει κατηγορίες που σχετίζονται με αυτήν την εξέγερση.
Καθώς οι δεξιοί πολιτικοί ηγέτες πηγαίνουν, ο Τραμπ φαίνεται ασυνήθιστος με πολλούς τρόπους. Μοιράζεται με πολλές από αυτές τις δημαγωγικές δεξιότητες στην κινητοποίηση ενός μαζικού κοινού από ένθερμους αφοσιωμένους και γεμάτους δυσαρέσκεια οπαδούς. Επίσης, ήταν ικανός να εκμεταλλευτεί διάφορες μορφές φυλετικής και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Ο εθνικισμός, ή ο αναπόσπαστος εθνικισμός, υπήρξε ένα σταθερό θέμα στη ρητορική του, θέματα που ήταν συνεπή με άλλους δεξιούς ηγέτες.
Από την άλλη πλευρά, σχεδόν κανένας από τους δεξιούς συμμαθητές του δεν έχει συλληφθεί αναφερόμενος σε μέλη του στρατού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν σκοτωθεί σε δράση, ως «κορόιδες» και «χαμένοι». Συνήθως, οι δεξιοί δημαγωγοί ξεφεύγουν από τον δρόμο τους για να εκκρίνουν τον ηρωισμό και την ανδρεία του στρατού της χώρας τους. Ο Τραμπ αποδίδει σε αυτές τις πατριωτικές αξίες, αλλά τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναφέρει τα αληθινά του συναισθήματα που εκφράστηκαν σε ιδιωτικές συνομιλίες με βοηθούς.
Στιγμές σαν αυτές απαιτούν αδιάκοπη αλήθεια. Είμαστε υπερήφανοι που χρηματοδοτούμε τον αναγνώστη. Αν σας αρέσει η δουλειά μας, υποστηρίξτε τη δημοσιογραφία μας.
Επίσης, λίγοι δεξιοί ηγέτες τις τελευταίες δεκαετίες αντιμετώπισαν τις θέσεις εξουσίας τους ως ευκαιρίες δημιουργίας χρημάτων. Ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας που έχει εκμεταλλευτεί το πολιτικό του αξίωμα για προσωπικά και οικογενειακά κέρδη, π.χ. ενθαρρύνοντας όσους επιθυμούν να συνεργαστούν με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να μείνουν στο ξενοδοχείο του στο Washington DC και στα διάφορα άλλα θέρετρα. Αυτό τον βάζει ανάμεσα στους οπαδούς του Ρώσου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Τραμπ ξεχωρίζει επίσης από τους δεξιούς ηγέτες του 20ού αιώνα λόγω της ηλικίας του. Ακολουθεί μια λίστα με 8 δεξιούς ηγέτες και τις ηλικίες τους κατά τη στιγμή που ανέλαβαν τις χώρες τους:
- Φρανσίσκο Φράνκο (Ισπανία) – 34 (1939)
- Antonio Salazar (Πορτογαλία) – 57 (1932)
- Juan Peron (Αργεντινή) – 51 (1946)
- Georgios Papadopoulos( Greece) – 48 (1967)
- Adolf Hitler (Γερμανία) – 44 (1933)
- Μπενίτο Μουσολίνι (Ιταλία) – 39 (1922)
- Miklós Horthy (Ουγγαρία) – 62 (1920)
- Anton Antonescu (Ρουμανία) – 58 (1940)
Η μέση ηλικία αυτών των δεξιών ηγετών όταν ανέλαβαν ή κατέλαβαν τον έλεγχο των χωρών τους ήταν 55. Ο Φράνκο ήταν μια εξαίρεση που είχε γίνει ο Ισπανός ηγέτης χωρίς αμφισβήτηση στην ηλικία των 34 στο τέλος του εμφυλίου πολέμου (ήταν 29 ετών όταν ξεκίνησε το εξέγερση το 1936!). Ως επί το πλείστον, αν και ασχολούμαστε με άντρες στα μέσα έως τα τέλη της μέσης ηλικίας. Τις περισσότερες φορές όμως δεν είχαν όλοι υπόβαθρο στις ένοπλες δυνάμεις. Ο Antonio Salazar ήταν επαγγελματίας οικονομολόγος. Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, προικισμένοι δημόσιοι ομιλητές, ήταν ειδικοί στην παραστρατιωτική βία και την αναταραχή.
Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ, αλλά ο Τραμπ ήταν ο μόνος από αυτούς τους δεξιούς ηγέτες που ήρθαν στην εξουσία κερδίζοντας ανοιχτές δημοκρατικές εκλογές. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που έτρεξε για δημόσια αξίωση.
