“Το έτος επέκτασης” στην εξωτερική πολιτική – Σάμι Κοέν

Στο τέλος κάθε έτους, προσπαθώ να εκφράσω με μία λέξη το κύριο χαρακτηριστικό της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής εκείνο το έτος. Για παράδειγμα, τελείωσα το 2019 ως «Έτος επίθεσης» στις εξωτερικές υποθέσεις. Αποκάλεσα το 2018 ως “Πρωτοεμφανιζόμενο Έτος”. Για τα προηγούμενα χρόνια, χρησιμοποίησα διάφορους τίτλους από το “Ένταση Έτος” έως το “Νέο έτος προσανατολισμού”

Για το 2020, που πρόκειται να τελειώσει, πιστεύω ότι το επίθετο “Έτος επέκτασης” θα ήταν κατάλληλο. Σημαίνει επίσης λίγο περισσότερα λόγια, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας επεκτείνει τις δραστηριότητές της φέτος και τις περιφερειακές και παγκόσμιες σφαίρες επιρροής.

Πριν πάμε στις λεπτομέρειες του θέματος, πρέπει να σημειωθεί ότι τα γεγονότα στην εξωτερική πολιτική, όπως και πολλά άλλα, δεν συμβαίνουν από το πουθενά. Ως αποτέλεσμα, μια προφανής εξέλιξη έχει προηγούμενο. Αυτό είναι σαν τους δεσμούς μιας αλυσίδας. Επομένως, το γεγονός «διάδοσης», που είναι το χαρακτηριστικό του 2020, είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας που άρχισε να συμβαίνει τα προηγούμενα χρόνια. Στην πραγματικότητα, αυτά τα επίθετα μιας λέξης (όπως η ανακάλυψη, η επίθεση) στα άρθρα μου στο τέλος του έτους είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας προσανατολισμού και ανάπτυξης που ξεκίνησε τα προηγούμενα χρόνια.

***

Η απόδοση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής το 2020, στο πλαίσιο των στόχων που έχει θέσει, των ρόλων που έχει αναλάβει και της αποτελεσματικότητας που έχει κερδίσει, παρουσιάζει μια εικόνα ως εξής:

– Δόγμα «Blue Homeland»: Το πιο εντυπωσιακό γεγονός του 2020 όσον αφορά την τουρκική εξωτερική πολιτική είναι η κίνηση που ονομάζεται «Blue Homeland». Η Τουρκία έχει αποφασίσει ότι η νέα ιδέα της δικαιοδοσίας της Ανατολικής Μεσογείου υπό την κυριαρχία της, αποκάλυψε έναν νέο χάρτη.

Ενώ τα όρια αυτού επεκτείνονται στη Λιβύη, το καθεστώς του Αιγαίου και η επίλυση του Κυπριακού έχουν συμπεριληφθεί επίσης στην ημερήσια διάταξη. Κατά την εκτέλεση αυτής της κίνησης, η Άγκυρα προέβαλε επιχειρήματα όπως το δικαίωμα στην κυριαρχία και το διεθνές δίκαιο, ενώ υπερασπίστηκε αυτά, κράτησε τις πόρτες της διπλωματίας και των διαπραγματεύσεων ανοιχτές κατά την εφαρμογή της «πολιτικής εξουσίας».

– Νέος τομέας δραστηριότητας: Ως αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών και των ανακαλύψεων της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής κατά τη διάρκεια του έτους, ο τομέας της πολιτικής και στρατιωτικής δραστηριότητας έχει εξαπλωθεί σε μια ευρεία γεωγραφία από τη Συρία έως τη Λιβύη, από τη Σομαλία έως τον Καύκασο. Η Τουρκία έχει παγιώσει την παρουσία της στο Βορρά της Συρίας και στο βόρειο Ιράκ, η σφαίρα επιρροής στη συμφωνία που υπογράφηκε με τη Λιβύη επεκτάθηκε στη Βόρεια Αφρική, την Κύπρο και γύρω από αυτές τις περιοχές με σεισμική εξερεύνηση που πραγματοποιήθηκε στο Αιγαίο υπό έλεγχο, σταθερά εδραιωμένη με χώρες όπως το Κατάρ και η Σομαλία καθιερώθηκε συνεργασία σε αυτές τις περιοχές και χάρη στη νίκη που επιτεύχθηκε με την υποστήριξη που δόθηκε στο Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, άνοιξε ο δρόμος από την Καυκάσια προς την Κεντρική Ασία.

– Χωρητικότητα “σκληρής ισχύος”: Ο χώρος εκδηλώσεων της Τουρκίας για επέκταση της “σκληρής δύναμης” κατά την ενεργοποίηση, αύξησε την αμυντική του ικανότητα. Εκτός από τη συμπερίληψη της TAF των S-400 στο απόθεμά της, το πιο εντυπωσιακό γεγονός κατά τη διάρκεια του έτους είναι τα επιτεύγματα της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Ειδικά η παράσταση στον τομέα των UAV και SİHA έχει συζητηθεί σε ξένους στρατιωτικούς κύκλους.

– Κινήσεις “Soft Power”: Η Άγκυρα έκανε επίσης κινήσεις που δείχνουν τη “μαλακή δύναμη” της στη διεθνή πλατφόρμα, προσπαθώντας να έχει λόγο και ρόλο σε περιφερειακά και παγκόσμια ζητήματα. Η εκλογή Τούρκου διπλωμάτη για επικεφαλής της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, το ζήτημα της Ιερουσαλήμ στον ενεργό ρόλο της Τουρκίας στον ΟΗΕ, κέρδισε δημοτικότητα στη Συρία και την ανάγκη να συμπεριληφθούν συνομιλίες για τη Λιβύη.

***

Παρά αυτές τις επιτυχίες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, που καταγράφηκαν στην κατώτατη γραμμή, είναι σαφές ότι υπήρξαν σοβαρές δυσκολίες καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους.

Μερικά από αυτά τα ζητήματα και εντάσεις έχουν να κάνουν με τις στρατηγικές που έχουμε αναφέρει.

κινήσεις που αναλαμβάνονται στην ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία έρχεται αντιμέτωπη με διάφορες χώρες, μερικές από τις συμμάχους της. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα και η Γαλλία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Τα βήματα προς το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» δημιούργησαν επίσης συγκρούσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, καθώς και σοβαρές τριβές με πολλές χώρες από την Αίγυπτο έως τα Αραβικά Εμιράτα.

Ακόμη και με τη Ρωσία, η οποία συνεργάστηκε στενά, υπήρξαν καταστάσεις στη Λιβύη, τη Συρία και το ζήτημα του Καυκάσου.

Γενικά, οι εξελίξεις της εξωτερικής πολιτικής καταγράφουν σκαμπανεβάσματα καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους. Το έτος 2020 ακολούθησε παρόμοια πορεία. Πολλά προβλήματα και προβλήματα κληρονομούνται από αυτό το έτος έως το 2021.

Ωστόσο, το 2020, ως το πιο σημαντικό και μόνιμο χαρακτηριστικό της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, θα καταγραφεί η εκδήλωση «διάδοση του πεδίου δραστηριότητας».

Source