Το Australian Open (8/2) ξεκίνησε σε μια δύσκολη, απαιτητική, απρόβλεπτη και αβέβαιη χρονιά όχι μόνο για τον αθλητισμό αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Ωστόσο, το coronavirus δεν παρενέβη σε ένα από τα πιο σημαντικά τουρνουά τένις (4 συνολικά), που πραγματοποιείται μία φορά το χρόνο.
Όλοι οι επαγγελματίες παίκτες τένις ονειρεύονται να κερδίσουν έναν από αυτούς. Φέτος, το πρώτο Grand Slam της χρονιάς έχει μόνο ένα αστέρι. Πόσο ακριβής είναι ο ελβετικός ρολόι ությունը σοκολάτα εθισμός; Αυτός που έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου τένις.
Ρότζερ Φέντερερ. Για είκοσι χρόνια στη σειρά στο AO, ορίζει τα αθλήματα με τις μεγάλες ικανότητές του, τη σκηνή που προσέφερε, το επίπεδο της ποιότητάς του, το ήθος του, έδωσε ιδιαίτερες στιγμές στους ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν.
Κυριαρχία – Ρογηριανή εποχή
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1998, συμμετέχοντας στο πρώτο Australian Open το 2000. Στα πρώτα δύο χρόνια έφτασε στο “32”, πριν από το 2002 և 2003 έφτασε στο “16”. Το αστέρι του φάνηκε να λάμπει σε αυτό το κράνος, καθώς κέρδισε τον πρώτο του τίτλο ανδρών στο Wimbledon το 2003. Το 2004 ήταν η αρχή μιας εποχής που λέγεται θρύλος: ένας θρύλος που, ευτυχώς, δεν έχει τελειώσει ακόμα. Κατακτά τον AO εξαλείφοντας τους γίγαντες της εποχής, όπως ο Leighton Hewitt (No. 11), ο David Nalbadian (No. 8), ο Juan Carlos Ferrero (No. 3) και ο Marat Safin (πρώην Νο. 1, αλλά αργότερα No. 86).
Το 2005, δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό, χάνοντας στους ημιτελικούς. Ωστόσο, κέρδισε το μετάλλιο στους προημιτελικούς εναντίον του μεγάλου Andre Aghasi (τότε αριθμός 8). Επέστρεψε στη σκηνή του «εγκλήματος» το 2006. Όλοι στο νησί θα θυμούνται εκείνη τη χρονιά, καθώς ο τελικός αυτού του τουρνουά διευθύνεται από τον Κύπριο τενίστρια Μάρκο Παγκδάτη για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού. για να προκριθείτε. Πλήρως απολαυστικό παιχνίδι στα δύο πρώτα σετ (5-7, 7-5, 6-0, 6-2), ο Κύπριος πρωταθλητής έσκυψε, δεν μπόρεσε να λυγίσει την αντίσταση και την τάξη του αντιπάλου (εκείνοι που δεν θυμούνται αυτή την υπέροχη στιγμή του Κυπριακά αθλήματα στο YouTube μπορείτε να δείτε τα κύρια γεγονότα της συνάντησης: ευτυχώς υπάρχουν).
Το 2007, επέστρεψε στα γήπεδα της Μελβούρνης για να κερδίσει τον 10ο τίτλο του Grand Slam, τον τρίτο Αυστραλό. Μια δύσκολη χρονιά, με ισχυρούς αντιπάλους, καταφέρνει να αποκλείσει ել να κερδίσει ξανά από το “32” և μέχρι τον τελικό τους – uz uzni, Dj okovic, Robredo, Rodik և Gonzalez. Το 2008-2009, αποφάσισε να μην μεταφέρει όπλο, χάνοντας από τον Τζόκοβιτς και τον Νάνταλ (αντίστοιχα ημιτελικός). Στις 31 Ιανουαρίου 2010, το dropshooter θέτει τους όρους του ενώπιον του δικαστηρίου – 3-0 [6-3, 6-4, 7-6(11)] διώχνει τον τελικό εναντίον του Andy Murray. Ακολούθησε τέσσερις ημιτελικοί με ίσο αριθμό – ένα αποτυχημένο έτος έως το “32” το 2015
Ωστόσο, από το 2013, υποφέρει από τραυματισμούς, όπου όλοι πίστευαν ότι η εποχή του μύθου τελειώνει, επιστρέφει στο 2016, αισθάνεται την παρουσία του στους ημιτελικούς, θέτοντας το 2017 με μεγάλες υποσχέσεις. Επτά χρόνια υπομονής (ακόμη και 7 χρόνια κνησμού). Ίσως ήταν πολύ αργά για να επιστρέψει ο «βασιλιάς» στο θρόνο του, αλλά όλοι ήταν εκεί για να δουν τον θρύλο να ξαναζωντανεύει. Νικώντας τέσσερις Top 10 παίκτες σε έναν μεγάλο αγώνα, συμπεριλαμβανομένων των “Nemes” του Rafael Nadal, η κατάταξη του 2009 οδηγεί με 3-2 σετ (6-4, 3-6, 6-1, 3-6, 6 -3) 3 ώρες 37 λεπτά αργότερα.
