«Γιατί δεν υπήρχε φόβος για το βιβλίο του Δρουσιώτη;“«Διαβάζοντας το κείμενο του συναδέλφου μου Μαρίνου Νομίκου և τις ανησυχίες, εξετάζοντας τις διάφορες συνεντεύξεις που έδωσε ο συγγραφέας (συμπεριλαμβανομένου αυτού) և διαβάζοντας αυτό το βιβλίο προσεκτικά, νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή. Από το 2021,
Το βίντεο Cyprus Papers ήταν εύκολο να αφομοιωθεί. Πρώτη σελίδα, μουσικό χαλί, εγγραφή βίντεο, εγγραφή, κουμπιά διανομής σε όλα τα μέσα όπου δημοσιεύθηκε. Όλα εκεί, μπροστά μας և, և ακολουθία, όπως ένα διάσημο ντοκιμαντέρ Netflix.
Όσον αφορά το τελευταίο κείμενο του Andreas Parashos, αν και χρειάστηκε λίγος χρόνος για πρόσβαση στο Διαδίκτυο, έγινε δουλειά, αλλά το δημόσιο καφενείο χωρίστηκε, πιθανώς επειδή δεν είχε την απαιτούμενη «υπόθεση» (βλ. Πολυμέσα). Το ίδιο συμβαίνει όταν εξέχοντες πολιτικοί συγγραφείς δημοσιεύουν κάτι σχετικό στα κείμενά τους.
Οι άνθρωποι θέλουν, δυστυχώς, επειδή το 2021 είναι πολυμέσα.
Εάν στα κείμενα αξιόλογων συγγραφέων, στο άρθρο του Parascos, στο βιβλίο Drusiotis, υπήρχαν κουμπιά για να πατήσετε ή μια οθόνη για κύλιση για να ακούσετε ή να δείτε, οι αντιδράσεις μας θα ήταν πιθανώς πιο έντονες και διαφορετικές. Θα παρέμενε ο ίδιος ο εκφωνητής της διαφθοράς. Αυτός που μας εξέπληξε, μας εξόργισε, βγήκε στους δρόμους με μάσκα όταν είδαμε το βίντεο των Κυπριακών εγγράφων.
Έχουμε τουλάχιστον δύο εβδομάδες μέσα. Και: χωρίς να προσπαθεί να δοξάσει κανέναν εκφωνητή – δεν είναι αυτό που απαιτείται – μπορούμε να κάνουμε μια χάρη, ψυχρά ή κριτικά. ανάγνωση: Και σκεφτείτε.
Μας είπαν ότι η «επανάσταση» της εποχής ήθελε να κλειδωθούμε στο σπίτι. Αυτό είναι το πιο εύκολο πράγμα στον καναπέ μας διαβάστε μηνύματα.
Στην εποχή της εικόνας και του ήχου, εάν δεν θέλουμε να αποκαλούμε τον εαυτό μας «όχλο στο Διαδίκτυο», πρέπει να κάνουμε μια χάρη.
Πληρώνουμε ήδη για διαφθορά. Η «νέα πραγματικότητα», εάν και πότε, θα την πληρώσουμε μια για πάντα.
Δεν έχει νόημα να ψάχνετε ήχο και εικόνες στον κερατοειδή χιτώνα.