Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Martin Fone ρίχνει μια ματιά στο πώς τα σκυλιά εξημερώθηκαν για πρώτη φορά και τα κόλπα της εξέλιξης των σκύλων που έχουν κάνει την ανθρώπινη καρδιά να λιώσει. Τι γίνεται όμως με τις γάτες;
Πρόκειται για ένα περίεργο στατιστικό στοιχείο ότι οι γάτες ξεπερνούν τα σκυλιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, με 10,9 εκατομμύρια έως 10,1 εκατομμύρια, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων: το 23% των νοικοκυριών έχουν ένα σκύλο, σε σύγκριση με το 16% με μια γάτα. Ο λόγος, φυσικά, είναι ότι ο ιδιοκτήτης μιας γάτας είναι πιθανό να έχει περισσότερα από ένα moggy, μια εντύπωση που προκύπτει από την απογραφή του 2018 από την PetPlan. Σε σχεδόν κάθε περιοχή της χώρας, βρήκε ότι η ιδιοκτησία σκύλου ξεπέρασε την ιδιοκτησία της γάτας και όσο πιο βόρεια πήγατε, τα πιο δημοφιλή σκυλιά ήταν. Η μόνη περιοχή που αγκυροβόλησε την τάση ήταν το Λονδίνο, όπου το 61% των ιδιοκτητών κατοικίδιων ζώων στη μητρόπολη διέθετε γάτα, σε αντίθεση με τη Βόρεια Ιρλανδία και τη Βορειοανατολική, όπου η ιδιοκτησία σκύλου μεταξύ των ιδιοκτητών κατοικίδιων ήταν τόσο υψηλή όσο 78 και 75% αντίστοιχα.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί. Οι γάτες είναι πιο αυτάρκεις και δεν απαιτούν το επίπεδο της εποπτευόμενης άσκησης που κάνουν τα σκυλιά, καθιστώντας τους ιδανικούς συντρόφους σε μια πόλη όπου τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος έχουν εξαιρετική τιμή. Παρέχοντας ένα παρόμοιο επίπεδο άνεσης και συντροφιάς με τα σκυλιά, οι γάτες είναι μια επιλογή χαμηλότερης συντήρησης.
Οι γάτες έχουν μια απροθυμία γι ‘αυτές, μια σειρά ανεξαρτησίας δεμένη με μια οξεία αίσθηση του να ξέρει σε ποια πλευρά ενός πιαταριού χύνεται το γάλα τους. Όπως ένας AN Whitehead, παρατήρησε, «εάν ένα σκυλί πηδήξει στην αγκαλιά σας, είναι επειδή είναι σε συμπαθώ; αλλά αν μια γάτα κάνει το ίδιο πράγμα, είναι επειδή η αγκαλιά σας είναι πιο ζεστή ». Ακόμα και το πιο χαϊδεμένο moggy δεν έχει χάσει την επαφή με την άγρια πλευρά του, το ένστικτο κυνηγιού μόλις αδρανές.
Εξερευνώντας την ιστορία της σχέσης του ανθρώπου με τη γάτα, αναρωτήθηκα αν, όπως παρατήρησε ο αρθρογράφος Τζορτζ Γουίλ, η φράση «οικόσιτη γάτα» ήταν οξύμορρο. Σε αντίθεση με τον σκύλο – που υιοθετήθηκε αρχικά για να παρέχει προστασία και να βοηθήσει στο κυνήγι και στη συνέχεια, μέσω επιλεκτικής αναπαραγωγής, αναπτύσσοντας άλλα χαρακτηριστικά που θεωρούνται χρήσιμα – η γάτα, σε όλη τη σχέση της μαζί μας, παρέμεινε σχετικά αμετάβλητη, διατηρώντας τη μορφή και τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς των προγόνων της . Αν και ο Σουηδός ταξινομικός, Κάρολος Λινναίος, έδωσε στην οικιακή γάτα τη δική του ταξινόμηση, Γάτα, το 1758, θεωρείται πλέον ένα υπο-είδος του Wildcat, Felis sylvestris γορίλλας.
