Η αίσθηση της απώλειας του αγαπητού μου φίλου Nondas και η αναπόφευκτη θλίψη που ακολουθεί με ώθησε να γράψω αυτό το σύντομο σημείωμα ως συμβολή στη μνήμη της ζωής του, του έργου του, και στις πολλές εθελοντικές συνεισφορές του στην κοινωνία, όπως στο δικό του περιβάλλον ή κάπου αλλού.
Έλαβα την είδηση του θανάτου του από φίλους και συγγενείς που δεν έχασε χρόνο να με καλέσει στην Κύπρο ή να μου στείλει ένα email για να μου πει τα θλιβερά νέα. Ήταν πράγματι μια πολύ θλιβερή και εντελώς απροσδόκητη είδηση.
Οποιαδήποτε σχέδια είχαμε να ξανασυναντηθούμε στην Κύπρο για το επόμενο ταξίδι του στο εξωτερικό, ή να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα για να επισκεφθούμε τη Βύθο, το χωριό του, έληξε ξαφνικά.
Πολλές ήταν οι εμπειρίες που είχα την καλή τύχη να μοιραστώ με τον Nondas. Η πρώτη μου γνωριμία ήταν μαζί του στη φωτογραφική του έκθεση “Cuba Now” που πραγματοποιήθηκε στη γκαλερί Steps στο Carlton.
Θυμάμαι έντονα, τη θαυμάσια συλλογή μεγάλων φωτογραφιών, σε μια γκαλερί γεμάτη με επισκέπτες, όλοι αγωνίζονται να πλησιάσουν τις φωτογραφίες για να παρακολουθήσουν πιο προσεκτικά αυτές τις εντυπωσιακές απόψεις από άλλη χώρα.
Πολλά μέλη της κουβανικής κοινότητας της Μελβούρνης ήταν εκεί για να τιμήσουν αυτόν τον άντρα που τους έφερε αυτές τις υπέροχες απόψεις για τη χώρα τους.
Πρέπει να ήταν περίπου το 2006. Η έκθεση ήταν ένα οπτικό ρεκόρ της τριμηνιαίας επίσκεψής του στην Κούβα. Εκτός από αυτήν την εμπνευσμένη συλλογή φωτογραφιών, ο Νόντας μίλησε για τις εμπειρίες του στη συνάντηση με τον λαό της Κούβας και για τις εθελοντικές του δραστηριότητες και δραστηριότητες συγκέντρωσης χρημάτων σε αυτήν τη χώρα για να συγκεντρώσει χρήματα για την κατασκευή ενός δημοτικού σχολείου.
Το έργο του στην Κούβα ήταν ένα από τα πολλά, που στόχευε στην καταπολέμηση της φτώχειας και στη βοήθεια με τις γνώσεις του ως αρχιτέκτονα, και πολεοδόμος για τη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών, οπουδήποτε κι αν ήταν.
Η συμμετοχή σε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις ακολούθησε τη γνωριμία μου με τον Nondas.
Μερικά που έρχονται στο μυαλό είναι εκθέσεις τέχνης, σεμινάρια, επισκέψεις σε γκαλερί και κοινωνικές συγκεντρώσεις. Η αγάπη του για το ταξίδι τον πήρε σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένης της γενέτειράς του στην Ελλάδα, όπου απασχολούσε οικοδόμους και τεχνικούς για να αποκαταστήσει το σπίτι της οικογένειας.
Αμέσως από την ημέρα που συναντηθήκαμε, ήξερα ότι ήταν άντρας δράσης, όχι μόνο λόγια. Ένας άντρας αφοσίωσε το σώμα και την ψυχή στην αιτία της κοινωνικής βελτίωσης, μια αιτία που έμεινε μαζί του μέχρι το τέλος.
Είθε η ζωή και η δουλειά του να αποτελέσουν παράδειγμα για όλους μας.
Για την οικογένειά του, τα θερμά μου συλλυπητήρια. Είθε η μνήμη του και το καλό του όνομα ως έντιμος, φιλικός και εργατικός άνθρωπος να γίνει μια αιώνια λάμψη που ανακουφίζει τον πόνο και φέρνει άνεση σε όλη την οικογένειά του.