Ένα ενδιαφέρον πράγμα είναι ότι σε αυτήν την περίπτωση, ο βασιλιάς των δικαστηρίων “έθεσε σε λειτουργία” το νέο με το χέρι του, το οποίο “έσπασε” και τον βοήθησε πολύ να σηκώσει το κύπελλο. Οι δύο φιναλίστ σφράγισαν αυτήν τη μαγική βραδιά με τις ακόλουθες επιθέσεις: “Αν υπήρχε ισοπαλία, ήμουν έτοιμος να το δεχτώ απόψε με τον Ράφα”, δήλωσε ο Φέντερερ. “Ο Ρότζερ το άξιζε λίγο περισσότερο”, είπε ο Ναντάλ. Τα λόγια τους περιγράφουν τον τελικό του 2017, οι δύο αθλητές αποδεικνύουν το ήθος τους, την αθλητική τους ποιότητα και τη σχέση τους. Αποδείχθηκε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Ελβετός με τις 20 νίκες του (“Grand Slam”) γίνεται ο καλύτερος όλων των εποχών στον αθλητισμό (GOAT) վում ισούται με τις νίκες του Αυστραλιανού Open Oicovich Ocovich ոյ Roy Emerson. Στον τελικό του 2018, θα συναντήσει τον Κροάτη Marin Cilic σε ένα υπέροχο παιχνίδι σε πέντε σετ [6-2, 6-7(5-7), 6-3, 3-6, 6-1],
Άνδρας: Η θέση
Τεχνικά ήχος, με μια απίστευτη ποικιλία κινήσεων, ένας ειδικός σε όλα τα γήπεδα (βρώμικο, τραχιές επιφάνειες, γρασίδι), με ταχύτητα գերազանց η εξαιρετική απόδοση των κτυπημάτων του δεν μπορούσε να επηρεάσει γενιές (για παράδειγμα, που πολλά παιδιά μπορούν να μιμηθούν) ένας άλλος σπάζει το ρεκόρ: Μερικές από τις σημειώσεις του.
20 μεγάλες εταιρείες στη συλλογή του (περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παίκτη του τένις).
8 νίκες στο Γουίμπλεντον, 6 Αυστραλία, 5 ανοικτές ΗΠΑ (σειρά).
Περισσότεροι τελικοί στην ιστορία του αθλητισμού (31).
Περισσότεροι αγώνες Grand Slam (421) հաղթանակ Περισσότερες νίκες (362).
Η μεγαλύτερη διαμονή στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης ATP (237).
Φτάνοντας στο Νο. 1 σε μεγαλύτερη ηλικία (σχεδόν 37 ετών).
Όπλα του Φέντερερ
Τα όπλα των κορυφαίων παικτών του τένις δεν φαίνεται να σκουριάζουν ή να καταστρέφονται. Ανανεώνει συχνά τον τρόμο του και αφήνει μια εντύπωση ακόμη και σε αυτήν την ηλικία. Είναι ως επί το πλείστον αρχική σύνθεση (ο Nadal δεν είναι δεύτερος), είναι εξαιρετικός στην εξυπηρέτηση (βόλεϊ), παλιές τακτικές όπως παίκτες Stefan Edberg / John McEnroe / Pete Sampras / Rod Laver για να κερδίσει καλούς πόντους, καλή εξυπηρέτηση ή καλή θέση , αισθητική և Έμπνευση που τρομάζουν σε κάθε παιχνίδι. Ο Ελβετός κατάφερε να βελτιώσει την πλάγια γραφή με το ένα χέρι, να επιστρέψει μπάλες με απίστευτη ακρίβεια, να είναι περήφανος για τα ακόλουθα. Το κομμάτι του, η κορυφή του, το κάταγμα, ο ουρανοξύστης, το κούτσουρο (χτύπημα μεταξύ των ποδιών). Genius, ένα φαινόμενο που του δίνει μια πραγματική παράσταση στο γήπεδο.
Το φαινόμενο της γης
Φυσικά, δεν σταματά να είναι καλός άνθρωπος, παρά τις εκατομμύρια διαφορές στα περιουσιακά του στοιχεία. Ακόμα και μετά από 5 ώρες μάχης, φαίνεται ακούραστος, αδέξιος, χιουμοριστικός και tweeted. Θέλετε να βγείτε μαζί του για να πείτε ή να πιείτε (φαντάζομαι ότι απαγορεύεται); Ω, μια τέλεια φιγούρα, όμορφος άντρας, γήινο σώμα (κοιλιά, μαλλιά που θυμίζουν κάπως τον «Έλληνα εραστή» της Hemiskumbria). Δεν είναι κομμάτια όπως ο Phelps ή ο Spaliara, πολλοί θα ήθελαν, αλλά…). Αποδείχθηκε ότι κανένα από αυτά δεν μετράει όταν υπάρχει ταλέντο. Με σκληρή δουλειά, σκληρή δουλειά, αγώνες, αποτυχίες, απογοητεύσεις (ναι, ακόμη και αν έχετε χρήματα, επειδή είναι ένα ακριβό άθλημα, βασιλικό) όλα είναι δυνατά. Η επιτυχία δεν είναι τιμωρία, είναι παιδί τόλμη, που γεννήθηκε μαζί του ο μεγάλος αθλητής.
Μαρία-Όλγα Πίπερ