Ο Τραμπ ξεχωρίζει επίσης από αυτούς τους δεξιούς ηγέτες του 20ού αιώνα λόγω της ηλικίας του. Ήταν 70 ετών όταν εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016. Αυτό τον καθιστά μια γενιά μεγαλύτερης ηλικίας από τις άλλες φιγούρες. Ακόμα κι αν ο Τραμπ και οι σύμβουλοί του είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν την εκλογική του ήττα και να τον κρατήσουν στον Λευκό Οίκο για άλλη τετραετή θητεία (ή περισσότερο), η ικανότητά του να μεταμορφώσει τις ΗΠΑ σύμφωνα με αυταρχικές γραμμές θα περιοριζόταν από τα γηρατειά. Θα είναι 74 στο τέλος της θητείας του, απίθανο να έχει την αντοχή που απαιτείται για να ξεκινήσει μια άλλη επίθεση στη συνταγματική δημοκρατία.
Εάν βγαίνουμε έξω από τις περιοχές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η καριέρα του Τραμπ μοιάζει με εκείνη του Ρετζέπ Ερντογάν, του Προέδρου της Τουρκίας. Ο Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξής του ήρθαν στην εξουσία μέσω της κάλπης το 2003. Αφού ξεπέρασε μια απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος το 2016, ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει μεταμορφώσει την τουρκική δημοκρατία σε αυταρχικές γραμμές και δείχνει λίγα σημάδια αποχώρησης. Ακόμα το 2016 ο Ερντογάν ήταν 62 ετών (γεννήθηκε το 1954) όταν ξεκίνησε το αυταρχικό του έργο.
Τελειώματα: Πρέπει να αντληθούν διδάγματα από το τέλος του κανόνα για αυτούς τους δεξιούς ηγέτες του 20ού αιώνα; Δύσκολο να πω. Ο Μάρσαλ Αντονέσκου πυροβολήθηκε από ομάδα πυροδότησης. Ο Μουσολίνι εκτελέστηκε από Ιταλούς οπαδούς. Ο Χίτλερ αυτοκτόνησε. Ο Σαλαζάρ, ο Πορτογάλος κυβερνήτης, εκδιώχθηκε με πραξικόπημα το 1970. Ο Παπαδόπουλος και άλλα μέλη της στρατιωτικής χούντας της Ελλάδας ανατράπηκαν το 1973 μετά από ταπεινωτική ήττα από την Τουρκία για την τύχη της Κύπρου. Ο Ναύαρχος της Ουγγαρίας Χόρτι εκδιώχθηκε από τους Ναζί κατακτητές το 1944. Ο Χουάν Περόν ανατράπηκε από άλλα μέλη του στρατού της Αργεντινής το 1955. Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες στην εξορία, επανεκλέχθηκε στην προεδρία το 1973, μόνο για να πεθάνει στο αξίωμα λίγο μετά τον Φρανσίσκο Φράνκο, το ισπανικό καούντο παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το θάνατό του το 1976. Ένα ευτυχισμένο τέλος; Όχι για τους περισσότερους Ισπανούς.
Η μοίρα του Τραμπ φαίνεται να είναι διαφορετική. Ο Τραμπ πολύ καλά μπορεί να καταλήξει σε ποινή φυλάκισης. Και ακόμα κι αν δεν έχει καταδικαστεί για τα εγκλήματα που διέπραξε πριν και κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, το σήμα του Trump αμαυρώνεται ανεπανόρθωτα. Μετά την εξέγερση, μεγάλες εταιρείες διακόπτουν τους δεσμούς τους με τον Trump, συμπεριλαμβανομένης της PGA που ακυρώνει το τουρνουά γκολφ του 2022 στα γκολφ κλαμπ του Trump και η Deutsche Bank διακόπτοντας το μελλοντικό δανεισμό. Δεδομένης της ηλικίας του, φαίνεται απίθανο να έχει πολύ χρόνο να επαναδιαμορφώσει την τέχνη της επιστροφής.
Αυτό το άρθρο σας παρουσιάζεται από το Κέντρο Ανάλυσης της Ριζοσπαστικής Δεξιάς (CARR). Μέσω της έρευνάς τους, το CARR σκοπεύει να ηγηθεί συζητήσεων για την ανάπτυξη του ριζοσπαστικού δεξιού εξτρεμισμού σε όλο τον κόσμο.
