Μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο το 2017, τα μέρη ετοιμάζονται να συναντηθούν ξανά στις αρχές Μαρτίου, μετά από πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. Η διεύθυνση των συνομιλιών είναι η Νέα Υόρκη. Ελληνοκύπριοι και εκπρόσωποι της Τουρκίας στη συνάντηση θα πραγματοποιηθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα και την Τουρκία συμμετέχουν ως εκπρόσωποι των εγγυητικών χωρών. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις με καθεστώς παρατηρητή.
Σκοπός του συνεδρίου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί ανεπίσημα υπό την ηγεσία του ΟΗΕ, είναι να δοθεί η δυνατότητα στα μέρη να υποβάλουν τις προτάσεις λύσης τους σχετικά με το Κυπριακό. Έτσι, θα ελεγχθεί εάν υπάρχει κοινό έδαφος για μια ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση. Σε αυτό το πλαίσιο, φαίνεται ότι οι εκπρόσωποι των χωρών που συμμετέχουν στο συνέδριο έχουν πραγματοποιήσει επίσημες επισκέψεις στην Κύπρο από τις αρχές Φεβρουαρίου.
Μέχρι στιγμής, ο υπουργός Εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντομίνικ Ραάβ και ο Έλληνας πρωθυπουργός Κιράκος Μικοτάκης έχουν επισκεφθεί το νησί σε επίσημο επίπεδο. Ο Josep Borrell, Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, αναμένεται επίσης να επισκεφθεί την Κύπρο την επόμενη εβδομάδα.
Είναι κατανοητό ότι τα μέρη προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις προτάσεις λύσης που θα υποβάλουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μέσω αυτών των επισκέψεων. Η τουρκική πλευρά διατηρεί την επίμονη και αποφασιστική της στάση για να μην διαπραγματευτεί τη θέση “μιας ομοσπονδίας με δύο περιοχές που βασίζονται στην πολιτική ισότητα” Η νέα πρόταση της τουρκικής πλευράς για λύση είναι ο τύπος «δύο κυρίαρχα κράτη με ίσα δικαιώματα». Η Τουρκία και οι αντιπρόσωποι της ΤΔΒΚ για την κυριαρχία της ισότητας στην άλλη πλευρά της βασικής λύσης που βασίζεται σε δύο κράτη συμπαθητικά στην πρόταση, γίνεται κατανοητό από επίσημες δηλώσεις.
Οι ελληνικές και ελληνικές πλευρές δηλώνουν ότι καμία λύση δεν θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης εκτός από μια «ομοσπονδία με δύο περιοχές που βασίζεται στην πολιτική ισότητα» Επιπλέον, η ελληνική και η ελληνική πλευρά ορίζουν ότι το σύστημα εγγυήσεων και το δικαίωμα χωρών εκτός της Κύπρου να έχουν στρατιώτες στο νησί καταργούνται. Ο πραγματικός στόχος, οι εγγυητικές δυνάμεις της Τουρκίας στο νησί είναι να τερματίσουν το δικαίωμα κράτησης στρατιωτών στο νησί. Είναι γνωστό ότι η ΕΕ, η οποία θα συμμετάσχει στο συνέδριο ως παρατηρητής, υποστηρίζει τις ελληνικές και ελληνικές διατριβές. Εν ολίγοις, ούτε η ελληνική πλευρά ούτε η ΕΕ αποδέχονται την πρόταση «λύσης δύο κρατών» που υπέβαλε η τουρκική πλευρά.
Λαμβάνοντας υπόψη τις επαφές του Dominic Raab, του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος επισκέφθηκε το νησί στις 4 Φεβρουαρίου, και τις ειδήσεις στον τύπο σχετικά με την πρόταση βρετανικής λύσης, φαίνεται ότι το Λονδίνο έστρεψε προς το μοντέλο της «χαλαρής ομοσπονδίας». Μπορούμε να πούμε ότι η Αγγλία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ενδιάμεσο τύπο για τις προτάσεις της τουρκικής και της ελληνικής πλευράς με τον χαλαρό τύπο ομοσπονδίας.
Όταν εξετάζονται οι στάσεις των κομμάτων σχετικά με το Κυπριακό από το παρελθόν έως το παρόν, γίνεται κατανοητό ότι υπάρχουν δύο σημαντικά σημεία. Πρώτον, η τουρκική πλευρά δεν θα προσεγγίσει ποτέ μια λύση που δεν διασφαλίζει την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων και την ενεργό συμμετοχή τους στις αποφάσεις. Δεύτερον, η ελληνική πλευρά δεν θα πει ποτέ «ναι» στην πρόταση λύσης δύο κρατών που βασίζεται στην αναγνώριση του κράτους της ΤΔΒΚ ή στην τυποποίηση του status quo στο νησί.
Σε αυτό το σημείο, το σημείο που δεν πρέπει να αγνοηθεί είναι το γεγονός ότι μια πιθανή λύση στην Κύπρο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την έγκριση και των δύο πλευρών. Από την τρέχουσα φάση, η «κυριαρχία της ισότητας» πρόκειται να προσφέρει μια ισχυρή εναλλακτική λύση έναντι της αρχής της «πολιτικής ισότητας» που διαπραγματεύεται εδώ και χρόνια. Επομένως, η μόνη διέξοδος για την ελληνική πλευρά είναι μια πρόταση νέας λύσης που θα προσφέρει ισχυρές εγγυήσεις για πολιτική ισότητα στην τουρκική πλευρά. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να διαπραγματευτεί τη διατριβή «κυριαρχικής ισότητας», την οποία δεν ήθελε ποτέ.