Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δημοσίευσε το βίντεο του διαδικτυακού συνεδρίου: “Ξεκινήστε να μιλάτε / Σπάστε τη σιωπή. Μιλήστε «Μην ανεχτείτε» για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών στον αθλητισμό, όπου η Ολυμπία Σοφία Μπεκατόρου αποκάλυψε τη σεξουαλική της κακοποίηση από τον EIO. Η Σοφία Μπεκατόρου περιγράφει λεπτομερώς όλα όσα ένιωσε το 1998 στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα μετά τις 1.00.00 του βίντεο.
Το παρακάτω είναι η συγκλονιστική μαρτυρία της Σόφιας Μπεκατόρου
“Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα αντιμετώπιζα βία στον αθλητισμό, ειδικά τη σεξουαλική βία. Ως ναύτης από πολύ μικρή ηλικία, ταξιδεύω χωρίς τους γονείς μου παρουσία των συμπαίκτων και του προπονητή μου. Έχω σκληρύνει, έχω μάθει να υπομένω τον πόνο, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, τη μοναξιά του πρωταθλήματος, αλλά έμαθα επίσης να είμαι ανεξάρτητος, να αντιμετωπίζω τα προβλήματά μου με θάρρος, να υποστηρίζω τους συμπαίκτες μου, να παλεύω για αξίες και αξίες. τα ιδανικά μου.
Όταν αποφάσισα να ξεχωρίσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ιδίως στο χρυσό μετάλλιο, ήξερα ότι σε όλες τις περιοχές που απαιτεί το άθλημά μου, πρέπει σαφώς να υπερέχω. Έπρεπε να σπάσω τα υπάρχοντα όρια και εκπροσώπηση, ώστε να μην είναι δυνατός ακόμη και ο στενός ανταγωνισμός. Γι ‘αυτό, μαζί με την συμπαίκτη μου Emilia oulfa – τον προπονητή μας Ηλία Μυώλων, σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα μακροχρόνιας προπόνησης, με την ομάδα ανδρών στη θάλασσα, στη θάλασσα, να συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό παιχνιδιών για να αποκτήσει τη σωστή εμπειρία. Είμαστε 100% αφοσιωμένοι σε αυτόν τον στόχο. Παραδόξως, ένα μεγάλο εμπόδιο που πάντα αντιμετωπίζαμε ήταν η ομοσπονδία μας. Η ατμόσφαιρα συνεργασίας με την εθνική κυβέρνηση γινόταν ολοένα και πιο ασφυκτική, όταν πριν από κάθε αποστολή έπρεπε πραγματικά να διαπραγματευτούμε την οικονομική υποστήριξη που δικαιούνται να λάβουμε. Οι αξιωματούχοι της Ομοσπονδίας αντιμετώπιζαν τους αθλητές με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τους αρέσει.
Μαθαίνοντας να εκφράζω τη γνώμη μου από νεαρή ηλικία, να πιστεύω στη δικαιοσύνη και την αξία, δυσκολεύτηκα να αναπτύξω μια εποικοδομητική σχέση με την ομοσπονδία. Δεν μου άρεσε το γεγονός ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους πολιτικής για να λάβουμε την υποστήριξή τους, ότι τα άτομα με τα οποία μιλούσαμε δεν είχαν καμία εξειδίκευση στον τομέα μας, οπότε δεν κατάλαβαν τα προβλήματα ή τις ανάγκες μας. Ήταν σαφές ότι δεν υπήρχε στρατηγικός σχεδιασμός με στόχο τη μακροπρόθεσμη διαφοροποίηση της χώρας. Ευτυχώς, για οκτώ χρόνια είχαμε δύο άτομα δίπλα μας που αγωνίζονταν για τα δικαιώματά μας, τους ηγέτες των ομάδων μας, τον κ. Παυλίδη και τον κ. Καραγεωργίου.
Όταν ο Χ εμφανίστηκε σε μερικούς αγώνες ως νέος επικεφαλής της εθνικής ομάδας, και ο Χ μας φέρεται θερμά με φιλικότητα και χιούμορ, η Εμίλια μας ενθάρρυνε. Η σύνδεση που δημιουργήθηκε με την ομάδα μας և X ήταν πάντα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τα παιχνίδια, της οικονομικής υποστήριξης գ αγορά εξοπλισμού από την ομοσπονδία.
Οι συνηθισμένες ασφυκτικές διαπραγματεύσεις μέσω του Χ έγιναν λιγότερο ψυχολογικά καταστροφικές για τον στόχο μας, τουλάχιστον νομίζαμε ότι … Το 1998, η χώρα μας αγωνιζόταν για ένα εισιτήριο στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ. Την ίδια χρονιά είχαμε τις πρώτες δύο μεγάλες διεθνείς επιτυχίες με το χάλκινο μετάλλιο Emilia ou Ulfa στο Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όταν προκριθήκαμε στους Ολυμπιακούς, παρόλο που συνήθως δεν είχαμε έναν εκπρόσωπο της ομοσπονδίας στους Αγώνες, «κάποιος ήρθε σε εμάς», όπως μας είπαν. Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, θα θέλαμε ο Χ να δημιουργήσει μια διασκεδαστική, υποστηρικτική ατμόσφαιρα που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να πετύχουμε τους στόχους μας.
