84η επέτειος από το θάνατο του Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι, του συγγραφέα του Τουρκικού Εθνικού Ύμνου, ο οποίος απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου 1936. Ο Εθνικός Ύμνος έγινε δεκτός από την Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση στις 12 Μαρτίου 1921. Οι πολίτες αναρωτιούνται για το βιογραφικό του Mehmet Akif Ersoy.
Πήγε στο Λίβανο το 1935 και στην Αντάκια το 1936 μετά τον εγκλωβισμό στην Κίρρωση. Όταν η ασθένειά του εξελίχθηκε, επέστρεψε στη χώρα του και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 27 Δεκεμβρίου 1936. Ο τάφος του είναι στο Μαρτύριο του Edirnekapı.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΜΜΕΤ AKİF ERSOY;
Mehmed Ragif, αργότερα Mehmet Akif Ersoy (20 Δεκεμβρίου 1873 – 27 Δεκεμβρίου 1936), Τούρκος ποιητής, κτηνίατρος, δάσκαλος, ιεροκήρυκας, χαφίζ, μεταφραστής Κορανίου και πολιτικός.
Ο Mehmet Akif Ersoy, η Τουρκική Δημοκρατία και η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (TRNC) είναι ο συγγραφέας του εθνικού ύμνου National Anthem. Είναι γνωστός με τους τίτλους «Πατρίδα ποιήτρια» και «Εθνικός ποιητής». Εκτός από τους İstiklâl Marşı, Çanakkale Epic, Bülbül και Safahat, που συγκέντρωσαν τα ποιήματα από τα επτά βιβλία ποίησης που δημοσίευσε μεταξύ 1911-1933, συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του. ΙΙ. Διετέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού Sırat-ı Müstakim (αργότερα γνωστός ως Sebilü’r-Reşad) από τη Συνταγματική Μοναρχία. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, έλαβε μέρος στην 1η TBMM ως αναπληρωτής.
ΕΡΓΑ
Τα ποιήματα του ποιητή, που συλλέχθηκαν με το όνομα Safahat, αποτελούνται από οκτώ βιβλία. Ο ποιητής δεν έβαλε τον Ύμνο Ανεξαρτησίας στο Safahat. Εξηγεί γιατί: «Επειδή τον έθαψα στην καρδιά του έθνους μου».
Βιβλίο: Safahat (1911) – Περιέχει σαράντα τέσσερα ποιήματα. Αναφέρονται πολιτικά γεγονότα, μυστικιστικά συναισθήματα, κοσμικά καθήκοντα.
Το βιβλίο: Στην καρέκλα Süleymaniye (1912) – Ξεκινά με τις συνεντεύξεις δύο ατόμων που πηγαίνουν στο Τζαμί Süleymaniye, συνεχίζει με ένα μακρύ τμήμα στον άμβωνα όπου ο ταξιδιώτης Abdürreşit İbrahim είναι έτοιμος να μιλήσει.
Βιβλίο: The Voices of the Right (1913) – Δέκα ποιήματα που προσπαθούν να διαδώσουν το ισλαμικό μήνυμα στην κοινωνία.
Βιβλίο: Στην καρέκλα Fatih (1914) – Ξεκινά με τις συνομιλίες δύο ανθρώπων που πηγαίνουν στο Τζαμί της Φατίχ και συνεχίζει με τη μακρά ομιλία του ιεροκήρυκα.
Βιβλίο: Memories (1917) – Περιλαμβάνει τις εντυπώσεις του kif για το μέρος που ταξίδεψε και την προσευχή του προς τον Θεό ενόψει κοινωνικών καταστροφών.
The Book: Asım (1924) – Πρόκειται για ένα κομμάτι έργο που έχει σχεδιαστεί ως συνομιλίες μεταξύ του Hocazade και του Köse Imam.
Το Βιβλίο: Shadows (1933) – περιέχει 41 ποιήματα γραμμένα μεταξύ 1918-1933. Κάθε ένα από αυτά φέρει τα ίχνη της περιόδου στην οποία γράφτηκαν.
Βιβλίο: Safahat (Συλλογικός Τύπος) (πρώτη το 1943) – Συγκεντρώνει επτά φάσεις.
Μετά το θάνατο της 75ης επετείου του Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι και της 90ης επετείου από την αποδοχή του τουρκικού εθνικού ύμνου, το έτος 2011 ανακηρύχθηκε ως «Έτος Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι» από το τουρκικό πρωθυπουργό. Η ευθύνη για το έργο που θα πραγματοποιηθεί καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους ανατίθεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού.
Λόγια του Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι, του ποιητή του τουρκικού εθνικού ύμνου
1. «Κλαίω, δεν μπορώ να κλάψω, νιώθω, δεν μπορώ να πω. Η καρδιά μου δεν έχει γλώσσα.