Οι αρχαιολόγοι που ανασκάφησαν μια νεολιθική τοποθεσία στο Shillourokambus στην Κύπρο το 2004 ανακάλυψαν ότι τα γατάκια παραμένουν θαμμένα δίπλα σε αυτά των ανθρώπων. Χρονολογούνται γύρω στο 9500 π.Χ., περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις πρώτες απεικονίσεις γατών στην αιγυπτιακή τέχνη, καθιστώντας την την παλαιότερη γνωστή γάτα κατοικίδιων ζώων στον κόσμο. Μη γηγενείς στην Κύπρο, μεταφέρθηκαν στο νησί, υποδηλώνοντας μια πολύ νωρίτερη σχέση μεταξύ ανθρώπου και γάτας. Πράγματι, πιστεύεται ότι η μετάβαση από μια κοινωνία κυνηγών συλλεκτών σε μια αγροτική κουλτούρα ξεκίνησε τη σχέση μας με τις γάτες.
Οι γεωργικές κοινωνίες άρχισαν να ευδοκιμούν στη λεγόμενη «Γόνιμη Ημισέληνος» της Μέσης Ανατολής περίπου πριν από 12.000 χρόνια. Καθώς η συγκομιδή έπρεπε να αποθηκευτεί για μελλοντική χρήση, προσέλκυσε ένα ευρύ φάσμα παρασίτων, ιδιαίτερα ποντικών και αρουραίων. Δεν θέλουν να δουν ένα άλογο δώρου στο μάτι, οι ντόπιοι αγριόγατες ανέλαβαν την πρωτοβουλία να περιπλανηθούν στα καταστήματα σιτηρών και να τρώνε το γεμάτο λεία τους. Έτσι, ξεκίνησε μια αμοιβαία επωφελής και διαρκής συμβιωτική σχέση με τις γάτες που χαίρονται να υπάρχουν κοντά στα καταστήματα σιτηρών και οι αγρότες είναι ευγνώμονες για την υπηρεσία ελέγχου παρασίτων που παρείχαν.
Βάζοντας περισσότερη επιστημονική αυστηρότητα στην έρευνά μας, ένα έγγραφο με τίτλο Η παλαιογένεση της διασποράς της γάτας στον αρχαίο κόσμο, (Φύση Οικολογία & Εξέλιξη, Ιούνιος 2017), ανέλυσε το DNA από περισσότερες από 200 γάτες που επιλέχθηκαν τα τελευταία 9.000 χρόνια. Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Leuven ανακάλυψε ότι τα γονίδια των οικόσιτων γατών είχαν αλλάξει λίγο από αυτά των αγριόγατων, εκτός από την ανάπτυξη των διακριτικών λωρίδων και κουκκίδων που τώρα συνδέουμε με την τιγρέ γάτα.
Υπήρχαν δύο διαφορετικές γραμμές καταγωγής για τη γάτα, βρήκαν οι επιστήμονες. Το πρώτο προήλθε από τη νοτιοδυτική Ασία, μετακινώντας δυτικά στην Ευρώπη ήδη από το 4400 π.Χ. Το δεύτερο ήταν από την Αφρική, από μια γάτα που επικρατούσε στην Αίγυπτο και η οποία στη συνέχεια εισήχθη στα εδάφη που περιβάλλουν τη Μεσόγειο σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια αργότερα. Η αιγυπτιακή γάτα πιστεύεται ότι έχει παγιώσει τη σχέση της μαζί μας επιδεικνύοντας χαρακτηριστικά όπως η κοινωνικότητα και μια ανοχή, αν όχι παρόμοια, με ανθρώπους που τους έκαναν ακόμη πιο ελκυστικούς. Ωστόσο, ήταν ο ρόλος τους ως κινητών και εξαιρετικά αποτελεσματικών χειριστών παρασίτων που τους είδαν να εξαπλώνονται κατά μήκος των καθιερωμένων εμπορικών οδών.
Η εμφάνιση της γάτας τιγρέ με τις κηλίδες ή τα ριγέ σημάδια της, αποκάλυψε η μελέτη, μπορεί να εντοπιστεί σε ένα γονίδιο που βρέθηκε σε γάτες αρχικά από την περιοχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, το οποίο στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αφρική τον Μεσαίωνα. Δεν ήταν μέχρι τα 18ου αιώνα ότι τα σημάδια ήταν αρκετά συνηθισμένα ώστε να συνδέονται ειδικά με την κατοικία γάτα. Η αναπαραγωγή γατών για να τονίσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να δημιουργήσει το φάσμα των φανταχτερών φυλών που γνωρίζουμε τώρα δεν ξεκίνησε μέχρι το 19ου αιώνας.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι σεβαστούσαν τις γάτες: το να σκοτώσουν ένα ήταν ένα αδίκημα και η θεά του έρωτα, Bastet, απεικονίστηκε με ένα πρόσωπο γάτας. Το 1888 στο Beni-Hassan, μια τοποθεσία 20 χιλιόμετρα νότια της σύγχρονης Minya, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα τεράστιο νεκροταφείο που περιείχε περίπου 300.000 μουμιοποιημένες γάτες. Καθώς δεν υπήρχε καμία εισαγωγή στις μούμιες, τα υπολείμματα των γατών, βάρους περίπου είκοσι τόνων συνολικά, μετατράπηκαν σε λίπασμα και πωλήθηκαν στη Βρετανία σε £ 4 ανά τόνο.
Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τις γάτες ως σύμβολο της ελευθερίας, ενώ στην Άπω Ανατολή εκτιμήθηκαν για την προστασία που παρείχαν στα ιερά χειρόγραφα αποτρέποντας τα παράσιτα. Ωστόσο, στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στον Μεσαίωνα, οι γάτες συσχετίστηκαν με μάγισσες και τον διάβολο, μια μάγισσα που οδηγούσε στο σκουπόξυλό της με μια γάτα είναι ρυτίδα. Για να αποτρέψει το κακό, οι γάτες εξολοθρεύονταν συνήθως, μια άγρια πορεία δράσης η οποία, ειρωνικά, απέκρουσε τις κοινότητες προστασίας που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει τις πληγές από αρουραίους.
Ο Σάμιουελ Πέπυς κράτησε μια γάτα η οποία, όπως ηχογράφησε στο ημερολόγιό του για τις 22 Αυγούστου 1662, τον ξύπνησε στις 3 το πρωί με το κούρεμα και το άλμα στο κρεβάτι του, αλλά μέχρι το 19ου αιώνα θεωρούνταν γενικά ως ελεγκτές παρασίτων παρά ως κατοικίδια ζώα. Η αλλαγή στην κατάσταση της γάτας μπορεί να φανεί από την εμφάνιση στα μέσα του 19ου αιώνα «άντρες κρέατος γάτας» που περιπλανήθηκαν στους δρόμους του Λονδίνου, πουλώντας τετηγμένο κρέας αλόγου ως τροφή για γάτες και σκύλους. Ο Henry Mayhew, ο κοινωνικός ερευνητής, υπολόγισε ότι υπήρχαν χίλιοι τέτοιοι πωλητές στο Λονδίνο το 1861, εξυπηρετώντας έναν πληθυσμό περίπου 300.000 μητροπολιτικών γατών.
Η πρώτη εμπορική τροφή για γάτες πωλήθηκε στο Λονδίνο από έναν Αμερικανό επιχειρηματία, τον James Spratt, ο οποίος ίδρυσε την επιχείρησή του το 1860, το «Spratt’s Patent Cat Food» του ένα ψημένο κέικ φτιαγμένο από σιτάρι, παντζάρια και άλλα λαχανικά, συνδεδεμένα με αίμα βοείου κρέατος. Δεδομένου του επωνύμου του, αναρωτιέμαι αν ήταν χωρίς λιπαρά. Παρ ‘όλα αυτά, οι πλανόδιοι πωλητές τροφών για γάτες ήταν ακόμα τακτική θέα στους δρόμους του Λονδίνου μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνας.
Είναι σαφές ότι η γάτα δεν αναμενόταν πλέον να φροντίζει για τον εαυτό της και είχε θεωρηθεί μέρος της οικογένειας, μια θέση που φρόντιζε από τότε.
Πίστωση: Getty Images / EyeEm
Δεν είναι τυχαίο ότι η καρδιά σας λιώνει όταν τα σκυλιά κοιτάζουν τα μάτια σας – είναι απλά γεγονός χιλιάδων
Πίστωση: Getty Images / iStockphoto
Τα σκυλιά δεν ήταν ποτέ πιο δημοφιλή – όπως δείχνουν οι αυξανόμενες τιμές των κουταβιών (και ο ανησυχητικός αριθμός απάτης). Αλλά μας
Macavity, Macavity, δεν υπάρχει κανένας σαν τον Macavity – εκτός από τους άλλους οκτώ σε αυτήν τη λίστα, όπως επέλεξε η Emma
Πίστωση: Alamy
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν είτε ως σκύλο είτε ως γάτα, και η προεπιλεγμένη εστίαση της Country Life είναι συνήθως σκύλος.
Πίστωση: Getty Images / iStockphoto
Πολλά όμορφα και κοινά φυτά στον μέσο αγγλικό κήπο μπορούν να αποβούν μοιραία για τα κατοικίδια ζώα. Peter Green, κτηνιατρική