Αν και δεν κερδίσαμε μετάλλιο στον προκριματικό γύρο, κερδίσαμε ένα εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς στην πέμπτη θέση, την οποία εμείς, η ομάδα των ανδρών, πήραμε. Ο Χ ήταν τόσο ενθουσιασμένος όσο η ομάδα μας. Γιορτάσαμε την πιστοποίηση με δείπνο και μετά επέστρεψα στο ξενοδοχείο μας σε ζευγάρια έξι. Ο Χ και εγώ ήμασταν οι τελευταίοι που φύγαμε. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο μιλήσαμε για τους αγώνες και τις δυσκολίες. Για μένα, αυτή θα είναι η πρώτη μου Ολυμπιακή εμφάνιση, և αφού ήμουν ο νεότερος στην ομάδα (21 ετών), η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Κάποια στιγμή ενώ μιλούσαμε με τον Χ, επέστρεψα և με φίλησε. Πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Για μένα, ο Χ ήταν ο πατέρας μοντέλο, ήταν ένας άνθρωπος που, τελικά, δεν πολεμούσε μαζί μας στην ομοσπονδία, ήθελε το καλύτερο για εμάς, σκέφτηκα. Συνέχισα να κινούνται πιο γρήγορα τώρα, προσποιούμαι ότι δεν καταλαβαίνω τι είχε συμβεί, αν και του είπα ότι δεν περίμενα ποτέ να το κάνει. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας στο ασανσέρ, πριν πάει στο δωμάτιό του, με ζήτησε να έρθω μαζί του. Αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα.
Πάντα με ρώτησε με ευγενικό χαμόγελο αν τον φοβόμουν και μετά απάντησα όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω στο δωμάτιο μαζί. Προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό μόνο για να μιλήσει. Αλλά ήξερε πώς να μου μιλήσει, πώς να με ηρεμήσει, πώς να με κάνει να εγκαταλείψω την υπεράσπισή μου. Και όταν συνέβη, άρχισε να με κυνηγά. Προσπάθησα να τον διώξω, για να δείξω ότι δεν υπήρχε αμοιβαία επιθυμία, πιστεύοντας ότι θα το σεβόταν. Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν ήθελα να προχωρήσω, είπε με μια ψεύτικη καραμέλα ότι δεν ήταν παρά ένα αστείο. Είπε ότι θα σταματούσε αν δεν ήθελα, αλλά δεν σταμάτησε αυτό που του είπα. Κλάμα και ντροπιασμένος, έφυγα από το δωμάτιο όταν τελείωσε και σηκώθηκε.
Πήγα πίσω στο δωμάτιό μου όπου ο αθλητής μου κοιμόταν ανήσυχος. Κολύμπησα, ένιωσα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη, δεν μπορούσα να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου. Αν και είχαμε την ευκαιρία να ονειρευτούμε με την Εμίλια, αν μιλούσα για το τι μου συνέβη, θα μπορούσε να καταρρεύσει. Δεν μπορούσα να ελέγξω αυτό το συναίσθημα, δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου, γιατί θα μπορούσε να μας χωρίσει. Η ομάδα μας, που περιελάμβανε την ομάδα ανδρών, ήταν πάντα μια ισορροπημένη ισορροπία · δεν υπήρχαν ισχυροί δεσμοί που θα μπορούσαν να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Και ο προπονητής μας ήταν 25 ετών, αρκετά συναισθηματικός, άπειρος στη διαχείριση κρίσεων. Τότε δεν είχαμε συνεργασία με τον αθλητικό ψυχολόγο, φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ με τους γονείς μου γιατί με εμπόδισαν να πλοηγηθώ. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου, η μόνη λύση ήταν να παραμείνω σιωπηλός και να προσποιούμαι ότι δεν είχε συμβεί τίποτα.
Φώναξα πολύ, και όταν ξύπνησα, ξεκίνησα μια παράσταση που τελείωσε πριν από λίγο. Μέσα από πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση, μπόρεσα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, για να μην αναφέρω εκείνη τη στιγμή, έτσι ώστε αυτός ο παράγοντας να εξαλειφθεί εκτός των αθλητικών χωρών. Αυτός ο στόχος, που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, τον συναισθηματικό φόρο μου, τη δέσμευσή μου στον στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι η υπερβολική ενότητα, η δύναμη, η θεσμική του θέση δεν ήταν αρκετή για να ικανοποιήσει το άρρωστο ένστικτό του. Το μόνο πράγμα που μπόρεσα να ανοίξω ήταν ο δεσμός που κρατούσα εκείνη τη στιγμή, στον οποίο επίσης ζήτησα να μην απαντήσω επειδή ήταν επίσης αθλητής. Ο Χ δεν μετανιώνει ούτε άλλαξε τη δουλειά του.
Με την αλλαγή της στάσης μου, έγινε σαρκαστικός, γενικά αμφισβήτησε τις ικανότητες και την απόδοσή μου σε κάθε πιθανή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεαροί αθλητές πρέπει να έχουν περισσότερες ευκαιρίες από εκείνους των οποίων η καριέρα είναι στη Δύση. Υιοθέτησε αυτή τη νοοτροπία από το 1999 έως το 2019. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έχω αξιοποιήσει στο έπακρο τη χώρα μας στην πλοήγηση, αλλά η απώλεια του πιο σημαντικού περιουσιακού στοιχείου ως άτομο είναι η αγάπη για μένα. »:
Δες το βίντεο:https://www.youtube.com/watch?v=wD76aRoYKho:
Πηγή: Πρώτο τεύχος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ.