Αυτό το άρθρο γράφτηκε αποκλειστικά για το The European Sting από την κα Ελένη Ξενοφώντος, 4ου φοιτητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Σήμερα είναι η Εθνική Λειτουργός Δημόσιας Υγείας στην Ένωση Φοιτητών Ιατρικής Κύπρου-CyMSA. Είναι συνδεδεμένη με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιατρικών Φοιτητών (IFMSA), εγκάρδιος συνεργάτης του The Sting. Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το κομμάτι ανήκουν αυστηρά στον συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της IFMSA σχετικά με το θέμα, ούτε τη γνώμη του European Sting.
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι η ζήτηση για εμβόλια ανεβαίνει στα ύψη καθώς η πανδημία COVID-19 συνεχίζει να επιβαρύνει σημαντικά παγκοσμίως, με περισσότερους θανάτους να αναφέρουν καθημερινά και να ανακαλύπτονται νέα πιο μολυσματικά και θανατηφόρα στελέχη του SARS-CoV2. Στον παγκόσμιο αγώνα για την καταπολέμηση της νόσου COVID-19 10 διαφορετικά εμβόλια χρησιμοποιούνται επί του παρόντος σε όλο τον κόσμο, 64 εμβόλια βρίσκονται σε κλινική ανάπτυξη και 173 εμβόλια βρίσκονται σε προκλινική ανάπτυξη. Ωστόσο, παρόλο που δεν υπάρχει σημαντικό απόθεμα εμβολίων, αυτή η προσπάθεια για τη διασφάλιση επαρκούς ποσότητας εγκεκριμένων δόσεων εμβολίου για την κάλυψη των αναγκών των πληθυσμών δεν μπορεί να επιτευχθεί για τους επόμενους μήνες. Αλλά αυτή είναι η μόνη πρόκληση που περιβάλλει τις εκστρατείες εμβολιασμού COVID-19;
Ωστόσο, φαίνεται ότι καθώς οι τοπικές υγειονομικές αρχές γίνονται πιο ικανές στη διανομή εμβολίων, θα μπορέσουν τελικά να καλύψουν την περιορισμένη προσφορά. Αυτή η περιορισμένη προσφορά απαιτεί εύλογη και δίκαιη προτεραιότητα, παρέχοντας πρόσβαση στους ευάλωτους πληθυσμούς – επαγγελματίες υγείας και κοινωνικής φροντίδας, ηλικιωμένους και άτομα με υποκείμενες συνθήκες υγείας – μέσω διαφανών λήψεων αποφάσεων και χωρίς προσωπική, οικονομική ή πολιτική σύγκρουση συμφερόντων. Ένα φαινόμενο που εμποδίζει αυτό το ορθολογικό σχέδιο διανομής είναι «Εθνικισμός εμβολίων“. Αυτή η υπογραφή συμφωνιών μεταξύ κυβερνήσεων και φαρμακευτικών εταιρειών για την προμήθεια των δικών τους πληθυσμών προτού διατεθεί σε άλλες χώρες οδηγεί στη δημιουργία περαιτέρω προβλημάτων εφοδιασμού, αφήνοντας τις χώρες χαμηλού εισοδήματος χωρίς πρόσβαση σε εμβόλια που μπορούν να αποδειχθούν σωτήρια. Επιπλέον, ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για την κατασκευή του απαιτούμενου αριθμού δόσεων μπορεί να προκαλέσει την εκθετική αύξηση των τιμών, κάτι που δεν θα συνέβαινε εάν ήταν για μια συνεργατική προσπάθεια, όπως το COVAX Facility, για παράδειγμα. Επιπλέον, ο «Εθνικισμός εμβολίων» έχει σημαντικό αντίκτυπο στην παράταση της πανδημίας, ενώ ορισμένες χώρες επωφελούνται από τον εφοδιασμό που αγωνίζεται προς την «ιδανική εικόνα» μιας χώρας χωρίς COVID19, ενώ άλλες χώρες δεν θα έχουν τα μέσα για να κάνουν σημαντικά βήματα προς τη βελτίωση.
Ένας άλλος παράγοντας που υπονομεύει τη συλλογική προσπάθεια διεξαγωγής επιτυχημένων εκστρατειών εμβολιασμού είναι διστακτικότητα εμβολίων. Η διστακτικότητα των εμβολίων είναι η καθυστέρηση στην αποδοχή ή την απόρριψη εμβολίων παρά τη διαθεσιμότητα υπηρεσίας εμβολιασμού όπως ορίζεται από το ECDC. Οι φορείς κοινωνικοποίησης που μπορούν να ενισχύσουν αυτό το φαινόμενο είναι: οικογένεια, σχολείο, κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης μέσω κοινωνικών κανόνων, συλλογικών αξιών, πολιτικών και απαιτήσεων ανοσοποίησης που αλλάζουν την αντίληψη των ανθρώπων για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του εμβολίου. Μερικοί άλλοι καθοριστικοί παράγοντες μπορεί να είναι φυλή / εθνικότητα, επίπεδο εκπαίδευσης, εισόδημα, εμπειρίες στο παρελθόν, γνώση σχετικά με τα εμβόλια ή ακόμη και η ψυχική υγεία ενός ατόμου που μπορεί να τα καταστήσει ευάλωτα σε παραπληροφόρηση και ακραίες ιδεολογίες, όπως αυτές που αγκαλιάζονται από το κίνημα κατά των εμβολίων. Κατά συνέπεια, αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει την πρόθεση του κοινού να εμβολιαστεί.
Συμπερασματικά, πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι τα εμβόλια είναι η βέλτιστη στρατηγική για τη δημόσια υγεία για την πρόληψη ή – στην περίπτωση αυτή – τον έλεγχο μιας έκτακτης ανάγκης για την υγεία. Ως φοιτητές ιατρικής, είναι καθήκον μας να υποστηρίζουμε τις εκστρατείες εμβολιασμού COVID-19. Ωστόσο, ρεαλιστικά, δεν είμαστε σε θέση να διασφαλίσουμε την πρόσβαση, αλλά μπορούμε να εξαλείψουμε την διστακτικότητα των εμβολίων.
Σχετικά με τον Συγγραφέα
Η Ελένη Ξενοφώντος είναι 4ου φοιτητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Σήμερα είναι η Εθνική Λειτουργός Δημόσιας Υγείας στην Ένωση Φοιτητών Ιατρικής Κύπρου-CyMSA. Εκπαιδεύτηκε στην Ηγεσία για τις Επείγουσες Καταστάσεις της Υγείας και εργάστηκε για τη διαμόρφωση του εγγράφου πολιτικής για τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στην υγεία που εγκρίθηκε από την IFMSA. Υπηρέτησε ως Αντιπρόεδρος Εξωτερικών Υποθέσεων (2018-2019) και Πρόεδρος (2019-2020) της CYMSA και συμμετείχε στις AM18, AM19, MM20 (Προϊστάμενος Αντιπροσωπείας), Virtual EuRegMe, OGA.