Ο μίνι πόλεμος με την Τουρκία είναι πολύ κοντά αν «η Ελλάδα δεν αφήνει το σύνδρομο επαιτείας», όπως σημείωσε ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης SLPress λίγους μήνες πριν. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να επικαλείται το διεθνές δίκαιο, σαν να ήταν ο θείος από την Αμερική! Η Τουρκία επικαλείται επίσης το διεθνές δίκαιο. Γιατί το λέω αυτό;
Η Ελλάδα θα μπορούσε να επικαλεστεί το διεθνές δίκαιο καθημερινά, δεδομένου ότι είναι 100% στο πλευρό της, αλλά επειδή γνωρίζουμε τα ελλείμματα των διεθνών θεσμών και καθώς απειλούμεθα συνεχώς στρατιωτικά, εάν είναι απαραίτητο, θα το υπερασπιστούμε με όπλα στο βαθμό που απαιτείται. Για ορισμένους αναλυτές, η ασύμμετρη νεο-οθωμανική επιθετικότητα γίνεται κατανοητή μόνο από πράξεις.
Και μια ντροπαλή Τουρκία ήδη «γυρίζει» στο πρόσωπο του Θουκυδίδη, του Αριστοτέλη και της Σαπφώ και των απομακρυσμένων «απογόνων» τους: Κωνσταντίνος ΧΙ Παλαιολόγος, Κολοκοτρώνης, Λέλα Καραγιάννη, Μαρία Κάλλας, Κονδύλι, Καστοριάδης, Γιώργος Κοντογιώργης και πολλοί άλλοι. «Μας πυροβολεί» όλοι στο πρόσωπο! Δεν είναι σωστό;
Ήδη, ενώ συνεχίζετε να διαβάζετε αυτό το κείμενο, ένας κλιμακούμενος πόλεμος με απειλές, NAVTEX, κραυγές πολέμου και αμέτρητες παραβιάσεις συνεχίζεται αμείωτο. Το ταξίδι του Oruç Reis στην πιθανή ελληνική υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) συνεχίζεται, σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Γιατί συμπεριφέρονται οι Τούρκοι σαν να θέλουν έναν μίνι πόλεμο στο Αιγαίο;
Γιατί υποτιμούν τη στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας;
Οι πολεμικές σκέψεις του Ερντογάν
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ένας μίνι-πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει από μια πρόκληση ή ακόμη και από ένα ατύχημα, έχουμε ήδη δει μια μίνι σύγκρουση μιας τουρκικής και μιας ελληνικής φρεγάτας. Οι Τούρκοι, ίσως περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους, πάντα ήθελαν να αντιδράσουν, αντί να προκαλέσουν πόλεμο. Αλλά κάτω από τον θορυβώδη Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον συνεργάτη του γκρίζου λύκου Ντέλετ Μπαχτσέλι, σχεδόν έπεσαν στην ολέθρια παγίδα του Θουκυδίδη.
Ίσως θέλουν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο και ψάχνουν έναν λόγο. Ή μήπως όχι.
Θα θέλει η Τουρκία, η οποία έχει ξεπεράσει τα όρια, να αμφισβητήσει τη μοίρα της;
Παρατηρούμε ότι η Τουρκία κινείται προς την κατεύθυνση πολιτιστικών και πολιτικών προσβολών. Σίγουρα εδώ και δεκαετίες, αλλά εδώ και μήνες επιταχύνεται.
Υπάρχει ένας μίνι πόλεμος με την Τουρκία στο τραπέζι; Σαφώς και ναι, από την πλευρά των Τούρκων.
Ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος είπε: «Ο Ερντογάν σκέφτεται ως προς τον πόλεμο».
Λοιπόν, πρέπει να είναι στο τραπέζι μας πριν είναι πολύ αργά;
Και αν ο πόλεμος είναι πολιτική, η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, πρέπει να έχουμε πολιτική και ιεραρχικά εθνικά συμφέροντα.
