Ομολογώ ότι με εξέπληξε πολύ δυσάρεστα η ανακοίνωση αυτής της εβδομάδας από τον Σύνδεσμο Προπονητών Κύπρου, ο οποίος εκφράζει τον Σύνδεσμο Ποδοσφαίρου Κύπρου (KOP), “τη δυσαρέσκεια, την απογοήτευσή του και την ανησυχία του” για το διορισμό του Νίκου Κοστενόγλου. Η εθνική ομάδα, έχοντας την άποψη ότι «η θέση ανήκει σωστά στον Κυπριακό προπονητή, ο οποίος δεν υστερεί από τους ξένους συναδέλφους του».
Ο κος Κοστενόγλου είναι Έλληνας πολίτης. Η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος (χάρη στην Ελλάδα), είναι μέλος της ΕΕ. Η δήλωση του Coach Association φαίνεται να αγνοεί αυτή τη λεπτομέρεια. Αυτό που «σωστά» προτείνει είναι στα πρόθυρα του ρατσισμού. Τι σημαίνει «σωστό»; Επειδή είναι Κύπριοι; Γνωρίζουν ότι η ΕΕ έχει πολιτική ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτών της στο χώρο εργασίας; Γνωρίζουν ότι χιλιάδες συμπατριώτες μας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες απολαμβάνουν αυτήν την ίδια ευκαιρία; Πιθανώς όχι…
Τα ίδια κόλπα ειπώθηκαν κάποτε από τους προπονητές των συνδικάτων στην Ελλάδα, θεωρώντας ότι είναι σχεδόν βλασφημία για μια ομάδα που έχει μπλε-άσπρο χρώμα με το σύμβολο της ελληνικής σημαίας, αλλά έναν ξένο προπονητή. Μέχρι να πάρουμε τον Otto Rehhagel.
Και τότε ο Κύριος καταστράφηκε από τον αντίστοιχο Σύλλογο. Ειδικά αφού ήταν επίσης Γερμανός, και στην Ελλάδα ξέρετε πόσο «δυσκολία» υπάρχει. Αλλά όταν οδήγησε την εθνική μας ομάδα στο θρίαμβο του Euro-2004, πείθοντας όλους ότι αυτός ο άντρας, εκτός από τον σπουδαίο προπονητή, ήταν πιο Έλληνας από ό, τι γνωρίζουν πολλοί από εμάς, ευτυχώς ενώθηκαν.
Όλα τα είδη «ποσοστώσεων», κύριοι, είναι απομεινάρια του παρελθόντος. Οι άνθρωποι κρίνονται από τις ικανότητές τους. Φυσικά, σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, πρέπει να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, για να διδάξει ένας Βέλγος δάσκαλος σε ένα κυπριακό σχολείο, είναι σαφές ότι πρέπει, μεταξύ άλλων, να είναι άπταιστα στα ελληνικά. Στο ποδόσφαιρο (είτε προπονητής είτε παίκτης), όπως και σε άλλα επαγγέλματα, αυτός ο όρος δεν απαιτείται.
Εάν ο Σύλλογος Προπονητών πιστεύει πραγματικά, όπως λέει στη δήλωσή του, ότι «οι προπονητές της Κύπρου βλάπτονται συστηματικά», πρώτα αφήστε τους να ξεκαθαρίσουν πού βρίσκεται αυτή η διάκριση, και δεύτερον να τους βελτιώσουν, καθιστώντας δύσκολο για όσους επιλέγουν την εθνική μας ομάδα “Ο τεχνικός ηγέτης της ομάδας” και “τους έκανε” να στραφούν στον εαυτό τους.
Ωστόσο, σε ένα ποδόσφαιρο όπου είναι δύσκολο να βρεις Κύπριους παίκτες στις ομάδες μας, σκεφτείτε το
Υστερόγραφο. Δεν ξέρω αν ο κ. Κοστενόγλου είναι ο πιο αποτελεσματικός στην καθοδήγηση της κυπριακής εθνικής ομάδας. Αλλά για να κριθεί από αυτό. Και όχι από το διαβατήριό του. Ειδικά σε μια χώρα που τα πουλάει airta.
Με την ευκαιρία αυτή, ανέφερα κάποτε ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής, “αφορά επίσης” την Κύπρο, είναι τραγικό, καθώς αποδεικνύεται ότι οι καθημερινές τακτικές επικοινωνίας είναι σχεδόν σε όλους τους τομείς. Πολιτικοί, κυρίως συνδικάτα (δείκτης του ζητήματος που έχω ασχοληθεί σήμερα), οργανώσεις, εταιρείες και επιχειρήσεις.
Οι πληροφορίες διαδίδονται τώρα σε ατελείωτα μέσα. Πολλά από αυτά είναι εντελώς εκτός ελέγχου. Δυστυχώς, τα ψεύτικα νέα είναι μέρος της ζωής μας. Τι είναι, κρύβει πληροφορίες ή διορθώνει λάθη; Το τμήμα επικοινωνίας, ειδικά σε επίπεδο διαχείρισης, είναι σίγουρα σημαντικό. Είναι επίσης πολύ περίπλοκο. Και είναι αδύνατο να το θεραπεύσουμε με την εταιρική λογική των αντιγράφων εντολών που κυκλοφορούν ατελείωτα. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που έχουν επιστήμη (επειδή είναι επιστήμη) և που ερευνά το πρόβλημα πριν εφαρμόσουμε “αποδεδειγμένες θεωρίες”.
Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, η πολιτική αρένα είναι γεμάτη δημοσιογράφους. Αυτό δεν είναι αρκετό. Μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι ένα ελάττωμα. Απαιτείται εξειδίκευση για τη διαχείριση των «δύσκολων ειδήσεων». Η χρονολόγηση δεν είναι αρκετή. Οι φιλίες δεν είναι αρκετές. Ακόμα και ένα “αγαπημένο προφίλ” δεν είναι αρκετό. Όταν κάτι πάει στραβά,: σίγουρα θα συμβεί μερικές φορές, πρέπει να είστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσετε. Με ειδικές δράσεις. Για παράδειγμα, οι σοβαρές αεροπορικές εταιρείες δεν περιμένουν να ανταποκριθεί αμέσως ένα αεροσκάφος.
Το αποκαλούν διαχείριση κρίσεων. Όλοι γνωρίζουν τον όρο. Πολλοί το “πωλούν” ακόμη. Κρίνοντας όμως από το αποτέλεσμα, σχεδόν παντού που πουλάνε είναι πιθανώς άλγη για μεταξωτές κορδέλες.
Εκείνοι που έχουν ξεφύγει από την προσοχή μας, που έχουν υποτιμηθεί στις ειδήσεις, που μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι, ή αξίζουν περισσότερο να τονιστούν. Ο τίτλος προέρχεται από το βιβλίο της Ιαπωνίας-Βρετανίας βραβευμένου με Νόμπελ συγγραφέα Kazuo Ishiguro “Remnants of the Day”, το οποίο ήταν επίσης μια μεγάλη επιτυχία με τον Anthony Hopkins և Emma Thomson.