Λίγα λεπτά πριν από την επέμβαση, κοίταξε τους γιατρούς και τις νοσοκόμες και τους είπε ότι «αυτή είναι μια όμορφη μέρα για να σώσει ζωές». Μόνο αυτό το «δώρο» προοριζόταν για την αδερφή του, η οποία πρόσφατα διαγνώστηκε με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Η ιστορία του Ing, στην οποία παίζουν δύο αδελφές, μία από τις οποίες αποφασίζει να δωρίσει το νεφρό του για να τον σώσει.
Γιαν Ανέτ Η Stephanie, που κατάγεται από τον Άγιο Σαράντα, ζει και εργάζεται στην Κύπρο τα τελευταία 20 χρόνια. Λέει στο AlphaNews. Ζήστε για το Golgotha της οικογένειάς της, το οποίο ξεκίνησε το Πάσχα του 2014, όταν η αδερφή της έψαχνε ελπίδα στη ζωή. Μας είπε για τη διάγνωση της νόσου, τα εμπόδια που ακολούθησαν, την απόφαση για δωρεά νεφρού πριν από την κρίσιμη χειρουργική επέμβαση, τον αγώνα. Δίνει μια διαθήκη στην ψυχή է στέλνει ένα ανησυχητικό μήνυμα για να «σπάσει» τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις «μεταμοσχεύσεις» γύρω από το μεγάλο κεφάλι.
Το “δώρο” τηλεφώνημα της ζωής
Η αδερφή του, Λίντα, ήταν τότε 41 και διαγνώστηκε με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Όπως μας εξήγησε η Ιωάννα, και τα δύο νεφρά λειτουργούσαν μόνο στο 20%. Η μόνη διέξοδος ήταν η αιμοκάθαρση.
«Μέχρι το 2014, υπήρχε μόνο ένας νεφρολόγος στην περιοχή που του είπε ότι είχε λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος και έλαβε αντιβιοτικά. Καθώς τα συμπτώματα δεν υποχώρησαν, παραπέμφθηκε σε γιατρό στα Τίρανα, όπου τελικά διαγνώστηκε με νεφρική νόσο. Επιπλέον, λόγω κακής θεραπείας από νοσοκόμες σε νοσοκομείο στα Τίρανα, μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Αυτό συνέβη τη στιγμή της επίθεσης το 2014. Άρχισε αμέσως την αιμοκάθαρση, τρεις φορές την εβδομάδα για τέσσερις ώρες. Οι γιατροί μας είπαν να βρούμε αμέσως έναν δότη, καθώς ήταν η μόνη λύση για την αποφυγή της αιμοκάθαρσης, η οποία ήταν μια επώδυνη διαδικασία. Θυμάμαι που μου είπε πώς ένιωσε … “Είναι σαν να τρέχεις μαραθώνιο και μετά είναι σαν να σε χτυπά ένα φορτηγό.”
Η μητέρα του υποβλήθηκε σε ιατρικές εξετάσεις, αλλά έδειξαν ότι δεν μπορούσε να έχει νεφρό, καθώς οι γιατροί υπολόγισαν ότι θα υποβληθεί σε αιμοκάθαρση μετά από λίγο λόγω της κατάστασής τους. Μετά από αυτήν την εξέλιξη, ο Jan Annet έλαβε ένα τηλεφώνημα.
“Θυμάμαι ότι ήταν τον Ιανουάριο του 2015. Με τηλεφώνησε και με ρώτησε αν μπορούσα να δωρίσω το νεφρό μου, δεν σκέφτηκα δύο φορές. Εκείνη τη στιγμή, τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα. Από τη μία, ένιωσα φόβο, και από την άλλη, θα έδινα ελπίδα και ζωή στην αδερφή μου. Ήμουν ενθουσιασμένος αλλά αβέβαιος για τη διαδικασία που ακολούθησε, αλλά κέρδισα δύναμη επειδή ήλπιζα για την αδερφή μου. “
Εμπόδιο πριν από τη χειρουργική επέμβαση ..
Οι εξετάσεις καθυστέρησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς η προεγχειρητική εξέταση ήταν απαραίτητη έως το 2015. Η κρίσιμη χειρουργική έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο. Ωστόσο, τα σχέδια των γιατρών άλλαξαν καθώς η Ιωάννα, τότε 35 ετών, διέκοψε τη λειτουργία της μόλυνσης.
“Από τον Φεβρουάριο του 2015 έως τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, θυμάμαι τη διαδρομή Ιωάννινα-Λάρνακα σαν να πήγαινα από τη Λευκωσία στη Λάρνακα. Υπήρχαν χιουμοριστικές στιγμές γιατί ήμουν ο μόνος «ασθενής» στο νοσοκομείο που εισήχθη στο νοσοκομείο. Απολύτως την ίδια στιγμή, η αδερφή μου ήταν σε αιμοκάθαρση. Η αρχική ημερομηνία ορίστηκε για τον Ιούλιο του 2015, η οποία κατέληξε σε αποτυχία επειδή διαγνώστηκαν με λοίμωξη που εμπόδισε τη χειρουργική επέμβαση. τερματίστε τον μεγάλο μας αγώνα. “
Χρόνος μεταμόσχευσης:
Της ρωτήσαμε τι σκέφτηκε λίγες ώρες πριν από την επέμβαση, αλλά εξήγησε τη διαδικασία, αλλά ήταν πολύ μεγάλη. Αμέσως πριν από την αναισθησία, όπως μας είπε, στράφηκε σε γιατρούς, νοσοκόμες και τους είπε ότι “είναι μια όμορφη μέρα για να σώσει ζωές.”
Ευτυχώς, σε μια σημαντική ημερομηνία, 2015. Στις 15 Οκτωβρίου, πραγματοποιήσαμε μεταμόσχευση. Θυμάμαι έντονα την υποδοχή του νοσοκόμου-ιατρικού προσωπικού στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων, που με δέχτηκε με ευγένεια, καλοσύνη και συμπόνια. Η λειτουργία δεν ήταν ξεκάθαρη. Η διαδικασία ξεκίνησε το πρωί, την ίδια στιγμή προετοιμαζόταν για την αδερφή μου. Αφαίρεσαν τα νεφρά από μένα και το έδωσαν ταυτόχρονα στην αδερφή μου. Το δέχτηκα πολύ θετικά, δεν φοβόμουν. “Τους εμπιστεύτηκα 100% և” Θυμάμαι όταν με πήγαν στο χειρουργείο, ενώ ο αναισθησιολόγος τους είπε ότι ήταν μια όμορφη μέρα για να σώσω μια ζωή. Δεν θυμάμαι τίποτα πέρα από αυτό. Η διαδικασία μεταμόσχευσης διήρκεσε περίπου επτά ώρες. “
Η επέμβαση ήταν απολύτως επιτυχής, αλλά οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν εξίσου οδυνηρές.
“Ο τραγικός χαρακτήρας ήταν η μητέρα μου, η οποία είχε δύο κόρες στο χειρουργείο. Θα μπορούσα να αντιμετωπίσω μόνο τα παυσίπονα, αλλά είχα την υποστήριξη της μητέρας μου: νοσοκόμα. Η αδερφή μου ήταν σε καραντίνα για τη μόλυνση, αλλά άρχισε να βελτιώνεται, κάτι που είναι καλό. “Η μητέρα ήταν μια διασκεδαστική στιγμή για τη μητέρα μου να τρέχει από το ένα θάλαμο στο άλλο όταν επιτρέπονται πλέον επισκέψεις.”
“Όπως η Ημέρα της Νίκης”
Ήταν μια περνώντας στιγμή που τα μάτια των δύο αδελφών συναντήθηκαν μετά από μια σοβαρή επέμβαση.
«Κοιτάξαμε τα μάτια του άλλου, απλά κλαίσαμε. Μου είπε ότι θα γιορτάσει τα γενέθλιά του, 15 Οκτωβρίου, την ημέρα που θα αισθανόταν αναγεννημένος. Κάθε χρόνο, στις 15 Οκτωβρίου, αν και δεν είμαι οπαδός τους Δημόσιο: μεσο ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, Δημοσιεύω μια φωτογραφία με την αδερφή μου. Έτσι το γιορτάζουμε, είναι σαν μια μέρα νίκης για την οικογένεια. “Μιλάω με την αδερφή μου, θυμόμαστε τι δοκιμάσαμε εκείνη την ημέρα.”
Ζωή μετά τη μεταμόσχευση
«Η χορήγηση νεφρού δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου», μας είπε η Jan Annette.
«Έχω ένα νεφρό και έχω μια φυσιολογική ζωή. Αυτή η ασθένεια είναι δύσκολη και επώδυνη. Αυτοί οι ασθενείς δεν έχουν ζωή, πρέπει μόνο να κάνουν αιμοκάθαρση. Είμαι περήφανος που το έκανα αυτό. Τώρα βλέπω την αδερφή μου που μπορεί να περπατήσει και να διασκεδάσει. Αυτό είναι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω γι ‘αυτήν. “Υπάρχουν στερεότυπα και προκαταλήψεις για τη δωρεά οργάνων, ειδικά για τη δωρεά νεφρών.”
Δίπλα του, όπως είπε, ήταν οι μεγάλοι αγώνες των «Γιατρών της Ονειρικής Ομάδας» του Νοσοκομείου Ιωαννίνων, οι οικογενειακοί φίλοι του, η νονά του, καθώς και η εταιρεία που εργάζεται τα τελευταία 13 χρόνια.