Η Τουρκία έγινε δεκτή στη συμφωνία της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Υπογράφηκε το πρωτόκολλο του παραρτήματος το l970. Μπήκε στην τελωνειακή ένωση το 1996. Στις 17 Δεκεμβρίου 2004, έλαβε την ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων στις 3 Οκτωβρίου 2005. Έτσι, το ταξίδι της Τουρκίας στην ΕΕ είναι ένα μακρύ ταξίδι με 52 χρόνια διαδικασίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρήθηκε ως ένωση άνθρακα-χάλυβα, με άλλα λόγια ως οικονομική ένωση, προκειμένου να σταματήσει ο ανταγωνισμός της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας, οι οποίοι ήταν αψίδα αντίπαλοι κατά την ίδρυσή της και προκάλεσαν πολλούς πολέμους, ακόμη και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. έχει αναδειχθεί ως οικονομική ένωση. Στον μονοπολικό κόσμο με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών), αυτή η ένωση εκτιμάται ιδιαίτερα από τη Γερμανία και τη Γαλλία, που είναι οι βασικοί ιδρυτές και κινητήρες της ένωσης, προκειμένου να ισορροπήσει και να φρενάρει την Αμερική και να ανταγωνιστεί με αυτήν . Στη χώρα μας, η ΕΕ μπερδεύεται, οι υποστηρικτές, οι αντίπαλοι, οι υποστηρικτές καταλήγουν σε ιδέες και εξηγούν την ΕΕ στο κοινό. Το κοινό δυσκολεύεται να κατανοήσει αυτές τις εκφράσεις και διαφορετικά αποτελέσματα προκύπτουν από τις έρευνες που διεξήγαγαν τα μέρη. Οι άνθρωποι δεν θέλουν την ΕΕ. Είναι γνωστό ότι η ομάδα των διανοουμένων που δέχονται την παγκόσμια ιθαγένεια, οι επιχειρηματικοί κύκλοι με οικονομικές προσδοκίες από την ΕΕ και οι Κούρδοι εθνικιστές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Αρμενίων και των Σιωνιστών θέλουν την ΕΕ. Εδώ ας αναφέρουμε μια αρχική παρένθεση, οι ΗΠΑ και η ΕΕ θέλουν η Τουρκία στην τρομοκρατική οργάνωση να δώσει χρήματα και άλλη υποστήριξη για να διαιρεθεί, είναι γνωστό ότι προσπάθησε να δείξει πολιτικοποιημένες δραστηριότητες αυτών των οργανώσεων. Αυτή η οργάνωση υποστηρίζει τους ελίτ Κούρδους διανοούμενους, καταφέρνουν σε αυτήν την περιοχή να εμφανιστούν στον χάρτη που ονειρεύονταν τα μεταχειρισμένα στάδια της Τουρκίας και εκείνα του Ευρύτερου Ισραήλ και της Ευρύτερης Αρμενίας, αν και γνωρίζουν ότι θα είναι μέρος και θα το κρύψουν γεγονός από μουσουλμάνους Κούρδους. Εμείς, οι Κούρδοι πολίτες μας, οι αδελφοί και οι αδελφές μας που πιστεύουμε στην ίδια θρησκεία και στον ίδιο προφήτη, πρέπει να δούμε αυτό το υπέροχο παιχνίδι. Οι σταυροφόροι και οι σιωνιστές θέλουν να χτυπήσουν κουδούνια και σωλήνες χρησιμοποιώντας τις λαβίδες τους σε αυτά τα εδάφη, όπου η πρόσκληση για προσευχή δεν έχει σταματήσει από το 107l και ακόμη και πριν. Θα το επιτρέψουμε αυτό; Οχι. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη Δημοκρατία της Τουρκίας ως λαό. Εμείς δεν θα. Οι αντίπαλοι εάν μας αποσπά την προσοχή για να μας εμποδίσουν να αναλάβουμε την πραγματική αποστολή μας για την ΕΕ, ποτέ η ΕΕ που θα αναλάβει η Τουρκία δεν θα επέμβει ουσιαστικά στις εσωτερικές μας υποθέσεις, για να σπάσουμε το χάσμα, καθώς η είσοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ΕΕ απαιτείται να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο και χρησιμοποιείται υπόγεια Λένε ότι δεν χρειάζεται να εισέλθουμε στην καπιταλιστική ΕΕ, της οποίας ο επίγειος πλούτος έχει εξαντληθεί, ο πληθυσμός της έχει γεράσει, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης έχουν καταρρεύσει, δεν έχει στρατιωτική δύναμη, η οικογενειακή δομή της έχει επιδεινωμένο, ο πολιτισμός του είναι διαφορετικός από τον δικό μας, και ότι δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα υλικό και πνευματικό από αυτά. Όμως οι αντίπαλοι το 1996, δισεκατομμύρια στην Τουρκία εισήλθαν σε μια τελωνειακή ένωση ευρώ χάνονται, συνέχισαν αυτές τις απώλειες, δεν είμαστε συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με τρίτες χώρες λόγω της τελωνειακής ένωσης, οι εξαγωγές μας δεν σημαίνει ότι το 65% της ΕΕ, ΕΕ χωρίς απαραιτήτως να πηγαίνουν. Δηλώνουν επίσης ότι θα κάνουμε αυτές τις εξαγωγές προς την ΕΕ ή σε άλλες χώρες σε υπέρβαση και ότι η ΕΕ είναι ακόμη εμπόδιο για τις εξαγωγές μας. Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές του Kerhen, παρόλο που σκέφτονται σαν αντιπάλους, θέλουν την ΕΕ στο μέτρο που μπορεί να επιτευχθεί με την ιδέα να ανεβάσουμε τις αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στη χώρα μας και να αφαιρέσουμε μερικά φροντίδα για τη διοίκηση της χώρας, χρησιμοποιώντας τα κριτήρια της ΕΕ. Δεν υπάρχει κατσαρόλα αυγών στην πλάτη τους. Μπορούν να πουν, αντίο κύριε ανά πάσα στιγμή. Με ρωτούν τι σκέφτομαι γι ‘αυτό σε κάθε συνέλευση, σε κάθε συνάντηση στην οποία πηγαίνω και νομίζω σαν αντιπάλους. Η υλιστική ΕΕ δεν θα μας οδηγήσει ποτέ και δεν θα μπορέσει. Δεν το σκέφτομαι λόγω της διαφοράς στην πίστη. Οι πνευματικές αξίες του τουρκικού λαού αποδυναμώθηκαν σταδιακά από τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό και ιεραπόστολο για περίπου 150 χρόνια. Σήμερα, είναι γνωστό ότι 30 εκατομμύρια μουσουλμάνοι ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η δεύτερη θρησκεία στην ΕΕ είναι το Ισλάμ. Η ΕΕ δεν θα μας πάρει επειδή είμαστε το μεγάλο κράτος, όχι μόνο λόγω της πεποίθησής μας, και ακόμη και αν μεταφέρουμε τη νομική μας κυριαρχία, γιατί θα έχουμε de facto κυριαρχία εντός των μηχανισμών της ΕΕ, λόγω του πληθυσμού μας, και χρησιμοποιώντας αυτήν την κυριαρχία στο μέλλον, οι πραγματικές συγκρούσεις συμφερόντων μας θα συμβούν με τους κινητήρες της ΕΕ. Με άλλα λόγια, η ΕΕ δεν θα μπορεί να μας πάρει επειδή δεν μπορεί να απορροφήσει ή να εκμεταλλευτεί αρκετά. μελλοντικός χάρτης της ΕΕ στο πίσω μέρος του ευρώ, δεν υπάρχει περιοχή της ανατολικής και νοτιοανατολικής Τουρκίας. Με άλλα λόγια, ακόμη και αν μας πάρει η ΕΕ, σκέφτεται να το πάρει χωρίς τις ανατολικές και νοτιοανατολικές περιοχές. Αυτή είναι η κουβέντα στο στόμα τους. Κατάλληλο για χάρτη. Στο μεγάλο παιχνίδι, αυτές οι περιοχές θέλουν να αφεθούν στην Αρμενία και το Ισραήλ. Έτσι θέλουν να μας χωρίσουν. Τα ενδιαφέροντά του τον απαιτούν. Επομένως, ο τουρκικός λαός δεν μπορεί να το επιτρέψει αυτό, επομένως δεν είναι δυνατόν να ενταχθούμε στην ΕΕ. Παρόλο που τόσο οι ηγέτες της ΕΕ όσο και οι διαχειριστές μας γνωρίζουν αυτό το γεγονός, ένα παιχνίδι με ορισμένο τέλος συνεχίζεται και από τις δύο πλευρές. Ο στόχος της ΕΕ είναι σαφής, με τον τελικό στόχο να χωρίσει την Τουρκία για να επιστρέψει στην πραγματική αποστολή της είναι να δικαιολογήσει ένα βήμα παραπέρα. Μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων, τα αιτήματα για αυτόν τον σκοπό γίνονται ισχυρότερα από ό, τι σήμερα. Για παράδειγμα, ζητείται η λύση στο Κυπριακό και στο Αιγαίο, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η παύση των συγκρούσεων με το ΡΚΚ, μια πολιτική λύση (το τελευταίο βήμα προς την ομοσπονδία) και το άνοιγμα των αρμενικών συνόρων. Ο τουρκικός λαός δεν μπορεί να τους δεχτεί. Κανένας διευθυντής δεν μπορεί καν να υποβάλει πρόταση, πόσο μάλλον να την επιβάλει στο κοινό. Ειδικά η πολιτική λύση στη διαίρεση. Ποτέ.
Παρόλο που οι διαχειριστές μας γνωρίζουν αυτά τα γεγονότα, ο λόγος για τον οποίο συνεχίζουν αυτό το παιχνίδι δεν είναι να συνθλίβονται στην περιοχή στη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, της Ρωσίας και να εξισορροπούνται όσο το δυνατόν περισσότερο, για την προστασία των συμφερόντων των χώρα, και να προωθήσουμε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας. Δεν είναι σαφές τι ώρα θα δείξει. Εσωτερικές συγκρούσεις εντός της ΕΕ, συνταγματικές και δημοσιονομικές κρίσεις, οικονομικές πτωχεύσεις δείχνουν ότι η ΕΕ είναι επίσης έγκυος με τα πάντα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εσωτερικές διαμάχες εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, του Αφγανιστάν και ενάντια στους τζιχαντιστές στο Ιράκ, τώρα κρυμμένοι ανίκανοι να νικήσουν και οι Ταλιμπάν καλούν ακόμη και την άνοδο της Τουρκίας σε παγκόσμια κλίμακα, η οικονομική ανάπτυξη δίνει τα σημάδια της προσέγγισης του τέλους της Δυτικής αυτοκρατορίας. Αυτό είναι ένα σημάδι της Τουρκίας που θα σηματοδοτήσει την επιστροφή στην πραγματική αποστολή. Θεού θέλοντος…
