Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απορρίπτει την προσφυγή της Ryanair κατά της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με το πρόγραμμα βοήθειας της ΕΕ που είναι συμβατό με τις γαλλικές αερογραμμές για την υποστήριξη της επιδημίας Covid-19
Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο της ΕΕ, αυτό το καθεστώς ενισχύσεων είναι κατάλληλο για την αντιστάθμιση της οικονομικής ζημίας που προκλήθηκε από την επιδημία Covid-19, είναι αμερόληπτο.
Τον Μάρτιο του 2020, η Γαλλία κοινοποίησε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα μέτρα βοήθειας που πρέπει να παρέχονται για την αναστολή του φόρου πολιτικής αεροπορίας և μηνιαίο φόρο αλληλεγγύης αεροπορικών εταιρειών («αναστολή») από τον Μάρτιο 2020 έως τον Δεκέμβριο 2020 καταβολή φόρων). Η αναστολή πληρωμών από αεροπορικές εταιρείες με άδεια από τις γαλλικές αρχές είναι η αναβολή της πληρωμής των παραπάνω φόρων έως την 1η Ιανουαρίου 2021, ακολουθούμενη από την κατανομή πληρωμών εντός 24 μηνών, δηλαδή έως τις 31 Δεκεμβρίου 2022. Το ακριβές ποσό των φόρων καθορίζεται από τον αριθμό των πτήσεων που πραγματοποιούνται από γαλλικά αεροδρόμια.
Με απόφαση της 31ης Μαρτίου 2020, η Επιτροπή δήλωσε ότι η φορολογική απαλλαγή ήταν κρατική ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά σύμφωνα με το άρθρο 107 107 2 στοιχείο β) της ΣΛΕΕ. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η ενίσχυση για την αντιστάθμιση ζημιών που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές ή άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης είναι συμβατή με την εσωτερική αγορά.
Η Ryanair υπέβαλε αγωγή για ανατροπή της απόφασης, η οποία, ωστόσο, απορρίφθηκε σήμερα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζει για πρώτη φορά τη νομιμότητα του προγράμματος βοήθειας που παρουσιάζεται υπό το φως της επιδημίας Covid-19 υπό το φως του άρθρου 107, μέρος 2, εδάφιο (β). Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο αποσαφηνίζει, αφενός, την αρχή της διάκρισης λόγω ιθαγένειας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 18 παράγραφος 1 του DCFTA και τη διάταξη της αρχής της ελευθερίας. Υπηρεσίες
Τα συμπεράσματα του Γενικού Δικαστηρίου
Πρώτον, το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζει την απόφαση της Επιτροπής βάσει του άρθρου 18 παράγραφος 1 του ΕΜΓΕΣ, η οποία απαγορεύει κάθε διάκριση λόγω ιθαγένειας στο πλαίσιο των Συνθηκών. Δεδομένου ότι, σύμφωνα με το Γενικό Δικαστήριο, το άρθρο 107 2 παράγραφος 2 στοιχείο β) στοιχείο β) της ΕΕ είναι μία από αυτές τις ειδικές διατάξεις, το Γενικό Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον μια αναστολή φόρου μπορεί να κηρυχθεί συμβατή με την εγχώρια αγορά βάσει της εν λόγω διάταξης.
Εν προκειμένω, το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαιώνει, αφενός, ότι η επιδημία Covid-19 και τα μέτρα που έλαβε η Γαλλία για την καταπολέμησή της είναι κατά κανόνα κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος 2 στοιχείο β) του FAAE ., η οποία προκάλεσε οικονομικές απώλειες σε αεροπορικές εταιρείες που λειτουργούν στη Γαλλία. Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν αμφισβητείται ότι σκοπός της αναστολής του φόρου είναι να αντισταθμίσει τέτοια ζημία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, από την άλλη πλευρά, θεωρεί ότι η διάταξη της αναστολής της φορολογίας υπέρ των αεροπορικών εταιρειών που έχουν λάβει άδεια μόνο από τις γαλλικές αρχές είναι το κατάλληλο μέσο για την επίτευξη του στόχου της αποζημίωσης για τη ζημία που προκλήθηκε από αυτό το εξαιρετικό γεγονός. Από την άποψη αυτή, το Ανώτατο Δικαστήριο τονίζει ότι, σύμφωνα με τον κανονισμό αριθ. 1008/2008, η κατοχή άδειας από τις γαλλικές αρχές στην πράξη σημαίνει ότι οι αεροπορικές εταιρείες έχουν την κύρια έδρα τους στη Γαλλία և υπόκεινται σε οικονομικό έλεγχο վճար έλεγχο επί της φερεγγυότητας του Γαλλικές αρχές. Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, οι διατάξεις του εν λόγω κανονισμού προβλέπουν αμοιβαίες υποχρεώσεις μεταξύ των γαλλικών αρχών, των αεροπορικών εταιρειών που έχουν λάβει άδεια από τις εν λόγω αρχές και, συνεπώς, δημιουργούν μια ειδική, σταθερή σύνδεση μεταξύ τους, η οποία συμμορφώνεται δεόντως με τους όρους του άρθρου 107 ( 2) (β) ΣΛΕΕ.