2. «Εάν το να μιλάς είναι νόημα, είναι χίλιες και χίλιες έννοιες να είσαι ήσυχος. Όλοι μιλούν για την ομιλία του, αλλά για τον ήσυχο.
3. “Αν αυτό που αποκαλείς πολιτισμός είναι να ανοίξεις όλα τα μέρη του σώματός σου … Αν θέλεις να κάνεις τα ζώα πιο πολιτισμένα από εσένα”
4. “Τώρα άρχισα να μου αρέσουν οι υποκριτές γιατί καθώς έζησα άρχισα να βλέπω ανθρώπους με είκοσι πρόσωπα”
5. «Δεν μπορεί κανείς να κρύψει το πρωτότυπο, με τις ρόμπες που φοράει. Δεν ξέρει, αλλά εξαπατά τον εαυτό του με τα ψέματα που λέει! “
6. “Ο παλιός κόσμος, ο νέος κόσμος, ολόκληρη τη νύχτα των ανθρώπων βράζουν σαν άμμο, όπως η πλημμύρα, τα επτά αποκαλυπτικά κλιματικά κλίματα σε όλο τον κόσμο, κοιτάς με την Ostralya: Canada! Τα πρόσωπα είναι διαφορετικά, οι γλώσσες, τα δέρματα είναι πολύχρωμα. Υπάρχει ένα απλό συμβάν στη μέση: οι φρικαλεότητες είναι ίσες “
7. «Κάποτε ήμασταν και ένα έθνος και πώς ήμασταν ένα έθνος. Έχουμε έρθει και διδάξουμε στον κόσμο τι είναι η εθνικότητα.
8. “Ακόμα κι αν είναι κόλαση, το σβήνουμε στο στήθος μας, αυτός είναι ο σωστός τρόπος, περπατάμε χωρίς να επιστρέψουμε”
9. “Δεν κοιτάζει το τραγούδι, δεν ξέρει το σκουπίδια, ένα πρόσωπο που δεν κοκκινίζει χωρίς αξιοπρέπεια, ένα μάτι που δεν σκίζει είναι όλα τα κεφάλαιά του”
10. «Υπάρχει μόνο μια απλή διαφορά μεταξύ εσάς και εκείνων που αφήνουν το σημάδι σας: Προσπαθούν για μια ζωή. είσαι έκπληκτος για τη ζωή “
11. «Τι μάθημα είναι το πρόσωπο που δεν κοκκινίζει, επιτρέψτε μου να μελετήσω τον αδερφό μου. πηγαίνετε πρώτα να μάθετε αξιοπρέπεια, αγαπητέ μου “
12. «Η απάτη έρχεται στην ειλικρίνεια των ανθρώπων, τα συμφέροντά τους έρχονται πάνω από όλα. Εάν ο Αλλάχ δεν είχε υποσχεθεί τον Παράδεισο, δεν θα τον προσκύνησαν.
13. “Μην υποθέτετε ότι οι πρόγονοί σας κοιμόντουσαν για αιώνες, πού θα βρισκόσασταν τότε η πατρίδα!”
14. «Ποιος είπε αν είμαι ήπιος, τα υπάκουα πρόβατά μου; Ίσως κοπεί, αλλά ο λαιμός μου δεν θα έρθει να τραβήξει.
15. «Μετά από τρεισήμισι εκφυλισμούς, δεν μπορώ να είμαι συνετός. Ειδικά αν πέθανα σωστή αδικία, αλλιώς το βύσμα δεν θα “
16. «Υπάρχει μόνο μία αλήθεια, ναι, παρόλο που έχω ταξιδέψει από τον κόσμο που γνωρίζω για πενήντα ή εξήντα χρόνια, μπερδεύομαι: Είμαστε όλοι ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. απλή, αφόρητη, αυτή η υπέροχη αγάπη! “
17. «Δεν είναι ούτε ηθικό ούτε συνείδηση που δίνει θάρρος. Η αίσθηση της αρετής είναι λόγω του φόβου του Αλλάχ στους ανθρώπους.
18. «Μας αποκαλούν ξεπερασμένους, είναι αλήθεια. ηλικίες πεινασμένες, ηλικίες κλειστές. Οι ηλικίες επέστρεψαν από εμάς “
19. «Δύο ή τρεις άξονες δεν μας χωρίζουν από το παρελθόν μας. Εάν η ρίζα του δέντρου είναι βαθιά σοβαρά, το κλαδί του είναι σπασμένο, ποιο σώμα έχει φύγει, ποια είναι η ζημιά, κοιτάζετε, θα επωφεληθεί και πάλι, θα σηκωθεί, θα αναστατωθεί, στον άθλιο μας. και πάλι μια όαση στην καμένη πίστη μας “
20. “Λέγεται άνθρωπος που δεν δίνει 24 ώρες στον Θεό;”