Ο Πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος (HP) Kudret Özersay, στην ανάρτησή του στον λογαριασμό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Έρσιν ΤατάρΔηλώνοντας ότι ήθελε να συζητήσει μια «λύση δύο κρατών», χρησιμοποίησε πολύ διαφορετικές έννοιες μαζί και είπε «Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί σχολιάζοντας».
Ο Özersay, ο οποίος πιστεύει ότι η κυπριακή πολιτική που υπέβαλε ο Τατάρ δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί και δεν έχει διευκρινιστεί, είπε: “Τώρα χρειαζόμαστε ένα πολιτικό όραμα γεμάτο έξι και μια στρατηγική για να το υλοποιήσουμε, δεν το έχουμε δει ακόμα, ” αυτός είπε.
Σημειώνοντας ότι ο Τατάρ έπρεπε να αποσαφηνίσει τι εννοούσε λέγοντας «λύση δύο κρατών», ο Özersay είπε στη θέση του τα εξής:
“Προσπάθησα να επικεντρωθώ σε δύο δυνατότητες παρακάτω και να αξιολογήσω πόσο ρεαλιστικές ή εφικτές είναι. Ναι, η λύση μπορεί να είναι δύο κρατών, αλλά πρέπει να βασίζεται στην ιδέα μιας εταιρικής σχέσης που βασίζεται στη συνεργασία, ώστε να μπορεί να είναι αποδεκτή στον κόσμο. Ας ρίξουμε μια πρώτη ματιά στην παρακάτω αξιολόγηση.
1) Εάν αυτό σημαίνει «λύση δύο κρατών» είναι η αναγνώριση της ΤΔΒΚ, η ένταξή της στον ΟΗΕ και η αποδοχή της τρέχουσας κατάστασης από τον κόσμο, δεν χρειάζεται να διαπραγματευτούμε με τους Ελληνοκύπριους, διαπραγματεύσεις δεν έχουν κανένα νόημα ούτως ή άλλως. Η δύναμή σας από την άποψη του realpolitik, η δύναμη του παραδείγματος χάρη της Τουρκίας, η δύναμη των συμμάχων σας και η χρήση της δράσης που προσπαθήσατε να κάνετε αυτό, ή τι γίνεται αν έχετε επιτυχία, αλλά αυτή η ιδέα δεν είναι κάτι για διαπραγμάτευση με την ελληνική πλευρά για εφαρμογή, ανεπίσημη, δεν υπάρχει ανάγκη επίσημων πέντε συναντήσεων. Είναι αυτή μια ρεαλιστική προσέγγιση στον σημερινό κόσμο και τη διεθνή συγκυρία; Όχι, δεν είναι για εμάς. Είμαι κάποιος που πιστεύει στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, πιστεύει ότι ο Τουρκοκύπριος λαός έχει το δικαίωμα να έχει ένα κράτος τουλάχιστον όσο οι Ελληνοκύπριοι, και ότι ο Τουρκοκύπριος λαός έχει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, ότι είναι, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Από την άλλη πλευρά, δεν πιστεύω ότι η παραπάνω προσέγγιση είναι ρεαλιστική και εφικτή στη σημερινή διεθνή συγκυρία. Δεν υπάρχει ανάγκη διαπραγμάτευσης για αυτό, είναι απαραίτητο να είμαστε πολύ ισχυροί στη διεθνή πολιτική ή / και να δημιουργούμε πολύ ισχυρές συμμαχίες.
