Το κράτος βλέπει τον καλλιτέχνη ως χόμπι

“Ένας καλλιτέχνης δεν είναι χόμπι που τροφοδοτεί το έργο του. “Είναι επαγγελματίας του οποίου το έργο και η προσφορά πρέπει να αναγνωρίζονται όχι μόνο αισθητικά και διανοητικά, αλλά και από άποψη οικονομικής υποστήριξης”, δήλωσε τρεις ενώσεις καλλιτεχνών: κυπριακοί χαράκτες, ΕΚΚΑΤ και Καλλιτεχνικό Νηπιαγωγείο.

Η επιδημία αποκάλυψε ένα παλιό πρόβλημα που σχετίζεται με την καλλιτεχνική κοινότητα. Έλλειψη νομικού πλαισίου που καθορίζει την κατάσταση του καλλιτέχνη. Μετά τις εξαγριωμένες αντιδράσεις των καλλιτεχνών, το Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών άρχισε να ετοιμάζει ένα νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να υποβληθεί σύντομα στο κοινοβούλιο. Ωστόσο, σε πρόσφατες δηλώσεις, ο αρμόδιος υπουργός Πρόδρομος Πρόδρομου δήλωσε ότι το νομοσχέδιο δεν θα ρυθμίζει το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο είναι ένα από τα κύρια αιτήματα των καλλιτεχνών. Οι τρεις ενώσεις τους, οι Κυπριακοί χαράκτες, το ΕΚΑΤ και το Νηπιαγωγείο Τέχνης, εκφράζουν τις απόψεις τους για τη σημασία του νομοσχεδίου και την ανάγκη συμβολής στην κοινωνική ασφάλιση των αυτοαπασχολούμενων καλλιτεχνών.

Նախագահը Ο Πρόεδρος των κυπριακών χαράξεων, Ευκλείδης Παπαδόπουλος, δηλώνει ότι το νομοσχέδιο καλύπτει ένα τεράστιο κενό στην κυπριακή νομοθεσία, την επαγγελματική και κοινωνική προστασία των καλλιτεχνών, αναγνωρίζοντας τώρα νομικά την ύπαρξη αυτής της μεγάλης οικογένειας της κοινωνίας. “Αυτό το νομοσχέδιο καθορίζει την έννοια του καλλιτέχνη, δηλαδή, τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί το ενδιαφερόμενο μέρος για να αποκτήσει το καθεστώς ενός καλλιτέχνη, καθώς και το δικαίωμά του στην εργασία, καθορίζονται με την ίδια αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα, αναγνωρίζοντας την οικονομική αστάθεια που αντιμετωπίζουν οι αυτοαπασχολούμενοι καλλιτέχνες, το κράτος παρέχει οικονομική βοήθεια σε αυτούς τους καλλιτέχνες για να παρέχουν επαρκή πρόσβαση στις υπηρεσίες κοινωνικής ασφάλισης και υγείας αυτών των καλλιτεχνών, καθώς οι ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος του καλλιτέχνη οδηγούν το ευρωπαϊκό κράτος , το κράτος δικαίου δεν μπορεί να αγνοήσει αυτήν την πλευρά.

Η σημασία του νομοσχεδίου είναι τεράστια, λέει ο Ευκλείδης Παπαδόπουλος. Με βάση τη νομοθεσία, ειδικά κριτήρια, η κατάσταση κάθε καλλιτέχνη θα αναγνωριστεί – το “καθεστώς”, το οποίο συχνά αποκαλούμε. Το επάγγελμα των δημιουργών θα καθοριστεί, θα προστατευτεί, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στον τομέα των αρχιτεκτόνων, αλλού. Είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί η παλιά ιδέα ότι ο καλλιτέχνης είναι χόμπιτς που τρέφεται με τη δημιουργικότητα. Ο καλλιτέχνης είναι επαγγελματίας όπως πολλοί, του οποίου το έργο και η συμβολή πρέπει να αναγνωρίζονται, να αξιολογούνται όχι μόνο αισθητικά, αλλά και ως προς την οικονομική υποστήριξη. “Όπως προαναφέρθηκε, ο νόμος μπορεί να ρυθμίζει τη συμβολή του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση των αυτοαπασχολούμενων καλλιτεχνών.”

Όσον αφορά τις δηλώσεις του Υπουργού ότι το νομοσχέδιο δεν θα περιλαμβάνει το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης, σχολιάζει ο κ. Παπαδόπουλος. “Από όσο γνωρίζουμε, η απουσία πρόβλεψης στο γενικό δίκαιο για τη ρύθμιση του ζητήματος της κοινωνικής ασφάλισης διευκολύνεται από το υπουργείο. Ποτέ δεν συμφώνησε με κανένα όργανο με το οποίο το υπουργείο διαβουλεύεται για το νομοσχέδιο. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συμφωνήθηκε σε ειδική επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των μορφών τέχνης. Είναι μια μονομερής απόφαση που ουσιαστικά μειώνει κατά το ήμισυ το πολυπόθητο νομοσχέδιο, αφήνοντας τις πολυετείς προσπάθειές μας να διατηρήσουμε τους καλλιτέχνες σε συνεχή ανασφάλεια, αυτοαπασχόληση και την ευκαιρία να τους παρουσιάσουμε στη φτώχεια. παλιά εποχή

Η Πρόεδρος του ΕΚΑΤΕ Κατίνα Κόστα ισχυρίζεται ότι το νομοσχέδιο συντάχθηκε χωρίς τη συμμετοχή εικαστικών καλλιτεχνών ή την τελική συγκατάθεσή τους. “Θεωρούμε ότι η φιλοσοφία και η βάση του σχετικού νόμου είναι προσβλητικά όχι μόνο για την αξιοπρέπεια και τη φήμη κάθε εικαστικού καλλιτέχνη, αλλά και για το σκοπό της ύπαρξης υπαρχόντων ενώσεων, οργανισμών και οργανισμών”.

Η συντριπτική πλειονότητα των καλλιτεχνών δεν αναφέρεται ως “Επαγγελματίες Ζωγράφοι” ή “Αυτοαπασχολούμενοι Ζωγράφοι”, λέει η κ. Κόστα. “Τα μέλη μας είναι” ειδικοί ζωγράφοι “με πτυχία αναγνωρισμένα από την KYSATS, όπως όλα τα άλλα επαγγέλματα – μαθηματικοί, φυσικοί, φιλόλογοι κ.λπ.” Αυτοί οι βαθμοί διασφαλίζουν την εγκυρότητα κάθε δυνατότητας կարգ status citizen πολίτη. Δεν βλέπουμε κανένα λόγο για τον οποίο η δυνατότητα χωρητικότητας should πρέπει να αξιολογηθεί ή να αξιολογηθεί από άλλους φορείς. Λίγοι καλλιτέχνες μπορούν να επιβιώσουν στην Κύπρο ή σε άλλες χώρες με βάση τα προϊόντα της δημιουργίας τους. Κερδίζουν τα προς το ζην κυρίως δουλεύοντας ως καθηγητής δημόσιας ή ιδιωτικής εκπαίδευσης ή εργαζόμενοι όπου μπορούν να βρουν. Λόγω αυτών των συνθηκών ύπαρξης, οι εικαστικοί καλλιτέχνες βρίσκουν το χρόνο να προετοιμάσουν και να παρουσιάσουν το έργο τους, συνήθως το αποτέλεσμα – την οικονομική επιβάρυνση του κόστους που δεν καλύπτεται από την πώληση του έργου τους. “Ο προτεινόμενος νόμος δεν αντιστοιχεί με κανέναν τρόπο στις πραγματικότητες, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της βιομηχανίας μας. Ισχυριζόμαστε ότι είναι εχθρικός για την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά μας.”

Ο Πρόεδρος του ΕΚΤΑΤ θέτει επίσης το ζήτημα της νομικής αναγνώρισης του Επιμελητηρίου. Η απόφαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας, υπό την προεδρία του κ. Tornaritis, να επισπεύσει την ίδρυση του Επιμελητηρίου ως «νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου» αναμένεται το 2005. Η οδηγία για το θέμα αυτό μεταβιβάστηκε στις πολιτιστικές υπηρεσίες από τους ακόλουθους τέσσερις υπουργούς Παιδείας. Η νομοθεσία του Επιμελητηρίου θα ενώσει όλους τους καλλιτέχνες, θα ενισχύσει τη φωνή μας, ενώ ταυτόχρονα θα ελέγχει την εφαρμογή της νομοθεσίας για το καθεστώς ενός καλλιτέχνη. ” Όσον αφορά τις ανάγκες άλλων τομέων, τα δικαιώματά τους և τα δικαιώματα, το ΕΚΑΤ προτείνει ότι το ίδιο δικαίωμα μπορεί να διατηρηθεί με τη δημιουργία και υποστήριξη σχετικών νομικών οντοτήτων. «Μια τέτοια προσέγγιση θα αυξήσει το κύρος και την αξιοπρέπεια όλων των καλλιτεχνών που θα έχουν την ανεξαρτησία, την ελευθερία να ορίζουν και να συμπεριλαμβάνουν τα θέματα τους, χωρίς φόβο οποιασδήποτε παρέμβασης, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια πιο δημοκρατική πολιτιστική πολιτική». Η δημιουργία ισχυρών νομικών οντοτήτων βάσει του δημοσίου δικαίου θα συμβάλει σημαντικά στον εκσυγχρονισμό του επιπέδου αξίας κάθε τομέα τέχνης, θα κάνει τις σχέσεις τόσο με την κοινωνία όσο και με το κράτος των καλλιτεχνών πιο αποτελεσματικές και κερδοφόρες. ο στόχος της πολιτιστικής μας προόδου. Με άλλα λόγια, τα Επιμελητήρια μπορούν να είναι οι κύριοι συνεργάτες του Υπουργείου Πολιτισμού. ”

Η κ. Costa υποστηρίζει ότι χωρίς ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης (κοινωνικές παροχές, παροχές), είναι αδύνατο να συζητηθεί η αύξηση της κατάστασης ενός καλλιτέχνη. “Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να κάνουμε σοβαρή έρευνα, όχι βιαστικά, για την οποία θα ακολουθήσει το μοντέλο.”

Η Πρόεδρος του Συνδέσμου Εικαστικών Καλλιτεχνών Κύπρου, Λ. Μαρία Λοϊζίδου, επιμένει ότι το νομοσχέδιο για το καθεστώς του καλλιτέχνη θα πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα θέματα που συζητούνται από την καλλιτεχνική κοινότητα για 20 χρόνια, που σχετίζονται κυρίως με τη συμμετοχή των καλλιτεχνών στην κοινωνικές υπηρεσίες. το κράτος στο οποίο ανήκουν.

«Για την καλλιτεχνική κοινότητα, το νομοσχέδιο σημαίνει« αναγνώριση της επαγγελματικής κατάστασης των ανθρώπων που συμβάλλουν στη διατήρηση και ανάπτυξη του τοπικού πολιτισμού », δήλωσε η κα Λοϊζίδου. Όσον αφορά τις δηλώσεις του υπουργού ότι το νομοσχέδιο δεν θα περιλαμβάνει το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης, ισχυρίζεται. Υποθέτω ότι κατανοούν τους καλλιτέχνες ως ερασιτέχνες – μουσική, τέχνη, θέατρο, χορό, κινηματογράφο κ.λπ. “Ως συνεργός, είναι εξαιρετικά προσβλητικό τόσο για τον υπουργό όσο και για την κυβέρνηση που εκπροσωπεί”.

Φιλελεύθερος, 21.4.2021.