Σε μια κατάσταση που λειτουργεί σύμφωνα με τους καθιερωμένους θεσμούς της (καλή ή κακή), κανείς δεν κινείται να αλλάξει αρνητικές καταστάσεις. Αποκτήστε δικαιοσύνη. Εδώ και χρόνια, υπάρχει χάος τόσο στα θεσμικά όργανα όσο και στο προσωπικό και στις δραστηριότητές του. Έχουμε φτάσει σε απίστευτα σημεία. Είχα λάβει υποθέσεις των οποίων οι τεράστιες καθυστερήσεις στη δίκη οδήγησαν στο θάνατο των διαδίκων. Σε άλλες περιπτώσεις, οι τρομακτικές καθυστερήσεις οδήγησαν στην απώλεια αποδεικτικών στοιχείων, στη διάσπαση υποθέσεων, στην απώλεια μαρτύρων και ούτω καθεξής. Οι δίκες αναβλήθηκαν και οι άλλες ακυρώθηκαν λόγω καθυστερήσεων ή ορισμένων λαθών από τη Διοίκηση Δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, ένα μέλος του Ποινικού Δικαστηρίου διορίστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο και η υπόθεση απορρίφθηκε με την αθώωση του κατηγορουμένου, ενώ η προαγωγή του δικαστή θα μπορούσε να καθυστερήσει. Απάντησαν οι άνθρωποι; Φυσικά όχι. Η κρίση του κοροναϊού, ωστόσο, πήρε μια διαφορετική στροφή. Τα θύματα έλαβαν σοβαρά υπόψη το ζήτημα και έδειξαν ότι τηρούσαν συστηματικά τις κρατικές οδηγίες. Άλλοι, από την άλλη πλευρά, αγνοώντας αυτές τις οδηγίες και γενικά αδιάφοροι σε αυτό το σοβαρό πρόβλημα είτε κατέληξαν στο νοσοκομείο είτε μετέφεραν την ασθένεια σε πολλούς άλλους μέσω της ανεύθυνης συμπεριφοράς τους.
Εν ολίγοις, σε αυτό το σημείο μπορώ να πω ότι ο λαός μας, σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά έθνη, διαιρέθηκε σε υπεύθυνα και ανεύθυνα. Αυτή είναι η γενική εικόνα της κυπριακής νοοτροπίας. Σε σοβαρές κρίσεις, όπως η εισβολή և κοραναϊός, χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάποιοι τάχθηκαν υπέρ του πραξικοπήματος, μερικές σε ορισμένες περιπτώσεις εναντίον του. Μια άλλη ομάδα αποτελείται από λογικά, σοβαρά άτομα που υποστήριξαν τις κυβερνητικές ενέργειες με κάθε δυνατό τρόπο – την εκδήλωσή τους, τη λογική συμπεριφορά τους. Αυτοί είναι Κύπριοι. Μερικές φορές είναι πατριωτικοί και μερικές φορές δεν είναι συντονισμένοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις πληθωρισμού, ο λαός δεν μπορεί διαφορετικά να ανταποκριθεί στα μέτρα που έλαβε η νόμιμη κυβέρνηση, είτε της αρέσει είτε όχι. Συμβαίνει σε όλες τις κρίσεις που συμβαίνουν στη χώρα μας. Στο παρελθόν, σε σοβαρές πολιτικές κρίσεις, ορισμένοι υποστήριξαν τον Μακάριο και άλλους Γρίβα. Και υπήρχε μια ομάδα από τους λεγόμενους “ουδέτερους” που δεν άνοιξαν το στόμα τους για να υποστηρίξουν οποιαδήποτε από τις ομαδικές καταστάσεις στο νησί μας, ώστε να μην βρουν το πρόβλημα τους. Επειδή ο πυρήνας του κυπριακού λαού ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για το σύνολο. Από την άλλη πλευρά, οι έννοιες «αλληλεγγύη», «συμπόνια» και «πατριωτισμός» δεν υπάρχουν στην πράξη.
Οι συμπατριώτες μας, υπό την πίεση του κοινωνικού τους περιβάλλοντος, θα ρίξουν τα πάντα στο κράτος. Θα πουν ότι εκείνοι που τα τρώνε για τόσα χρόνια πρέπει να τους βγάλουν έξω από τις τσέπες τους για να βοηθήσουν τα θύματα του κοροναϊού ή άλλων κρίσεων. Είναι περίεργο πώς αυτοί οι άνθρωποι επέζησαν από αυτά τα ελαττώματα. Πριν από χρόνια, η Κύπρος δεν τόλμησε να προσβάλει την κυβέρνηση ή τις δημόσιες υπηρεσίες. Τώρα που ο δρόμος είναι ανοιχτός, είναι καθήκον όλων να ανταποκρίνονται τουλάχιστον σε σοβαρές κρίσεις, να ανταποκρίνονται σωστά. Τα πιο ανεπτυγμένα έθνη της Ευρώπης έχουν αυτό το πλεονέκτημα. Και είναι λογικό և φυσιολογικό, όταν σε συνθήκες κρίσης οι λαοί κάθε κράτους ενωθούν վում συντονίζονται με σκοπό να σώσουν το κράτος τους από την κρίση. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει στην Κύπρο, επομένως υπάρχει ανάγκη για έναν ισχυρό ηγέτη ή ένα ισχυρό διοικητικό συμβούλιο. Ένα από τα δυσάρεστα αποτελέσματα είναι οι διεφθαρμένοι και άχρηστοι άνθρωποι που προσπαθούν να ωθήσουν τον εαυτό τους είτε μέσω του Τύπου είτε με άλλο τρόπο. Παρά αυτές τις δυσκολίες, μπορούμε να πούμε ότι οι Κύπριοι αγαπούν γενικά τη χώρα τους.