Ο ιδιωτικός τομέας βράζει.
Ειδικά στην έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Ανώτατο Συμβούλιο Μεταδοτικών Νόσων, όταν βλέπετε τη διανομή των ανθρώπων μας που έχουν πιαστεί σε Coronavirus ή έρχονται σε επαφή, πώς μπορεί ο λέβητας να μην βράσει; Πώς δεν πρέπει να προετοιμαστούν για μια νίκη;
Οι νοικοκυρές βρίσκονται στην κορυφή της λίστας.
Ναι ναι, δεν διαβάσατε λάθος. Νοικοκυρά ή νοικοκυρά. Η ομάδα που πρέπει να είναι στο σπίτι λόγω της εργασίας, της εργασίας ή της επαγγελματικής ομάδας που ορίζουν οι ίδιοι είναι η πιο μολυσμένη ή σε επαφή ομάδα με την ασθένεια.
Με άλλα λόγια, λέμε «μείνετε στο σπίτι» ή δεν υπήρχε ανάγκη να πείτε στις νοικοκυρές, γιατί στο σπίτι λόγω του επαγγέλματός του.
Μια άλλη εκπληκτική ομάδα είναι οι συνταξιούχοι.
Είναι, όπως και οι νοικοκυρές, οι άνθρωποι μας που έχουν εκτεθεί ή κινδυνεύουν να εκτεθούν στην ασθένεια μέσω επαφής. Συνταξιούχος. Με άλλα λόγια, είναι το τμήμα που δεν χρειάζεται να βγει από το σπίτι για να κερδίσει το ψωμί του, και εάν μείνουν στο σπίτι, δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή στην κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση. Δεν υπάρχει λόγος να τους αποκαλέσετε «διαμονή στο σπίτι» είτε επειδή το συνταξιοδοτικό σύστημα, είτε το κράτος είτε η κοινωνική ασφάλιση τους πληρώνουν τους μισθούς τους για να μείνουν στο σπίτι.
Τώρα, όταν τα βλέπει η Ένωση Εργολάβων Κατασκευών και όλοι οι εκπρόσωποι του κλάδου, δεν θα επαναστατήσουν λέγοντας «γιατί τιμωρούμε»;
Οι μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βρίσκονται επίσης στην κορυφή της λίστας. Κλείσαμε τα σχολεία. Στο σπίτι, είμαι παράξενος που προσπαθώ να κάνω μαθήματα με το Διαδίκτυο με την ταχύτητα του Elif’s oxcart.
Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανέργων στην κορυφή της λίστας.
Δεν ξέρω τι να πω σε όσους βγαίνουν ή έρχονται σε επαφή, παρόλο που δεν έχουν δουλειά. Αυτό που λέω στις νοικοκυρές και τους συνταξιούχους δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.
Επομένως, το πρόβλημά μας δεν είναι να είμαστε ανοιχτοί ή να παραμένουμε κλειστοί.
Το θέμα μας είναι ακατάλληλο.
Καθώς προχωράμε στο κάτω μέρος της λίστας, βλέπουμε πολύ λίγες επαγγελματικές ομάδες, όπως κομμωτές, εργάτες καταστημάτων, καταστήματα υλικού, που είτε έχουν μολυνθεί είτε διατρέχουν κίνδυνο μόλυνσης. Αλλά τα απενεργοποιούμε με το πρώτο αντανακλαστικό. Ωστόσο, είναι σαφές ότι ήταν προσεκτικοί και κατατάσσονται στο κάτω μέρος αυτής της λίστας. Μπορούμε να αυξήσουμε τα παραδείγματα.
Προφανώς αρπάζουμε το λάθος άκρο του ραβδιού.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να το κρατάμε, αν θέλετε, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά δεν χρειάζεται να σκοτώνεις ανθρώπους οικονομικά.
Η πρότασή μου είναι πολύ απλή.
Αφήστε τους δημόσιους υπαλλήλους να συνεχίσουν να εργάζονται εναλλάξ. Αλλά να είστε προειδοποιημένοι σχετικά με την παραμονή στο σπίτι σε ημέρες αργίας. Αφήστε τις ημέρες που του επιτρέπεται να βγαίνει από τους θρήνους που δίνονται πρέπει να προσδιοριστούν. Αφήστε τον να πάρει ό, τι χρειάζεται να αγοράσει ενώ ταξιδεύει για να εργαστεί από ανοιχτά μέρη.
Συνεχίστε να εφαρμόζετε πλήρες κλείσιμο για λίγο το σαββατοκύριακο.
Αφήστε όλους να μείνουν στο σπίτι σε μια συγκεκριμένη ώρα τη νύχτα. Παντού πρέπει να είναι κλειστό όπως 21.00 ή 22.00.
Οι κατασκευές συνεχίζονται. Τα εστιατόρια πρέπει να ανοίγουν με αυστηρά μέτρα. Ο εστιάτορας θα πρέπει να σερβίρει 5 τραπέζια, όχι 20, αλλά τουλάχιστον να πληρώσει για ηλεκτρικό ρεύμα και ένα μέρος του μισθού των υπόλοιπων υπαλλήλων.
Αυτό θα φέρει την οικονομία στο 40 τοις εκατό, αλλά ίσως καλύτερη από το 0.
Υπάρχει κίνδυνος; Φυσικά υπάρχει.
Αλλά μιλάμε για ένα περιβάλλον όπου οι συνταξιούχοι και οι νοικοκυρές βρίσκονται στην κορυφή της λίστας. Δηλαδή, ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι για τους υπαλλήλους, αλλά για εκείνους που δεν εργάζονται και μένουν στο σπίτι, παρά το γεγονός ότι πρέπει να μείνουν στο σπίτι. Λέω ότι πρέπει να το αξιολογήσουμε αναλόγως.
Επειδή δεν είμαι σίγουρος πόσο μειώνουμε τον κίνδυνο κλείνοντας τον ιδιωτικό τομέα …