Όπως ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο μου, ο Κώδικας της Επισκοπής μας, μεταξύ άλλων εγγράφων, απαριθμεί ορισμένες προμήθειες προίκων. Ένα από αυτά αναφέρεται στην προγονική προίκα που υπήρχε
Η κόρη του Κυράτσου, η σύζυγος του γούνινο Δημήτρη Νικολάου, από τη μεγάλη περιοχή της Λάρισας. Ο Kirac είχε μια χήρα, μια κόρη, τη Margiora, την οποία έφερε στη νέα του οικογένεια.
Όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί η Μαργιόρα, ο πατέρας της, Δημήτριος Νικολάου, πρόσφερε στον μελλοντικό σύζυγό της την πατρική προίκα (κληρονομιά) και το αντικείμενό της ως «μητέρα».
Ο γαμπρός ονομαζόταν Κώστας, «ποτέ Στεργίου», ήταν λοχίας (έμπορος λιανικής) και ζούσε στην περιοχή Σαράτσι Λάσι (Σαρατσικά-Σαμαράδικα), που ήταν κοντά στην οδό Φιλόσοφων Διονύσιο. Η αναφορά στο «Ποτέ» δηλώνει ότι ο πατέρας του δεν είναι ζωντανός.
Όπως πάντα, ο πρόλογος της συνθήκης προίκα αναφέρεται στην Αγία Τριάδα, τον μεγάλο μάρτυρα Προκόπιο (για να προκαλέσει ένα νέο ζευγάρι) և Όλοι οι Άγιοι. Τότε οι γονείς επιθυμούν στη νύφη και τον γαμπρό “ζωή παρά τη ζωή του Θεού (…) ότι οι επιθυμίες των γονέων μπορούν να στηρίξουν τα θεμέλια του σπιτιού.”
Ακολουθούν οι τύποι προίκα, που αποτελούνται από δύο μέρη: τον πατέρα της νύφης և τον πατέρα.
Η πατρική προίκα της Μαργαρόνας δείχνει ότι ο πατέρας της ήταν ένας ευημερούσα άντρας από το Τίρναβ, από τον οποίο κληρονόμησε. Χρυσά μισά λουλούδια με κολιέ, 40 χρυσά σκουλαρίκια, δύο ασημένιες ζώνες με πολύτιμους λίθους, μικρές πέτρες χρυσού (καρφίτσα), δίσκος, δύο γλάστρες, 3 γλάστρες, ρακοκαζάνο, τηγάνι, λεκάνη, suragi (γυάλινο μπουκάλι με μεγάλη βάση , λεπτός λαιμός), samanta (κηροπήγιο), έπος, 30 απλά (δίσκος), ξύλο καστανιάς, 3 καλάθια με τα χαλιά τους (μαλακοί καναπέδες), 7 μαξιλάρια, στρώμα, κουβέρτα, 2 yambola (τριχωτά), κουβέρτα, 20 κοντό πουκάμισο և Αμπελώνας 1,5 στρεμμάτων στο Dragavla Pontiko.
Η προίκα του πατέρα της γούνας ήταν πλουσιότερη επειδή αποτελούσε 200 groshes μετρητά, 110 ουγγιές χρυσό στεφάνι, 42 χρυσά ημισφαίρια σε ένα κουτί, σκουλαρίκια από μαργαριτάρι, συνολικά 82, δύο ζευγάρια χρυσά σκουλαρίκια, ζώνες, ένα κεντημένο με πολύτιμους λίθους, ένα μεγάλο small ένα μικρό δίσκο, με 5 καπάκια σαγκάνα, μουριά στήθος, 8 μαξιλάρια, 2 στήθη, βελούδινο κάλυμμα, 2 χρυσό μπενίν (κάπα αλόγων), 4 τάσεις (μακρύ παλτό με χρυσά σχέδια, συναισθηματική, απλή), 6 καβάδια (χρυσός , συναισθηματική, κεντητική իհարկե, φυσικά, με 3 χρυσά σύρματα), 7 κεραία (χιτώνα από λεπτό ύφασμα), 20 πουκάμισα. Όλα αυτά τοποθετήθηκαν σε 4 βάλτους (βελούδο, κεντημένο, κυπριακό βασμά).
Η συνθήκη προίκα υπογράφηκε από τον πατέρα του, և 8 μάρτυρες 6 από 6 ιερείς της Λάρισας և και εγκρίθηκε από τον Μητροπολίτη Μελέτιο Δ΄ Καλιαρχή Λάρισας (1768-25.7.1792 Νοεμβρίου).
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1) Δημήτριος Γ. Καλούσιος, Μητροπολιτικός Κωδικός Λάρισας EVE 1472. 1647-1868, Λάρισα 2009.
2) Θεόδωρος Παλιάγκας, Λάρισα κατά την Τουρκοκρατία (1423-1881), Τόμος ΙΙ, Αικατερίνη 2007.
“Θεσσαλικό Ημερολόγιο” του Κώστα Σπανού
www.thessaliko.gr: