Το κύριο «όχι» στην έφεση κατά της μη έκδοσης στη Ρωσία

Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε πρόσφατα έφεση κατά μιας πρωτοβάθμιας απόφασης στη Ρωσία να μην εκδώσει έναν Ρώσο πολίτη που πάσχει από Gravis myasthenia gravis.

Συγκεκριμένα, οι αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας ζήτησαν την έκδοση του κατηγορούμενου για δίκη για τα εγκλήματα που του αποδίδονται.

Έχει υποβληθεί αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για το σκοπό αυτό, σύμφωνα με τα Πρόσθετα Πρωτόκολλα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Έκδοση Αγνοουμένων. Ακολούθησε ακρόαση, μετά την οποία το περιφερειακό δικαστήριο απέρριψε την αγωγή.

Η απόφαση απόρριψής του αποτέλεσε αντικείμενο έφεσης.

Ο εναγόμενος, ο οποίος διαγνώστηκε με Gravis myasthenia gravis από το Ιατρικό Συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, υποστήριξε στο Πρωτοδικείο ότι, ενόψει της κατάθεσής του για τον υπερπληθυσμό της φυλακής του αιτητή, «αποφύγετε την παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα “Σε περίπτωση έκδοσής του ή περαιτέρω κράτησής του”, ανέφερε.

“Επιπλέον, η έκδοσή του παρεμποδίστηκε από το ιατρικό πρόβλημα που αντιμετώπισε, το οποίο, σύμφωνα με το ρωσικό νόμο, είναι λόγος να μην τον κρατήσει. Ο μορφωμένος δικηγόρος παραπονέθηκε ότι η υγεία του κατηγορούμενου δεν παραπέμφθηκε σε ρωσικό δικαστήριο, το οποίο αποφάσισε να τον κρατήσει μετά την πρώτη έκδοσή του στην αιτούσα χώρα. Τόνισε ότι σύμφωνα με την κατάθεση του δικηγόρου, ο οποίος κλήθηκε ως εμπειρογνώμονας για να καταθέσει ότι οι αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τις εγγυήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 3 της ΕΣΔΑ, ο κατηγορούμενος “η χώρα έχει την ευκαιρία να ζητήσει νέα απελευθέρωση”. :

Αποδεχόμενη τη θέση του εναγομένου, το Πρωτοδικείο έκρινε ότι ο ισχυρισμός της αιτούσας χώρας δεν μπορούσε να γίνει δεκτός.

Σε αυτήν την περίπτωση, μεταξύ άλλων, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου αναφέρει ότι «δεν υπήρξε απάντηση από τις ρωσικές αρχές όταν έδωσαν επίσημα μαρτυρίες από την Κυπριακή Δημοκρατία σχετικά με την κατάσταση της υγείας του κατηγορούμενου, ειδικά σχετικά με το ζήτημα της διαχείρισης της κράτησης. “Δεδομένων των αδιαμφισβήτητων αποδεικτικών στοιχείων ότι αυτό είναι αντίθετο με τη ρωσική νομοθεσία (ιδίως τα άρθρα 99-110 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας), σύμφωνα με τα οποία η κράτηση ασυνόδευτων ανηλίκων είναι απαράδεκτη.”

Πρόσθεσε ότι «δεν απάντησαν στην κατάθεση του κατηγορούμενου, η οποία έγινε δεκτή από το Δικαστήριο σε σχέση με τις γυναικείες φυλακές της Μόσχας, ότι τουλάχιστον μέχρι το 2016 υπήρχε πρόβλημα υπερπληθυσμού (πρόβλημα για το οποίο υπάρχει πιλοτική απόφαση). “Η ΕΣΔΑ στο Ανάν) և κάθε κρατούμενος είχε έκταση 2,3-2,6 τετραγωνικών μέτρων, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει πρόβλημα ιατρικής περίθαλψης για τους κρατουμένους.”

Το Ανώτατο Δικαστήριο διαπιστώνει ότι “η απόφαση του Πρωτοδικείου για τα προαναφερθέντα ζητήματα είναι αλήθεια, καθώς ο εναγόμενος παρουσίασε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη εύλογων λόγων για την έκδοσή του ή την επακόλουθη κράτησή του αντίθετη προς το ΕΔΑΔ III. τις διατάξεις του άρθρου, αποδεικτικά στοιχεία που αλλάζουν το βάρος για την υποψήφια χώρα σε “εξάλειψη υποψιών”.

“Οι διαβεβαιώσεις των ρωσικών αρχών σχετικά με την τήρηση των διατάξεων του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, τους κανόνες του επαγγέλματος, που παρατέθηκαν παραπάνω, δόθηκαν πριν από την απόφαση του καθού της 19.12.2018. Η εξέταση του Ιατρικού Συμβουλίου χαρακτηρίστηκε από γενικότητα και αβεβαιότητα. “

“Δεν απάντησαν στα βασικά ερωτήματα που έθεσε το Πρωτοδικείο κατά τη διάρκεια της ουσιαστικής περιόδου της αίτησης έκδοσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τον κατηγορούμενο, ούτε παρείχαν συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τις περιστάσεις της πιθανής κράτησής της”.

“Αν και ο αιτών είχε την ευκαιρία να σχολιάσει αυτά τα ζητήματα, δεν το έκανε. Δεν έχουν δοθεί περισσότερες εγγυήσεις ή εγγυήσεις », πρόσθεσε.

Η καταγγελία της αναιρεσείουσας ότι το Δικαστήριο απέρριψε το 2019 Το αίτημά του να παράσχει πρόσθετες διαβεβαιώσεις στις ρωσικές αρχές στις 28 Αυγούστου ότι, όταν διαπίστωσε ότι ο αιτών υπέφερε από σοβαρή μυασθένεια gravis, ενδέχεται να αφεθεί ελεύθερος (δεύτερος λόγος αναιρέσεως) βασίζεται στο ιστορικό της πρωτοβάθμιας διαδικασίας. Το υψηλότερο.

Συμπερασματικά, αυτό αναφέρεται στην απόφαση, μεταξύ άλλων, “η οποία δεν τεκμηριώθηκε για να δικαιολογήσει την παρέμβασή μας να ανατρέψει την απόφαση της πρωτοβάθμιας.”

Source