Ένα νέο μαθηματικό μοντέλο από ερευνητές του MIT προτείνει βέλτιστες στρατηγικές θεραπείας για το COVID-19.
Ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (MGH), σε συνεργασία με ερευνητές στο Νοσοκομείο Brigham, στο Γυναικείο Νοσοκομείο και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, έχουν δημιουργήσει ένα μαθηματικό μοντέλο που ενσωματώνει πληροφορίες σχετικά με τους γνωστούς μολυσματικούς μηχανισμούς SARS-CoV-2.
Το μοντέλο μας προβλέπει ότι τα αντιιικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία του COVID-19 μπορεί να έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης της νόσου.
Rakesh K. Jain, Ph.D., του Edwin L. Steele Labs στο Τμήμα Ογκολογίας Ακτινοβολίας του MGH και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ (HMS).
Η Jane και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι το ιικό φορτίο (το επίπεδο των σωματιδίων SARS-CoV-2 στην κυκλοφορία του αίματος) αυξάνεται κατά τη διάρκεια της πρώιμης λοίμωξης των πνευμόνων σε όλους τους ασθενείς. Ωστόσο, αργότερα δεν μπορούσε να εντοπιστεί μοτίβο: ξεκινώντας από την 5η ημέρα, η πορεία της νόσου εξαρτάται από τα επίπεδα βασικής ανοσίας.
Οι ασθενείς ηλικίας κάτω των 35 ετών που έχουν υγιές ανοσοποιητικό σύστημα βιώνουν παρατεταμένη πρόσληψη Τ κυττάρων, συνοδευόμενη από μείωση του ιικού φορτίου. Όλες αυτές οι διαδικασίες οδηγούν σε μείωση του κινδύνου θρόμβων αίματος και στην αποκατάσταση των επιπέδων οξυγόνου στους πνευμονικούς ιστούς: αυτοί οι ασθενείς τείνουν να αναρρώσουν.
Αλλά τα άτομα με υψηλότερο επίπεδο φλεγμονωδών διεργασιών κατά τη διάρκεια της λοίμωξης μπορεί να είναι ασθενείς με διαβήτη, παχυσαρκία ή υψηλή αρτηριακή πίεση και να φέρουν τη λοίμωξη πιο σκληρά.
Με βάση τα ευρήματά τους, ο Jain και οι συνεργάτες του προτείνουν τη χρήση ηπαρίνης, ενός φαρμάκου για την πρόληψη θρόμβων αίματος, για βέλτιστη θεραπεία σε ηλικιωμένους ασθενείς. Επίσης, να χρησιμοποιήσετε ένα τροποποιητικό φάρμακο (αναστολέας σημείου ελέγχου) στα πρώτα στάδια της νόσου και το αντιφλεγμονώδες φάρμακο δεξαμεθαζόνη στα μεταγενέστερα στάδια.
Σε ασθενείς με παχυσαρκία, διαβήτη ή υψηλή αρτηριακή πίεση, προτείνεται η χρήση φαρμάκων που στοχεύουν συγκεκριμένα ουσίες που προάγουν τη φλεγμονή (κυτοκίνες όπως η ιντερλευκίνη-6) και φάρμακα που μπορούν να καταστέλλουν το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (ο κύριος μηχανισμός για τον έλεγχο του αίματος πίεση στον οργανισμό).
