Ωστόσο, ορισμένα ένστικτα ανθρώπων μεταβιβάστηκαν από τη γενετική κληρονομιά για εκατομμύρια χρόνια και έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα, αυτός ο φόβος ενός ατόμου που φοβάται τα φίδια παρόλο που δεν βλέπει φίδια στη ζωή του είναι κληρονομιά των προγόνων του που επέζησαν αποφεύγοντας τα φίδια.
Ομοίως, είναι και η απληστία, η οποία είναι λίγο πολύ συχνή σε όλους τους ανθρώπους. Είμαστε οι απόγονοι εκείνων που συσσωρεύτηκαν σε αφθονία για να αυξήσουν τις πιθανότητες επιβίωσής τους, όχι εκείνοι που αγόρασαν αρκετά από τα τρόφιμα που βρήκαν ως κυνηγός-συλλέκτης υπό σκληρές συνθήκες στην εποχή των λίθων. Όπως λένε οι εξελικτικοί ψυχολόγοι, η ανθρωπότητα έχει βγει από την εποχή των λίθων, αλλά η εποχή των λίθων δεν αναδύεται από τον άνθρωπο.
Μια άλλη κληρονομιά των διάσημων προγόνων μας είναι η τάση μας να ενεργούμε συναισθηματικά, παρορμητικά, ενστικτωδώς, καθώς αρχίζουμε να μαθαίνουμε την ορθολογική σκέψη. Η κληρονομιά δύο ανθρώπων της λίθινης εποχής που συνάντησαν έναν αρπακτικό, όχι εκείνους που μπήκαν σε διάλογο με σκοπό να βρουν έναν λογικό μεσαίο δρόμο με το ζώο, αλλά εκείνοι που κατάφεραν να ξεφύγουν ή να πολεμήσουν δείχνοντας γρήγορα αντανακλαστικά, επέζησαν.
Παρόλο που όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα επικεντρώνονται στην ορθολογική σκέψη αντί για συναισθηματικές, αντιδραστικές και ενστικτώδεις κινήσεις, όπως και η μυϊκή μνήμη, τα ένστικτα που επωάζονται στο μυαλό, τα οποία ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καν, παραμένουν άθικτα, όταν έρθει η ώρα, διαμορφώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά πριν ακόμη και ορθολογική σκέψη.
Ως εκ τούτου, η πολιτική, τόσο το αντικείμενο όσο και το αντικείμενο, δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από αυτό, φυσικά.
Αν και η ανθρώπινη μνήμη ξεχνά τα ονόματα, τα γεγονότα, τις αιτίες και τις συνέπειες, οι πολιτικές εμπειρίες που γεννήθηκαν για γενιές συνεχίζουν να ζουν ως ένστικτο, αντανακλαστικό, στη μνήμη της κοινωνίας. Αυτό δημιουργεί την ακόλουθη εικόνα που ανεβαίνει στην επιφάνεια στις κάλπες σχεδόν σε κάθε εκλογή και η αιτία της πρόκειται να ξεχαστεί.
Erdal İnönü, Murat Karayalçın, Hikmet Çetin, Salih Sümer, Azimet Köylüoğlu, Mehmet Gülcegün, Aysel Baykal, Ziya Halis, Türkan Akyol, Bahattin Alağöz, İbrahim Tez, Onur Kumbaracı, Nşrşayagobaacacacacan Mehmet Monğoltay, Mümtaz Soysal, Mustafa Yılmaz, Halil Çulhaoğlu, Nihat Drill, Aydın Güven Gürkan, Tahir Köse, Mehmet Dönen, Hasan Akyol, Timurçin Savaş, Ercan Karakaş, Abdulkadir Ateş, İsrsrr Şrsrn, Şsrrs emrrn, Şssrr Ulsrum
Στις εκλογές του 1991, 5 εκατομμύρια από τους 24 εκατομμύρια ψηφοφόρους ψήφισαν υπέρ του «σοσιαλδημοκρατικού» στελέχους (SHP) που αναφέρεται παραπάνω. Από τις 25 Ιουνίου 1993 έως τις 5 Οκτωβρίου 1995, αυτό το στελέχη κυβέρνησε τη χώρα μαζί με το DYP υπό τον πρωθυπουργό του Tansu Çiller. Με την υπόσχεση να επιδιορθώσει την καταστροφή που δημιουργήθηκε από τα βήματα που έγιναν στο όνομα της μετάβασης στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς κατά την περίοδο του Özal, έγιναν συνεργάτες του συνασπισμού με τη λήψη ψήφων από εκατομμύρια που φώναζαν «παχύσαρκο της workerankaya, συνθήματα του εχθρού», ακολούθησε ακριβώς τα «μέτρα» που ετοίμασε η ομάδα του Özal.
Στο πλαίσιο ορισμένων από αυτά τα «μέτρα», οι Erdemir, TÜPRAŞ, Petrol Ofisi, PETKİM, Havaş, Ditaş και Turkish Airlines μερικώς ιδιωτικοποιήθηκαν και οι γεωργικές επιδοτήσεις άρθηκαν με τις αποφάσεις της 5ης Απριλίου.
Με αυτές τις αποφάσεις, βάσει των οποίων υπογράφηκαν οι υπογραφές «σοσιαλδημοκράτες», οι αυξήσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζομένων περιορίστηκαν επίσης στα επιδόματα του προϋπολογισμού. Οι μισθοί υπερωριών των εργαζομένων μειώθηκαν στο μισό. Έχουν ξεκινήσει εργασίες για να αυξηθεί ο αριθμός των ημερών πριμοδότησης που απαιτείται για τη συνταξιοδότηση σε 7200 ημέρες για τις γυναίκες και 9000 ημέρες για τους άνδρες. Έχουν ξεκινήσει εργασίες για την αλλαγή του συστήματος συντελεστών στη σύνταξη συνταξιοδότησης της SSK. Συμφωνήθηκε ότι θα χρεωθεί ένας “πρόσθετος” φόρος στις βάσεις των φορολογουμένων. Εν ολίγοις, ένα κύμα πτώχευσης και ανεργίας ακολουθούμενο από μια αλλαγή στην κατανομή εισοδήματος έναντι των μισθωτών.
