Ο Τζο Μπάιντεν είναι τρεις φορές ευλογημένος. Όχι μόνο κέρδισε τη δημοκρατική υποψηφιότητα και μετά τις προεδρικές εκλογές, αλλά ως αποτέλεσμα των γεγονότων της 6ης Ιανουαρίου αναλαμβάνει τα καθήκοντά του όταν η αντιπολίτευση των Ρεπουμπλικανών είναι σε απόλυτη αταξία και πιθανότατα θα παραμείνει έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κανένα από αυτά δεν ήταν προκαθορισμένο ή μάλλον πολύ πιθανό.
«Πριν από λίγες μέρες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι ειδικοί είχαν κηρύξει αυτή την υποψηφιότητα νεκρή», ο Μπάιντεν θαύμασε σχεδόν ακριβώς πριν από ένα χρόνο αφού κέρδισε τις πρώτες εκλογές στη Νότια Καρολίνα από μια κατολίσθηση. Ήταν επίσης νεκρό, έως ότου οι Αφροαμερικανοί ψηφοφόροι στη Νότια Καρολίνα του έδωσαν τη συντριπτική τους υποστήριξη.
Ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που είχε κερδίσει και τον έβαλε πίσω στον αγώνα. Δύο ημέρες αργότερα ο Μπάιντεν κέρδισε δέκα από τις 14 πολιτείες της Σούπερ Τρίτη και ουσιαστικά ολοκλήρωσε την υποψηφιότητα. Αλλά αν η Νότια Καρολίνα είχε προγραμματίσει το πρωτάθλημά της, ακόμη και λίγες μέρες αργότερα, θα είχε πάει στο Super Tuesday ως «χαμένος», και μάλλον θα είχε διαγραφεί.
Έτσι, ήταν τυχερός μια φορά, αλλά ήταν μια κακή χρονιά για έναν Δημοκρατικό να διεκδικεί την προεδρία. Ο Ντόναλντ Τραμπ κοροϊδεύτηκε και απεχθανόταν από τον υπόλοιπο κόσμο και από σχεδόν το ήμισυ του αμερικανικού πληθυσμού, αλλά η «βάση» του Τραμπ δεν με νοιάζει και η αμερικανική οικονομία ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης έκαναν το καλύτερό τους για να κάνουν τον προεδρικό αγώνα να φανεί συναρπαστικό, γιατί αυτό θα έπρεπε να μιλήσουν και να γράψουν μέχρι το μεγαλύτερο μέρος του 2020. Αλλά το γεγονός είναι ότι οι κατεστημένοι πρόεδροι των ΗΠΑ αγωνίζονται για επανεκλογή όταν η οικονομία είναι καλό σχεδόν πάντα κερδίζεις.
Η δεύτερη μοίρα της τύχης του Μπάιντεν ήρθε μόλις δέκα ημέρες πριν κερδίσει τον πρωταθλητή της Νότιας Καρολίνας, όταν εμφανίστηκε η πρώτη περίπτωση του Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι τον Μάρτιο έτρεχε άγρια, αλλά ο Τραμπ, γνώριζε ότι η επανεκλογή του εξαρτιόταν από την ακμάζουσα οικονομία, αποφεύγοντας τη λήψη μέτρων δημόσιας υγείας που θα την επιβράδυναν.
Άλλοι λαϊκιστές ηγέτες έκαναν το ίδιο. Ο Μπόρις Τζόνσον έχει καθυστερήσει μια ή δύο εβδομάδες για κάθε απόφαση που σχετίζεται με πανδημία και ο κατά κεφαλήν θάνατος της Βρετανίας είναι ακόμη χειρότερος από εκείνον της Αμερικής. Ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία υποβάθμισε την απειλή, όπως έκανε και ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, και οι άνθρωποι τους πλήρωσαν επίσης υψηλό τίμημα. Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν ήταν υποψήφιος για επανεκλογή το 2020.
