Ας δούμε το Covid-19 και τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπό του στην κρατική υποστήριξη για εργοδότες και εργαζόμενους.
Κυβερνήσεις διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων απάντησαν με άνευ προηγουμένου δύναμη στην εμφάνιση του COVID-19 την περασμένη άνοιξη για να μετριάσουν τις δυνητικά τρομερές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Λίγοι εκείνη την εποχή θα είχαν προβλέψει τη συνεχιζόμενη σημασία σχεδόν ένα χρόνο αργότερα από την κυβερνητική παρέμβαση στις αγορές εργασίας για τη διασφάλιση θέσεων εργασίας. Ένα οικονομικό σοκ στην κλίμακα που προκαλείται από την πανδημία δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και αιώνες σε πολλά μέρη του κόσμου.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, την τελευταία φορά που η οικονομία συρρικνώθηκε από το επίπεδο που προκλήθηκε από τον ιό ακολούθησε τον Μεγάλο Παγετό του 1709. Στις αρχές Μαΐου 2020, κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αντέδρασαν για την προστασία των εργαζομένων. Σε πολλές περιπτώσεις επέκτειναν ή δημιούργησαν προγράμματα διατήρησης θέσεων εργασίας χωρίς προηγούμενο κλίμακα. Αν και αυτά ποικίλλουν στη λεπτομέρεια και τη γενναιοδωρία τους, υπήρξε άμεση και ευρεία αναγνώριση της ανάγκης για υποστήριξη της απασχόλησης σε όλες τις κυβερνήσεις όλων των πολιτικών πειθειών, από την Ουγγαρία έως τη Νέα Ζηλανδία και την Τουρκία έως τη Φινλανδία.
Τα καθεστώτα γενικά είτε αντιστοιχούσαν σε επιδότηση προσωρινών μισθών είτε σε πρόγραμμα βραχυπρόθεσμης εργασίας επιδοτώντας το κόστος των ωρών που δεν λειτουργούσαν. Τα προγράμματα διατήρησης θέσεων εργασίας υποστηρίχθηκαν με άλλη υποστήριξη σε επιχειρήσεις για την αποφυγή μαζικών απολύσεων σε εξαιρετική κλίμακα. Ορισμένα προγράμματα περιορίστηκαν σε εργοδότες που υπέφεραν από πτώση στις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, στη Σλοβακία, οι επιχειρήσεις έπρεπε να είναι σε θέση να παρουσιάσουν μείωση των εσόδων κατά 20% για να είναι επιλέξιμες για υποστήριξη. Άλλοι όπως η Κύπρος, το Χονγκ Κονγκ και η Ιταλία επέβαλαν περιορισμούς στους δικαιούχους που κάνουν περικοπές θέσεων εργασίας.
Επιπλέον, σε πολλά μέρη η κυβερνητική υποστήριξη συνεπάγεται πιο γενναιόδωρα κρατικά οφέλη για όσους χάνουν τη δουλειά τους. Το COVID-19 εισήγαγε νομοθεσία έκτακτης ανάγκης στις περισσότερες χώρες για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Παράλληλα με τον περιορισμό πολλών ατομικών ελευθεριών, αυτό περιλάμβανε νέους κανόνες απασχόλησης που στοχεύουν συχνά στην αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων υγείας και ασφάλειας.
Νέο Κανονικό
Ο κόσμος που μπαίνουμε μόλις τεθεί υπό έλεγχο ο κοραναϊός αναφέρεται συχνά ως “Νέος Κανονικός”. Με πολλούς τρόπους θα μοιάζει με το “παλιό κανονικό”. Χωρίς αμφιβολία, για πολλούς, γεύματα με φίλους, βραδιές σε μπαρ ή καφετέριες και ξένες διακοπές θα ξαναεμφανιστούν και πιθανότατα θα λατρεύονταν ακόμη περισσότερο από πριν.
Ωστόσο, ορισμένα πράγματα θα είναι αναπόφευκτα διαφορετικά. Η πανδημία θα έχει επιταχύνει την αλλαγή που ήταν ήδη σε εξέλιξη καθώς οι επιχειρήσεις προσαρμόστηκαν στις νέες προκλήσεις. Η τεχνολογική αλλαγή θα επιταχύνει. Η οικιακή εργασία και οι διαδικτυακές αγορές έγιναν πιο συνηθισμένες πριν από το 2020, αλλά το τζίνι δεν μπορεί πλέον να τοποθετηθεί ξανά στο μπουκάλι μετά την υιοθέτηση της ευρείας κλίμακας σε πολύ πιο γρήγορη κλίμακα.
Η παγκόσμια υιοθέτηση της κατ ‘οίκον εργασίας θα έχει, αναμφισβήτητα, τον μεγαλύτερο μακροπρόθεσμο αντίκτυπο οποιασδήποτε ανάπτυξης. Θα διακινδυνεύσει ενδεχομένως να δημιουργήσει ένα εργατικό δυναμικό δύο επιπέδων εκείνων που μπορούν να εργαστούν από το σπίτι και εκείνων που δεν μπορούν. Όσοι είναι σε θέση να εργαστούν από το σπίτι έχουν ήδη βιώσει τα οφέλη από λιγότερο μετακινήσεις και περισσότερο οικογενειακό χρόνο.
Η οικιακή εργασία και οι βιντεοσκέψεις θα πλήξουν σκληρά εκείνες τις κεντρικές θέσεις εργασίας που εξαρτώνται από μάζες εργαζομένων που βασίζονται σε γραφεία που χρειάζονται τροφή ή άλλες υπηρεσίες στο κατώφλι τους. Όσοι μπορούν να εργαστούν από το σπίτι, τουλάχιστον εν μέρει, θα αναζητήσουν τοπικά τις καφετέριες και τα καταστήματα λιανικής που είχαν επισκεφτεί στο παρελθόν κοντά σε γραφεία. Αυτό θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στα προάστια και τις πόλεις. Οι εργοδότες και η νομοθεσία για την απασχόληση θα πρέπει να προσαρμοστούν στο New Normal.
Η διαχείριση της ψυχικής υγείας θα αποτελέσει βασικό ρόλο στις υποχρεώσεις υγείας και ασφάλειας με περισσότερη εργασία στο σπίτι. Η ασφάλεια των δεδομένων θα δημιουργήσει επίσης νέες προκλήσεις. Η συλλογική εκπροσώπηση θα είναι λιγότερο απλή, όπου συναδέλφους συναντούν ποτέ ο ένας τον άλλον μόνο σε κλήσεις Zoom, όπως και η απλή αλληλεπίδραση μεταξύ συναδέλφων που συνήθιζαν να συναντώνται ανεπίσημα στο διάδρομο στην εργασία. Η ενσωμάτωση νέων συνεργατών σε μια ομάδα είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αν όλη η δουλειά γίνεται εξ αποστάσεως.
ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Μακροπρόθεσμα, δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί ότι η κρατική παρέμβαση για την προστασία έναντι των οικονομικών και υγειονομικών συνεπειών του COVID-19 θα οδηγήσει σε αυξημένη προσδοκία για μεγαλύτερη κυβερνητική δράση για την προστασία των θέσεων εργασίας και της οικονομίας. Η πολιτική έχει επίσης αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Η παραδοσιακή πολιτική της αριστεράς-δεξιάς είδε πολιτικούς υπέρ των επιχειρήσεων, χαμηλής ρύθμισης και χαμηλού φόρου να αντιμετωπίζουν πολιτικούς υπέρ των εργαζομένων, φιλο-κρατικών παρεμβάσεων. Σε πολλά μέρη το πολιτικό χάσμα έχει κατακερματιστεί σε πιο περίπλοκες διαιρέσεις μεταξύ λαϊκιστών και φιλελεύθερων, εθνικιστών και διεθνιστών.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις αντέδρασαν με παρόμοιους τρόπους, τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομική στήριξη των θέσεων εργασίας, ανεξάρτητα από την πολιτική τους. Για κυβερνήσεις όλων των τύπων οι προκλήσεις είναι πολλαπλές. Πώς μπορεί να αποθαρρύνει τους εργοδότες να κάνουν περικοπές θέσεων εργασίας; Ποια υποστήριξη είναι κατάλληλη για όσους βρίσκονται άνεργοι; Πώς μπορεί να ενθαρρύνει την ανάπτυξη δεξιοτήτων κατάλληλων για τις θέσεις εργασίας των επόμενων δεκαετιών; Σε έναν όλο και πιο ανταγωνιστικό κόσμο που βγαίνει από την πανδημία, ποιο επίπεδο ρύθμισης της εργασίας και ασφάλειας είναι κατάλληλο; Με τη σεισμική μετάβαση στην εργασία στο σπίτι, ποια βήματα χρειάζονται για τη ρύθμιση της απασχόλησης; Οι νόμοι για την απασχόληση που ισχύουν για το παλιό κανονικό εξακολουθούν να ισχύουν για το νέο κανονικό; Με τις κυβερνήσεις να έχουν δανειστεί σε προηγουμένως αδιανόητα επίπεδα, πώς πρέπει να φορολογούνται οι εργοδότες και πώς πρέπει να φορολογείται το εισόδημα; Θα αναζητήσουν οι κυβερνήσεις διεθνείς απαντήσεις ή θα υποχωρήσουν σε εγχώριες λύσεις;
ΓΕΝΙΚΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ
Τα συστήματα διατήρησης εργασίας θα έχουν συνηθίσει πολλούς το κράτος να αναλαμβάνει την ευθύνη για τους μισθούς τους. Είναι μόνο ένα μικρό άλμα σε κάποια μορφή καθολικού βασικού εισοδήματος. Οι χώρες έχουν εξετάσει τέτοια συστήματα εδώ και πολλά χρόνια. Πιο πρόσφατα, μια διετής φινλανδική μελέτη κατέληξε πέρυσι στο συμπέρασμα ότι όσοι λάμβαναν καθολικό βασικό εισόδημα είχαν περισσότερες πιθανότητες να εργαστούν από εκείνους που έλαβαν επίδομα ανεργίας, αν και η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων δεν ήταν μεγάλη. Πιο σημαντική, ήταν η καλύτερη οικονομική ευημερία, η ψυχική υγεία και η εμπιστοσύνη στο μέλλον εκείνων που λαμβάνουν το καθολικό βασικό εισόδημα.
Ίσως με την αυξημένη ανεργία ως συνέπεια της τρέχουσας κρίσης και των επιπτώσεων της τεχνολογικής αλλαγής στις θέσεις εργασίας, ήρθε η ώρα για μεγαλύτερη αποδοχή της κρατικής παρέμβασης στις αγορές εργασίας. Για παράδειγμα, τον Μάιο του 2020 ως απάντηση στο COVID-19, η Ισπανία εισήγαγε ένα βασικό ελάχιστο εισόδημα 462 $ το μήνα για έναν ενήλικα που ζει μόνος του. Το COVID-19 θα οδηγήσει σε πολλές αλλαγές στον κόσμο της εργασίας, αλλά ίσως μία από τις πιο σημαντικές υποσχέσεις να είναι η αυξημένη προσδοκία ενός ενεργού κράτους για την αντιμετώπιση των συνεπειών των οικονομικών σοκ.
Το περιεχόμενο αυτού του άρθρου προορίζεται να παρέχει έναν γενικό οδηγό για το θέμα. Θα πρέπει να αναζητήσετε ειδικές συμβουλές σχετικά με τις συγκεκριμένες περιστάσεις σας.