Ένα εξάχρονο αγόρι μπόρεσε να χτυπήσει ένα τελετουργικό κουδούνι για να σηματοδοτήσει το τέλος τριών ετών εξαντλητικής θεραπείας λευχαιμίας.
Ο Saahib Randhawa, από το Ashbrooke στο Sunderland, διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία το 2017 όταν ήταν μόλις τριών ετών. Η επιθετική μορφή καρκίνου επηρεάζει τα λευκά αιμοσφαίρια και εξελίσσεται γρήγορα.
Αλλά την Τρίτη, του δόθηκε το ξεκάθαρο και χτύπησε το κουδούνι στο Great North Children Hospital, που εδρεύει στο Royal Victoria Infirmary στο Newcastle.
Η μαμά του Gurpreet, 36 ετών, η οποία χρειαζόταν συμβουλευτική όταν διαγνώστηκε ο Saahib, είπε ότι ήταν μια «μαζική ανακούφιση» για την οικογένεια.
«Είμαστε τόσο περήφανοι για το πώς αντιμετώπισε ο Saahib, πάντα χαμογελούσε. Προφανώς, υπήρξαν πολλά δάκρυα στην πορεία, αλλά έφτασε εδώ στο τέλος », είπε.
Όταν η οικογένεια ανακάλυψε για πρώτη φορά για τη νόσο του Saahib, η μαμά του πίστευε ότι δεν θα έφτανε στα Χριστούγεννα.
«Απλώς δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω», είπε.
Η οικογένεια είπε ότι η φιλανθρωπική οργάνωση για τον καρκίνο των παιδιών Henry Dancer Days τους βοήθησε να περάσουν τις δύσκολες στιγμές καθώς οι συνεδρίες αφήγησης άνοιξαν «έναν κόσμο εκτός χημειοθεραπείας».
Η οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του μπαμπά Manprit, 37 ετών και της μικρότερης αδερφής Mia, τεσσάρων ετών, συμμετείχαν σε περισσότερες από 40 συνεδρίες αφήγησης και αγγειοπλαστικής Henry Dancer Days στο νοσοκομείο, με την αφηγητή Shelley O’Brien.
Η κ. Randhawa είπε: «Η Shelley ήταν ένα ωραίο, φιλικό πρόσωπο που δεν έλεγχε, δεν έδινε φάρμακα ούτε πήρε το αίμα σου. Ήταν ένα ασφαλές άτομο ».
Η μαμά των δύο είπε επίσης ότι η αφήγηση βοήθησε τη Mia να μεγαλώσει παράλληλα με τη θεραπεία του Saahib, γιατί την έκανε να «αισθάνεται συμπεριλαμβανόμενη και εξίσου ξεχωριστή με τη Saahib».
Το Henry Dancer Days ιδρύθηκε πριν από μια δεκαετία περίπου από τη μητέρα της Jane Nattrass, η οποία έχασε το παιδί της Henry από μια σπάνια μορφή καρκίνου των οστών.
Η κα Nattrass, διευθύντρια φιλανθρωπίας, δήλωσε: «Η αφήγηση ιστοριών είναι μια υπέροχη μορφή απόδρασης που επιτρέπει στους νέους και τις οικογένειές τους να μεταφερθούν σε έναν μαγικό κόσμο όπου δεν υπάρχει καρκίνος.
«Ο χρόνος που αφιερώνεται με τους αφηγητές είναι μια ευπρόσδεκτη απόσπαση της προσοχής από τις εξαντλητικές απαιτήσεις της θεραπείας του καρκίνου.
«Η αφήγηση συμβάλλει στην κάλυψη των ειδικών για τη θεραπεία λέξεων που χρησιμοποιούνται στο θάλαμο και την αντικατάστασή τους με εκπληκτικές περιπέτειες που οδηγούν τα νεαρά μυαλά τους σε ένα υπέροχο ταξίδι».
Τώρα δεν χρειάζεται να περάσουν τόσο πολύ χρόνο στο νοσοκομείο, η οικογένεια ελπίζει να είναι σε θέση να πάει διακοπές μαζί όταν αρθούν οι περιορισμοί Covid, καθώς ο Σααχίμπ θέλει να κολυμπήσει στην Κύπρο.
«Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα δουν τις φωτογραφίες του Saahib και θα γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα φως στο τέλος της σήραγγας», είπε η κυρία Randhawa.
Ελάτε σε επαφή με την ομάδα ειδήσεών μας μέσω email στο [email protected].
Για περισσότερες ιστορίες όπως αυτό, ρίξτε μια ματιά στο σελίδα ειδήσεων.