Η άρνηση του Τραμπ να υποστηρίξει αντι-covid μέτρα όπως παραγγελίες παραμονής στο σπίτι οφείλεται περισσότερο σε εκλογικές ανησυχίες παρά στην ιδεολογία: να σταματήσει την οικονομία και θα μπορούσε να χάσει τις εκλογές. Αλλά φυσικά ο μαζικός θάνατος θα σταματήσει επίσης την οικονομία στο τέλος, οπότε δεν μπορούσε να κερδίσει. Κατέληξε με μια συντριβή της οικονομίας, 400.000 θανάτους covid, και επίσης μια χαμένη εκλογή.
Και τότε, απίστευτα, έδωσε στον Μπάιντεν ένα άλλο δώρο: την επίθεση στο Καπιτώλιο από τους οπαδούς του πριν από δύο εβδομάδες.
Ο Μπάιντεν αντιμετώπιζε μια ζοφερή θητεία, με τουλάχιστον το 70 τοις εκατό των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων και την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων να παραπλανηθούν από το Μεγάλο Ψέμα του Τραμπ ότι κέρδισε πραγματικά τις εκλογές με μια κατολίσθηση και ότι οι Δημοκρατικοί είχαν κάπως « το έκλεψε. Ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, όχι ο Τζόζεφ Γκόμπελς, που έδωσε την τεχνική στο όνομα αυτό, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί.
«Στο μεγάλο ψέμα υπάρχει πάντα μια συγκεκριμένη δύναμη αξιοπιστίας», έγραψε ο Χίτλερ στο Mein Kampf (Ο αγώνας μου), «γιατί… στην πρωτόγονη απλότητα του μυαλού τους (οι μεγάλες μάζες) πέφτουν πιο εύκολα θύματα στο μεγάλο ψέμα παρά το μικρό ψέμα, αφού οι ίδιοι συχνά λένε μικρά ψέματα σε μικρά ζητήματα, αλλά θα ντρεπόταν να καταφεύγουν σε ψεύτικα μεγάλης κλίμακας.
«Ποτέ δεν θα έφτανε στο μυαλό τους για να κατασκευάσει κολοσσιαίες αλήθειες, και δεν θα πίστευαν ότι άλλοι θα μπορούσαν να έχουν την αδυναμία να διαστρεβλώσουν την αλήθεια τόσο άφθονα. Ακόμα κι αν τα γεγονότα που αποδεικνύουν ότι είναι έτσι μπορεί να γνωστοποιηθούν ξεκάθαρα, θα εξακολουθήσουν να αμφιβάλλουν και να ταλαντεύονται και θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση. “
Αυτό αντιμετώπισε μόλις πριν από δύο εβδομάδες ο Μπάιντεν: ένας εφιάλτης στο γραφείο με το «Big Lie» και τον Trump τον περήφανο προμηθευτή του. Και έπειτα ξαφνικά ο Τραμπ, με την μανιακή του αποφασιστικότητα να κρατήσει την εξουσία, έστειλε τον όχλο του για να δοκιμάσει ένα προηγούμενο πραξικόπημα στο «Ναό της Δημοκρατίας», όπως το λένε αμερικανοί σχολιαστές. Τέλος παιχνιδιού.
Ο Τραμπ είναι δυσφημισμένος ακόμη και με ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό της δικής του βάσης, και ένας αυξανόμενος αριθμός Ρεπουμπλικανών αξιωματούχων είναι σε εξέγερση ενάντια στην υποταγή του κόμματος στον Τύραννο Tangerine. Τα χρόνια της θητείας του Μπάιντεν θα ζωντανεύουν από έναν φαύλο εμφύλιο πόλεμο των Ρεπουμπλικάνων, πιθανότατα θα καταλήξει σε μια μόνιμη διάσπαση στα αμερικανικά δεξιά.
Αυτό θα δώσει στον Lucky Joe χρόνο να κάνει κάποια χρήσιμα πράγματα.
Το νέο βιβλίο του Gwynne Dyer είναι το Growing Pains: The Future of Democracy (and Work)
