Μερικοί άνθρωποι χαρακτηρίζουν το “kadayıfı six” από το τίποτα, κάποιοι από τους “Sharia” από τους οποίους “ο έμπορος θρησκείας αναφέρεται ως” ο ηγέτης του Εθνικού Görüşçü, ο υπόλοιπος μέντορας Erbakan … μια διαφορετική τερακικίνης Erbakan από όλους, όλοι στην Τουρκία . Ο καθένας που του αρέσει και δεν του αρέσει, παρόλο που φαίνεται διαφορετικός ο ένας από τον άλλο, έχει ένα Erbakan. Τι θα συμβεί αν δεν υπήρχε ο Erbakan;
“Χωρίς τον Ερμπακάν;” Η απάντηση στην ερώτηση μπορεί, φυσικά, να διαφέρει ανάλογα με τον τρόπο που ορίζετε το Erbakan.
Θα μπορούσε να είναι καλό ή κακό… Μακριά από όλες αυτές τις καλές και κακές κρίσεις, στην πολιτική ζωή, «Αν δεν υπήρχε ο Ερμπακάν;» Αν αρχίσουμε να αναζητούμε τη συγκεκριμένη απάντηση στην ερώτηση …
Χωρίς τον Erbakan, ορισμένες έννοιες δεν θα μεταφερθούν στην πολιτική ζωή ή δεν θα γνωρίζουμε ποτέ κάποιες έννοιες. «Ο αγώνας για την αλήθεια και τη δεισιδαιμονία» παρέμεινε μια Κορανική έννοια, δεν γνωρίζαμε τον «ρατσιστικό ιμπεριαλισμό», δεν αναγνωρίζαμε τη «δημοκρατία», δεν μπορούσαμε να πούμε «κρατικό κρατισμό», σκέφτηκε «κράτος σερβιτόρος», δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε «ξένο» πολιτική με προσωπικότητα “.
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΚΛΟΣ
Εάν ο Erbakan δεν υπήρχε, ορισμένες ιδέες θα ήταν πάντα απαράδεκτες και δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν. Για παράδειγμα, δεν μπορούσαμε να πούμε την Ισλαμική Ένωση… Δεν θα υπήρχε κανείς να φωνάζει «ούτε για μένα από την Αμερική» από τον πρόεδρο της Συνέλευσης. Δεν αρκεί να πούμε, «Κανένας θνητός δεν θα είναι σε θέση να απαγορεύσει να λέει τον Αλλάχ σε αυτήν τη χώρα» ή η επιστροφή της Αγίας Σοφίας στο τζαμί θα παρέμενε ως επιθυμία λογοτεχνικών κειμένων.
Χωρίς τον Ερμπακάν, που δεν θα μπορούσε να καλύψει μια σφαίρα στα όνειρά του, δεν θα είχαμε φανταστεί κάποια πράγματα. Μακριά από το κτίριο D-8. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη δίκαιη τάξη, τη βαριά κίνηση της βιομηχανίας, το εργοστάσιο παραγωγής εργοστασίων, τον εγχώριο κινητήρα, το εγχώριο αυτοκίνητο, το εγχώριο αεροπλάνο.
Χωρίς τον Ερμπακάν, κάποια πράγματα θα παραμείνουν σιωπηλά. Η θρησκευτική ζωή, η οποία λήφθηκε υπό την κυριαρχία του κράτους, δεν μπορούσε να απελευθερωθεί και να μεταφερθεί στην πολιτική σφαίρα. Ο ισλαμικός τρόπος ζωής και η πολιτική δεν μπορούσαν να γίνουν ορατοί. Δεν θα υπήρχε ηγέτης που θα έδειχνε ότι οι θρησκευτικοί άνθρωποι μπορούν να έχουν τόσο το κράτος όσο και την εξουσία. Μια ιδεολογία και οργάνωση με αναφορά στο Ισλάμ δεν μπόρεσαν να καθιερωθούν, να λαμβάνονται στην εξουσία και να μεταφερθούν στο παρόν. Το κεφάλαιο της Ανατολίας δεν υποστηρίχθηκε και δεν μπορούσε να γίνει κατανοητό ότι η υλική ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πνευματική ανάπτυξη. Η Τουρκία και τα συμφέροντα δεν λαμβάνονται στα κέντρα του ισλαμικού κόσμου, ο κόσμος δεν θα είχε δημιουργήσει μια κοινή φωνή για όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους. Η Κύπρος και η Βοσνία θα μείνουν χωρίς επίβλεψη.
Εάν δεν ήταν για τον Erbakan? καλοσύνη, κίνητρα και μια πιο προσεκτική στάση των θρησκευτικών ανθρώπων δεν μπορεί ο Ερμπακάν να καταφέρει να κρατήσει μακριά από κάθε μορφή βίας, η δημοκρατία της Τουρκίας έλειπε πάντα.