Ο Πρόεδρος Ερντογάν διαμαρτύρεται επίσης για τις περιοριστικές ρήτρες της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία στην πραγματικότητα δημιούργησε μια δημοκρατία από τα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αν δεν υπήρχε η βοήθεια του Λένιν στον Ατατούρκ, οι ελληνικές δυνάμεις του Ελευθερίου Κυριάκου Βενιζέλου είχαν ήδη καταλάβει τη Σμύρνη, οι Αρμένιοι είχαν επιστρέψει στην Κιλικία και τα εδάφη που ορίζονται από τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920 θα είχαν δοθεί στους Αρμένιους και τους Κούρδους, και Οι Τούρκοι θα είχαν γίνει μειονότητα στη Μικρά Ασία.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος Ερντογάν θέλει να αλλάξει τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία έχει δώσει τα παράκτια νησιά της Τουρκίας στην Ελλάδα.
Β – Καθώς η Τουρκία θέτει τα σχέδια επέκτασής της, καταπατώντας τα εδάφη των γειτονικών χωρών, κανείς δεν αναδεικνύει την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας αυτών των εθνών. Αυτό το ερώτημα δεν τέθηκε ούτε όταν ο Πρόεδρος Τραμπ παραχώρησε τα ύψη Γκολάν της Συρίας στο Ισραήλ.
Φαίνεται ότι η αρχή αυτή ισχύει μόνο για τον Καραμπάχ. Στην πραγματικότητα, ισχύει μόνο για πλούσια έθνη.
Παρεμπιπτόντως, οι Αρμένιοι πρέπει να συνεχίσουν να αμφισβητούν την υπόθεση του Καραμπάχ, γιατί αυτό που έκανε το Αζερμπαϊτζάν το 1989 προσαρτώντας την Αυτόνομη Περιφέρεια του Ναγκόρνο Καραμπάχ στην επικράτειά του ήταν παράνομη ενέργεια. Επειδή ο Αρμένιος λαός στο Καραμπάχ διενήργησε δημοψήφισμα και αποχώρησε από τη Σοβιετική Ένωση, όπως και το Ανατολικό Τιμόρ, το Κοσσυφοπέδιο, η Ουκρανία, το Νότιο Σουδάν και άλλοι, από τις μητρικές τους χώρες.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν κάποτε εξέφρασε τις φιλοδοξίες του για την Τουρκία να γίνει χαλιφάτο του μουσουλμανικού κόσμου. Τότε όμως χτύπησε ένα εγχώριο και διεθνές πρόβλημα, επειδή ο αρχηγός του Τουρκικού Εθνικιστικού Κόμματος Ντέβελτ Μπαχέλι τον χαρακτήρισε ως «την πιο επικίνδυνη διαβίωση για τους Τούρκους».
Από τότε έχει συνάψει συνασπισμό με τον Μπατσέλι και τους Γκρίζους Λύκους. Τώρα άλλαξε τη μελωδία του για να αναλάβει την ηγεσία των τουρκικών εθνών. Σε διεθνές επίπεδο, η Τουρκία αμφισβητήθηκε από τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο για την ηγεσία του σουνιτικού κόσμου. Αυτή τη φορά, το σχέδιο του Προέδρου Ερντογάν είναι να οικοδομήσει μια αυτοκρατορία αποτελούμενη από 300 εκατομμύρια τουρκικούς λαούς.
Πέρυσι, πραγματοποιήθηκε στο Μπακού μια διάσκεψη των τουρκικών ομιλητών. Έτσι ο κ. Ερντογάν διατύπωσε το σχέδιό του σε αυτό το συνέδριο: «Παρά το γεγονός ότι είμαστε δύο κράτη, πιστεύουμε ότι είμαστε παιδιά ενός έθνους. Αλλά σήμερα, διευρύνοντας τις προοπτικές μας, λέμε ότι είμαστε έξι κράτη, αλλά ένα έθνος. ”
Αυτά τα έθνη είναι το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, η Κιργιζία, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, με επικεφαλής την Τουρκία.
Η Τσετσενία και το Ιράν του Αζερμπαϊτζάν δεν αναφέρθηκαν για να μην ανταγωνίζονται τη Ρωσία και το Ιράν, αντίστοιχα.
Αυτή η αυτοκρατορία ήταν το όνειρο του Ενβερ Πασά, το οποίο υλοποιήθηκε επειδή η νεοσύστατη σοβιετική εξουσία έσπασε τα σχέδιά του. Σκοτώθηκε στη Μπουχάρα από έναν Αρμένιο, τον Hakob Melkumyan.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που ο Ερντογάν ανέφερε τον Ένβερ, μέλος του ιταχτιδικού τριαδικού που σχεδίασε και εκτέλεσε τη γενοκτονία των Αρμενίων. Η αναφορά του Ερντογάν σε αυτόν κατά τη διάρκεια της παρέλασης νίκης στο Μπακού μετά την ήττα της Αρμενίας περιείχε διπλή έννοια: ότι οι κληρονόμοι του δολοφόνου των Αρμενίων ήταν ζωντανός και ότι οι Τούρκοι ενώνονται για να πραγματοποιήσουν τα ανεκπλήρωτα σχέδια του Ενβερ Πασά.