Όσον αφορά τη συμφωνία «αρχή της αναλογικότητας», το Γενικό Δικαστήριο υπογραμμίζει περαιτέρω ότι οι εταιρείες που είναι επιλέξιμες για το καθεστώς ενίσχυσης είναι οι εταιρείες που πλήττονται περισσότερο από τα μέσα μεταφοράς που έχουν επιβληθεί από τη Γαλλία. Από την άλλη πλευρά, η επέκταση της αναστολής αυτής της πληρωμής σε εταιρείες που δεν έχουν επιτύχει στη Γαλλία δεν θα επιτρέψει την επίτευξη του στόχου της αντιστάθμισης των οικονομικών ζημιών που υπέστησαν οι αεροπορικές εταιρείες που λειτουργούν στη Γαλλία χωρίς τον κίνδυνο υπεραντιστάθμισης.
Βάσει των ανωτέρω, το Γενικό Δικαστήριο θεωρεί ότι σκοπός της αναστολής της καταβολής φόρων είναι να πληροί τις προϋποθέσεις παρέκκλισης που προβλέπονται στο άρθρο 107 παράγραφος 2 στοιχείο β) της ΕΣΔΑ, ότι οι προϋποθέσεις για την παροχή τέτοιων βοήθεια είναι: μην υπερβείτε ό, τι είναι απαραίτητο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Επομένως, αυτό το καθεστώς δεν συνεπάγεται διάκριση, η οποία απαγορεύεται βάσει του άρθρου 18 πρώτο εδάφιο της ΕΕ.
Δεύτερον, το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζει την απόφαση της Επιτροπής βάσει της ελευθερίας παροχής των υπηρεσιών που ορίζονται στο άρθρο 56 των ΤΠΕ. Εν προκειμένω, το Ανώτατο Δικαστήριο σημειώνει ότι αυτή η θεμελιώδης ελευθερία δεν επεκτείνεται από μόνη της στον τομέα των μεταφορών, ο οποίος διέπεται από ειδικό νομικό καθεστώς που περιέχεται στον κανονισμό αριθ. Σκοπός του παρόντος κανονισμού είναι να καθοριστούν οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών. Ωστόσο, η Ryanair δεν ισχυρίζεται ότι παραβιάζει αυτόν τον κανονισμό.
Τρίτον, το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτει τον ισχυρισμό ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε σφάλμα κατά την εκτίμηση της αξίας της παροχής που παρέχεται στους φορολογητέους αερομεταφορείς. Το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι το ονομαστικό ποσό που αντιστοιχεί στις ζημίες που υπέστησαν οι δικαιούχοι της αναστολής φόρου είναι πιθανώς υψηλότερο από το συνολικό ονομαστικό ποσό της αναστολής, επομένως είναι σαφές ότι αποκλείεται ο κίνδυνος υπεραντιστάθμισης. Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο τονίζει ότι η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις υποχρεώσεις της Γαλλίας να της παράσχει μια λεπτομερή μεθοδολογία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το κράτος μέλος σκοπεύει να προσδιορίσει την έκταση της ζημίας σε κάθε δικαιούχο κρίσης, η οποία αποτελεί πρόσθετη εγγύηση έναντι οποιουδήποτε Κίνδυνος υπεραντιστάθμισης
Τέλος, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραβίασης της συλλογιστικής ως αβάσιμο και διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε ανάγκη να εξεταστεί το βάσιμο της καταγγελίας σύμφωνα με το άρθρο 108 παράγραφος 2 της ΕΕ.
Πηγή: protothema.gr