Στην τουρκική πολιτιστική ιστορία, έχουμε περιορισμένη γνώση του Τύπου και των λογοτεχνικών δραστηριοτήτων των Τούρκων που υιοθέτησαν τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων της Ρόδου, της Κρήτης και της Κύπρου, των Νήσων των Νήσων ή των Νήσων Cezair-i Bahr-i Sefid. Οι λόγοι για αυτόν τον περιορισμό είναι οι εξής:
1) Η έλλειψη υλικού (παλιές νησιωτικές εφημερίδες και περιοδικά και λογοτεχνικά έργα), η εξαφάνισή τους λόγω φυσικών λόγων, αλλά η διαθεσιμότητα ορισμένων από αυτά.
2) Οι Τούρκοι δεν έχουν τόσο πολιτιστική δραστηριότητα όσο οι μεγάλες πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Θεσσαλονίκη και η Σμύρνη. Οι μελέτες πολιτισμού, λογοτεχνίας και μέσων ενημέρωσης των Island Turks είναι μικρότερες και περιορισμένες σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα.
3) Η Οθωμανική-τουρκική κεντρική διοίκηση βλέπει τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου, ιδίως τη Ρόδο, την Κρήτη και την Κύπρο, ως “παρατηρητές ενάντια στη Δύση” και οι Τούρκοι που έχουν τοποθετήσει εδώ δεν σκέφτονται πολλά για τα θέματα εκπαίδευσης και πολιτισμού.
4) Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι εκδόσεις Τύπου και οι πολιτιστικές υποθέσεις δεν είναι πολύ υψηλές μεταξύ των Νήσων Τούρκων είναι η απομάκρυνση από την ηπειρωτική χώρα, το ζήτημα της μεταφοράς-απόστασης και τα συναφή προβλήματα επικοινωνίας.
5) Ψυχολογία της απόσυρσης, κλειστών τρόπων ζωής, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικοπολιτιστικών στερήσεων και προβλημάτων των Νήσων Τούρκων ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσης του νησιού.
6) Η αντίληψη των ηπειρωτικών διανοουμένων «νησιώτης άνθρωπος, νησιώτης Τούρκος». Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν σε μια έντονη εκπομπή τύπου και πολιτιστική δραστηριότητα σε σύγκριση με εκείνους στην ηπειρωτική χώρα, και οι φωνές τους στην πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη και στις πολιτιστικές γειτονιές, είναι ο τρόπος με τον Οθωμανικό αστικό-ηπειρωτικό Ο Τούρκος διανοούμενος αντιλαμβάνεται το νησί και τους Τούρκους. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά που εκδόθηκαν από τους Νήσους Τούρκους και τα λογοτεχνικά τους έργα περιφρονούνταν από τους Οθωμανούς-Τούρκους διανοούμενους, και ήταν απίθανο να μπορούν να προκύψουν σπουδαίοι ποιητές, συγγραφείς και δημοσιογράφοι. Με άλλα λόγια, η στάση του οθωμανο-τουρκικού διανοούμενου που ασχολείται με τους πόλεις εναντίον των Τούρκων διανοουμένων των νησιωτών λόγω της «άγνοιας, της ψηλαφίας και της υπερηφάνειας με τον εαυτό του» αποτελεί εμπόδιο για την ανακοίνωση και την ενθάρρυνση των πολιτιστικών και δημοσιογραφικών σπουδών τους. Επειδή οι νησιωτικοί και ο νησιωτικός πολιτισμός δεν είναι «ικανοί» για τους Οθωμανούς-Τούρκους διανοούμενους αστικής-ηπειρωτικής χώρας Η αντίληψη των Οθωμανών-Τούρκων διανοουμένων για το νησί είναι ότι είναι “ακατοίκητα εδάφη και τόποι εξορίας, όπου μπορείτε να ξεκουραστείτε, να ξεφύγετε και να καταφύγετε, να έχετε ένα όμορφο κλίμα”.
Παρ ‘όλα τα εμπόδια και εμπόδια, εμφανίστηκαν από Τουρκοκύπριους ορισμένα εξέχοντα ονόματα δημοσιογράφων, συγγραφέων και ποιητών. Δεν μπορεί ποτέ να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει μέσα και πολιτιστική δραστηριότητα μεταξύ των Νήσων Τούρκων. Αυτή η μελέτη δημοσιογραφίας και πολιτισμού που ανήκει στο τουρκικό νησί που συνεχίζει ήσυχα, XIX Οθωμανική Τουρκία. Περνά παράλληλα με τα κινήματα της δυτικοποίησης που ξεκίνησαν μετά το δεύτερο μισό του αιώνα. Μια έρευνα που θα διεξαχθεί στον άξονα της Λέσβου, της Χίου, της Ρόδου, της Κρήτης και της Κύπρου θα μας δώσει ιδέες και υλικό σχετικά με τη θέση της δημοσιογραφίας μεταξύ των Νήσων Τούρκων. Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο αριθμός των εφημερίδων και περιοδικών έχει αυξηθεί ανάλογα με το μέγεθος των νησιών και του τουρκικού πληθυσμού που φιλοξενούν:
Λέσβος (1922) στο νησί της Λέσβου.
Bahr-i Sefȋd (1884) και Tatbikat (1908) στη Χίο.
Bahr-i Sefȋd (1884), Āfitâb, (1908-1928), Salam (1926-1936) και Ρόδος (1945-1946) στη Ρόδο.
İntibah στην Κρήτη (1881), Mirât-ı Girid (1884), Vekayi-i Giridiyye (1884), Attention (1884), Conscience (1884), Ümȋd (1907), Sadâ-yıGirid (1907), Vatan (1908), İstikbâl (1908-1911), Müdafaa (1910);
Ümȋd in Cyprus (1880), Saded (1889), Feryad (1889), Zaman (1891), Kokonoz (1894), Akbaba (1897), Sunûhat (1906), Islam (1907-1908), Sadâ-yı Cyprus (1908) ), Mirât- Zaman (1910), Πατρίδα (1911), Κύπρος (1893, 1913), Seyf (1912-1914), True Path (1919), Söz (1919-1922), Truth (1920-1930), Irşad ( 1920), Ankebut (1920), Davul (1922), Innocent Millet (1931) μπορεί να μετρηθεί μεταξύ αυτών των εφημερίδων και περιοδικών.