Γ – Από τότε που η Κριμαία διεξήγαγε δημοψήφισμα το 2014 για ένταξη στη Ρωσία, αυτή η έκφραση του λαού της περιοχής θεωρείται παράνομη από τη Δύση και η Τουρκία έχει ενταχθεί στη χορωδία των θυμωμένων εθνών. Ο Πρόεδρος Ερντογάν επανέλαβε πολλές φορές ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την «προσάρτηση» της Κριμαίας από τη Ρωσία. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου εξήγησε περαιτέρω ότι η Τουρκία θα υποστηρίξει τους Τατάρους στην Κριμαία.
Ιστορικά, οι Τάταροι της Κριμαίας ζούσαν σε μια αυτόνομη περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για έξι αιώνες. Αλλά η χερσόνησος έχει αλλάξει χέρια πολλές φορές κατά τη διάρκεια των πολέμων της Κριμαίας μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Κατά τη σοβιετική περίοδο, η Κριμαία έγινε αυτόνομη περιφέρεια της Ρωσίας. Το 1954, η Νικήτα Χρουστσόφ, επικεφαλής της Σοβιετικής Ένωσης (που ήταν ουκρανικής εξόρυξης) χαρίζει στην περιοχή την Ουκρανία.
Σήμερα, ο συνολικός πληθυσμός της Κριμαίας ανέρχεται σε 2,3 εκατομμύρια, εκ των οποίων το 65 τοις εκατό είναι Ρώσοι, το 15 τοις εκατό Ουκρανός και το 12 τοις εκατό Τατάροι. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ήταν προβλέψιμα.
Την περασμένη εβδομάδα, υπεγράφη στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Ουκρανίας και Τουρκίας. Η κυβέρνηση του Κιέβου αποφάσισε να αγοράσει τουρκικά αεροσκάφη ως εναλλακτική λύση έναντι των ρωσικών αμυντικών εξοπλισμών, υπό το φως της ανώτερης απόδοσης του πρώην στα πεδία μάχης της Συρίας, της Λιβύης και του Καραμπάχ. Πιστεύεται ότι η Ουκρανία θα εισβάλει στο Ντονμπς, το οποίο ελέγχεται από φιλο-ρωσικές δυνάμεις. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βόλοτυρ Ζελένσκι ανακοίνωσε ότι «η αποκατάσταση της κυριαρχίας της Ουκρανίας είναι ένας από τους στόχους της εξωτερικής μας πολιτικής».
Μία ημέρα μετά την ανακοίνωση του Ζελένσκι, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο Υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ έφτασαν στο Κίεβο. Και πάλι, αυτή είναι μια επανάληψη της χορογραφίας των πολέμων στη Συρία, τη Λιβύη και το Καραμπάχ.
Αν και η Τουρκία θα επιτύχει σκορ με τη Ρωσία, αυτή η περιπέτεια θα εκτιμηθεί πολύ στα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου αναμένεται η ένταξη της Ουκρανίας.
Σε όλα τα μέτωπα όπου οι τουρκικές και οι ρωσικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν η μια την άλλη, η Μόσχα παραδίδει, αναζητώντας κάποιο είδος καταλύματος. Σε αυτήν την περίπτωση, η Ρωσία μπορεί να εγκαταλείψει τον Donbass για να νομιμοποιήσει τον έλεγχο της στην Κριμαία.
Οι Αρμένιοι στηρίζουν τις ελπίδες τους στη Ρωσία για προστασία για περισσότερο από έναν αιώνα. Ωστόσο, η πρόσφατη πολιτική της Μόσχας προκαλεί ανησυχία. Η ρωσική δύναμη αμφισβητείται από τις τουρκικές δυνάμεις και βρίσκεται στην άμυνα. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ρωσία διατηρούσε ουδέτερη στάση στον πόλεμο του Καραμπάχ ήταν η απροθυμία της Μόσχας να δεσμεύσει τις τουρκικές δυνάμεις για να σώσει την Αρμενία. Ο άλλος λόγος ήταν ότι η Μόσχα είχε αποφασίσει να διδάξει ένα μάθημα στην ανίκανη ηγεσία της Αρμενίας για την αντι-ρωσική στάση της για δύο χρόνια.
Επομένως, εάν δεν στηριζόμαστε στη Ρωσία, τι πρέπει να κάνει η Αρμενία; Πρώτα πρέπει να ενισχύσει τις αμυντικές δυνάμεις της και να αναπτύξει συμμαχίες. Τα όπλα λέιζερ που χρησιμοποίησε η Τουρκία για να κονιοποιήσουν το στρατιωτικό υλικό της Αρμενίας θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, επειδή οι Αρμένιοι ήταν πολύ πιο προηγμένοι όσον αφορά την τεχνολογία λέιζερ που χρονολογείται πριν από 30 χρόνια. Γνωρίζοντας ότι οι εχθροί περίμεναν μια ευκαιρία να χτυπήσουν, γιατί η αρμενική κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε τον πλούτο της γνώσης στη διάθεσή της;
Η αυξανόμενη δύναμη της Τουρκίας – τόσο στην περιοχή όσο και πέραν αυτής – αποτελεί μια υπαρξιακή πρόκληση για την ίδια την επιβίωση της Αρμενίας.