2) Αν αυτό που εννοώ με τη «λύση δύο κρατών» είναι «διαχωρισμός με διαπραγμάτευση», εννοώ «διαμέρισμα με διαπραγμάτευση», αλλά τότε πρέπει να το συμπληρώσετε σωστά. Έτσι, εάν πρόκειται να καθίσετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να τακτοποιήσετε την ελληνική πλευρά, πρέπει να δώσετε κάποια σημάδια για το τι θα πάρετε και θα δώσετε. Πρέπει να εξηγήσετε στον κόσμο γιατί ένας τέτοιος διαχωρισμός πρέπει να γίνει αποδεκτός από τους Ελληνοκύπριους, δηλαδή αυτό που θα ενθαρρύνει τους Ελληνοκύπριους να αποδεχθούν μια τέτοια λύση και να διαπραγματευτούν μαζί σας. Επειδή για την ειρηνική επίλυση των διαφορών, και τα δύο μέρη της διαφοράς πρέπει να αποκτήσουν κάποια οφέλη από αυτήν τη λύση. Για παράδειγμα, θα είναι διαφορετικά τα σύνορα των δύο κρατών που θα προκύψουν στο τέλος του διαχωρισμένου με διαπραγμάτευση, θα είναι αυτός ο παράγοντας που θα ενθαρρύνει την ελληνική πλευρά σε μια τέτοια λύση; Ή θα μπείτε σε μια συμφωνία για το μερίδιό σας στον φυσικό πλούτο των θαλασσών και θα αποκτήσετε κυριαρχία, δηλαδή ένα μέλος του ΟΗΕ ως ξεχωριστό κράτος; Λοιπόν, θα ακολουθήσετε μια προσέγγιση όπως «κυριαρχία για τη γη» ή «κυριαρχία για τον φυσικό πλούτο»; Ή είναι μια διαφορετική συμφωνία; Πρέπει να το καταστήσετε σαφές. Από την άλλη πλευρά, με την αποσαφήνιση των δύο κρατών στην περιοχή ως αποτέλεσμα του διαχωρισμένου με διαπραγμάτευση, πρέπει να πείσετε τους περιφερειακούς και διεθνείς παράγοντες πώς θα συμβάλλετε στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής και πρέπει να αναπτύξετε για να το υποστηρίξω. Εφόσον αυτή η προσέγγιση αποκλείει την ιδέα μιας «εταιρικής σχέσης» στην Κύπρο, είναι λιγότερο πιθανό να γίνει αποδεκτή από την ελληνοκυπριακή πλευρά και τη διεθνή κοινότητα, αλλά οι παραχωρήσεις που θα ζητήσετε από εσάς σε αντάλλαγμα θα είναι πολύ μεγαλύτερες.
Η Ομοσπονδία δεν είναι μια κακή μορφή διαχείρισης, εάν ήταν, πολλές χώρες από τις ΗΠΑ έως την Αυστρία, τη Γερμανία και την Αυστραλία δεν θα διέπονται με αυτόν τον τρόπο. Αλλά οι ομοσπονδιακές εταιρικές σχέσεις επιβάλλουν αμοιβαία διαχείριση και κατανομή πλούτου. Απαιτεί τα μέρη που θα σχηματίσουν τη συνεργασία να είναι έτοιμα να μοιράζονται τη διαχείριση (κράτος) και τον πλούτο με το άλλο μέρος. Εάν ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη δεν είναι έτοιμο να το μοιραστεί, δεν μπορείτε να δημιουργήσετε ομοσπονδιακή εταιρική σχέση, ή ακόμα και αν το θεσπίσετε με τη βία, δεν μπορείτε να επιβιώσετε όσο στη Δημοκρατία του 1960 και η τιμή θα είναι βαριά. Επομένως, οι προϋποθέσεις για μια ομοσπονδιακή εταιρική σχέση δεν υπάρχουν σήμερα στην Κύπρο. Επομένως, εάν δεν μπορείτε να αλλάξετε τις υπάρχουσες συνθήκες, θα πρέπει να μπορείτε να περιγράψετε μια διαφορετική συνεργασία από την ομοσπονδία.
Ωστόσο, ο κ. Τατάρ δεν βρίσκεται στο σημείο όπου μπορεί να περιγράψει μια διαφορετική συνεργασία. Εάν η θέση της τουρκοκυπριακής πλευράς παραμένει αποτελούμενη από τη φράση “λύση δύο κρατών” που εκφράστηκε κατά τις εκλογικές περιόδους, ή αν γίνει ασυμβίβαστη με την πραγματικότητα και απαράδεκτη του είδους που αναφέρθηκε παραπάνω, τότε η τύχη τους δεν θα διαφέρει από την ομοσπονδία , θα περάσουν μια ζωή στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων και θα χάσουν χρόνο. Συνεπώς, καθίστε μαζί με τον κ. Τατάρ της Τουρκίας για μια στιγμή πριν από τη «λύση δύο κρατών» για να περιγράψετε και να κατανοήσετε από όσα χρειάζεστε για να κάνετε μια ρεαλιστική και να την πετύχετε.
Όπως είπα στην αρχή, η λύση θα πρέπει να είναι δύο κρατών, ΑΛΛΑ θα πρέπει να βασίζεται στην ιδέα της «εταιρικής σχέσης» που βασίζεται στη συνεργασία δύο κρατών έτσι ώστε να μπορεί να γίνει αποδεκτή στον κόσμο. Στην επόμενη δημοσίευση, θα μοιραστώ λεπτομερέστερα την πιο ρεαλιστική και ρεαλιστική μας εταιρική σχέση με βάση τη συνεργασία των δύο κρατών.