Μαζί με αυτά, υπάρχει η υπογραφή του ίδιου προσωπικού «σοσιαλδημοκράτης» βάσει της συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης, η οποία διήρκεσε 28 χρόνια και προκάλεσε απώλεια δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στη χώρα μας και τερμάτισε πολλούς τομείς με τη γεωργία μας.
Bülent Ecevit, Hüsamettin Özkan, Şükrü Sina Gürel, Hikmet Uluğbay, Recep Önal, Tayfun İçli, Zeki Sezer, Mustafa Yılmaz, Mehmet Kocabatmaz, Hasan Gemici, Melda Bayer, Mehmet Ali İrtemrikel, Trrrtel, Trrrtel, Trrrrelel Tayyibe Gülek, Hikmet Sami Türk, İsmail Cem, Mehmet Bostancıoğlu, Necdet Tekin, İstemihan Talay, Suat Çağlayan, Nami Çağan, Fevzi Aytekin.
Το δημοκρατικό αριστερό στελέχη, που κυβέρνησε τη χώρα μεταξύ 28 Μαΐου 1999 και 18 Νοεμβρίου 2002, αποτελούσε επίσης τα παραπάνω ονόματα. Οι υπογραφές στο πλαίσιο του προγράμματος «Μετάβαση σε μια ισχυρή οικονομία», που συνεχίζει να καταστρέφεται, έγιναν με τα ίδια ονόματα αυτή τη φορά στο όνομα «Δημοκρατική Αριστερά».
Για παράδειγμα, σήμερα, ενώ αναφέρονται οι χαμηλές συντάξεις και η συνταξιοδότηση παραπονιέται στον τάφο, ο κ. Kiliçdaroğlu δεν γνωρίζει ότι αυτές οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν με την αλλαγή στον συντελεστή πληρωμών ασφαλίστρου και τις αλλαγές στις ηλικίες συνταξιοδότησης κατά τη διάρκεια των υπουργών SHP «περίοδος, που αντιστοιχεί στη Γενική Διεύθυνση SSK;
Ή μήπως έχει ξεχάσει σε ποια ημερομηνία οι γεωργικοί νόμοι, για τους οποίους μίλησε πολύ, που προκάλεσαν τη χώρα μας να εισάγει ακόμη άχυρο, προετοιμάστηκαν και θεσπίστηκαν από ποιον; Δεν έχει ξεχάσει, φυσικά, όλοι στέκονται δίπλα του
Στην πραγματικότητα, τα στελέχη που ζήτησαν ψηφοφορία για να απαλλαγούν από τον Özal διαμαρτύρονται για τον «παχύ εργαζόμενο εχθρό της Çankaya» χθες όταν ήταν στο SHP και συνέχισαν τις πολιτικές του όταν ήρθε στην εξουσία, σήμερα, στο CHP, υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ντέρβις στη δεκαετία του 2000. Εκφράζουν τη ζημιά που προκλήθηκε από νόμους που θεσπίστηκαν με την υπογραφή τους, αλλά δεν λένε ούτε λέξη ότι θα αλλάξουν αυτούς τους νόμους ή θα εγκαταλείψουν αυτές τις πολιτικές.
Πρόσφατα βίωσα την εργασία του Βοσπόρου και του πρύτανη, η AYM έκλεισε τη συζήτηση, την έκθεση του Ναυάρχου, τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, συζητήσεις όπως η Συμφωνία του Μοντρέ, καθώς και την πρώην κρίση μαντίλας της Τουρκίας, τη συζήτηση για την κοσμικότητα, αρκετές που κατοικούσαν άνθρωποι από όλα τα επίπεδα μέσα από το παράπονο πολιτικό σφάλμα Οι τεχνητές συζητήσεις γύρω από τις γραμμές της δεν είναι τίποτα περισσότερο από το έργο «μυϊκής μνήμης» που έγινε για να φέρουν εκατομμύρια ανθρώπους σε μια ανεμοστρόβιλη απελπισίας, να τους επιστρέψουν στις γειτονιές τους «όπως όλα» και να ψηφίσουν το ίδιο πάρτι και τις ίδιες παραδόσεις.
Εκτός από τη μεγάλη ευθύνη του ΑΚΡ, το οποίο χρησιμοποιεί τη δύναμή του για 19 χρόνια, στην καταστροφή της χώρας μας, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι ψηφοφόροι έχουν απομακρυνθεί από τον ορθολογισμό και φυλακίστηκαν στην ταυτότητα και τη σεκταριστική πολιτική λόγω των κομμάτων που έχουν ομοιομορφωθεί τα τελευταία 40 χρόνια και οι πολιτικές και οικονομικές προτιμήσεις που δεν αλλάζουν ανεξάρτητα από το ποιοι έρχονται, έχει καταστεί άνευ σημασίας.
Η πολιτική πρέπει να παράγει πραγματικές επιλογές για τον ψηφοφόρο. Διαφορετικά, η κοινωνική μνήμη, που διαμορφώνεται από δεκαετίες πολιτικής εμπειρίας και έμαθε ανικανότητα, θα συνεχίσει να δείχνει τα ίδια ενστικτώδη αντανακλαστικά.