Η Hatice Düzgün, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Πρόληψης Κοινωνικών Κινδύνων, δήλωσε ότι η 8η Μαρτίου είναι περισσότερο μια ημέρα εορτασμού και αντίστασης, στο μήνυμα που δημοσίευσε με την ευκαιρία της 8ης Μαρτίου, της Παγκόσμιας Ημέρας Εργασίας των Γυναικών.
Δηλώνοντας ότι πριν από το 2000, 8 Μαρτίου η Παγκόσμια Ημέρα Εργαζομένων Γυναικών γιορτάστηκε στην Κύπρο με δραστηριότητες που αποσκοπούν στην ειρηνική ζωή των δύο κοινοτήτων, ο Düzgün είπε ότι οι γυναίκες και των δύο κοινοτήτων ευλόγησαν την «ειρήνη» σε ένα νησί χωρίς πόλεμο για τα παιδιά τους.
Ο Düzgün είπε, «Οι μεταβαλλόμενες παγκόσμιες συνθήκες τα τελευταία 20 χρόνια, οι νόμοι και οι ενέργειες των κυβερνήσεων που στερούνται κοινωνικών πολιτικών έχουν φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο γυναικών, παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βίας κατά των γυναικών», δήλωσε ο Düzgün:
«Από την ίδρυσή του, το Ίδρυμα Πρόληψης Κοινωνικών Κινδύνων έχει ακούσει τη φωνή της βίας εναντίον των γυναικών, λέγοντας« ωχ, δυστυχώς », και άνοιξε ένα καταφύγιο που οι κυβερνήσεις δεν μπορούσαν να κάνουν. Με το νηπιαγωγείο που δημιούργησε, επέτρεψε στις γυναίκες να συμμετέχουν στην επαγγελματική ζωή. Ανοίγει το δρόμο για εκπαίδευση ευαισθητοποίησης για την προστασία των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των γυναικών. Ωστόσο, στο τρέχον στάδιο, το ίδρυμά μας δεν μπόρεσε να διατηρήσει ορισμένες από αυτές τις δραστηριότητες λόγω της ανικανότητας των κυβερνήσεων. “
Αναφέροντας ότι η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και η φτώχεια της κοινωνίας επηρέασαν κυρίως τις γυναίκες και τα παιδιά λόγω της αρνητικότητας της πανδημικής διαδικασίας τον τελευταίο χρόνο, ο Düzgün σημείωσε ότι σε αυτή τη διαδικασία, το ίδρυμα προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών που έχουν ανάγκη ψυχολογική υποστήριξη και διαδικτυακή εξ αποστάσεως εκπαίδευση για πολλές γυναίκες.
Ο Düzgün δήλωσε: «Εν ολίγοις, το ίδρυμά μας έχει επιτύχει την αξιοπρεπή ζωή των γυναικών όχι με χάρη αλλά με αλληλεγγύη».
«Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι στις 8 Μαρτίου, Εμείς, ως Ίδρυμα για την Πρόληψη των Κοινωνικών Κινδύνων, θα συνεργαστούμε εγκάρδια με τα ενδιαφερόμενα μέρη μας που ακολουθούν τον ίδιο δρόμο προκειμένου να αλλάξουν το σύστημα που δημιουργεί το περιβάλλον της βίας και να αυξήσουν την κοινωνική πίεση. Θα γυρίσουμε πεισματικά τον δρόμο μας προς την αντίσταση και την αλληλεγγύη για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και για την ελπίδα να παραμείνουν. “