Λοιπόν, δεν είναι σαφές στους ηγέτες της αθηναϊκής ελίτ ότι οι ηγεμονικοί ισχυρισμοί της Τουρκίας, ως ανεξήγητο σύνδρομο, οραματίζονται την αλλαγή συνόρων, τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, την ένταξη των Δωδεκανήσων, καθώς και την εθνική μας εξαφάνιση;
Είναι ψέμα η σφαγή της Χίου το 1822, η καύση της Σμύρνης το 1922 και η εισβολή στην Κύπρο το 1974; Το πιο λαμπρό μέρος της ιστορίας της Τουρκίας είναι ακριβώς αυτές οι ωμότητες. Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, ο κανόνας ήταν πάντα πορείες θανάτου και απελάσεις για Αρμένιους, Έλληνες, Κούρδους και άλλους.
Η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει τη δύναμή της. Η δύναμη της Ελλάδας δεν πρέπει ποτέ να εξαρτάται από τη στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας.
Το πρώτο χτύπημα ως μάθημα
Η αμυντική συμφωνία με χώρες, όπως η Γαλλία, είναι μονόδρομος και πολλαπλασιαστής ισχύος. Λοιπόν, πρέπει να τεθεί ξανά το ζήτημα των φρεγάτων Belh @ ra;
Είναι λοιπόν προφανές ότι για να αποφύγουμε την παγίδα του Θουκυδίδη, χρειαζόμαστε πολύ ισχυρά αποτρεπτικά μέτρα. Υπερασπίζουμε το status quo. Και υπάρχει μια λεπτή σύνδεση μεταξύ της υπεράσπισης του εαυτού μου, δηλαδή, να πολεμήσω εναντίον του αν μου επιτεθεί και οι σταθμισμένοι υπολογισμοί ότι επικρατεί επίθεση.
Επομένως, μπαίνουμε σε μια λογική αντεπίθεσης, την οποία στην Ελλάδα πολλοί άνθρωποι αγνοούν σκόπιμα.
Όμως όσο προχωρά η Τουρκία του Ερντογάν, θα πρέπει να υπάρχει μίνι πόλεμος στο τραπέζι, ίσως πρέπει να κάνουμε ένα πρώτο χτύπημα, ικανό να μας δώσει το πάνω χέρι στο Αιγαίο και να χρησιμεύσει ως το κρίσιμο αποτρεπτικό για δεκαετίες.
Εάν οι Έλληνες σήμερα φοβούνται να πολεμήσουν, μια μέρα, η Ελλάδα θα χαθεί.
Εάν η ελληνική επικράτεια συνεχίσει να μετατρέπεται σε «ελβετικό τυρί», το μέλλον θα είναι δυσοίωνο για όλους μας. Και αν ο Ελληνισμός υποχωρήσει περαιτέρω, μια μέρα θα ξεριζωθούμε σαν τους Πόντιους Έλληνες.
Η Κύπρος ακρωτηριάστηκε επειδή ο Ελληνισμός επίσης υποχώρησε, ενώ οι Ελληνοκύπριοι έχασαν μόνες τους.
«Οι Έλληνες δεν αστειεύονται» είναι η φράση που η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φέρεται να είπε στους Τούρκους το βράδυ της Τρίτης, 22 Ιουλίου 2020.
Αυτή η φράση είναι η σωστή κληρονομιά για το μέλλον. Ταυτόχρονα, όλοι οι Έλληνες άνδρες και γυναίκες πρέπει να επανεκτιμήσουν τι έχουμε δημιουργήσει τα διακόσια χρόνια από την Εθνική Εξέγερση του 1821. Τότε θα το υπερασπιστούν καλύτερα!
Η αθηναϊκή ελίτ (πολιτική και οικονομική) ήταν άτυχη.
Ωστόσο, πρέπει να μάθουν πολλά από τους υπερήφανους Έλληνες, τον Άγνωστο Στρατιώτη και τον Εθνικό Ευεργέτη.
Και χωρίς δεύτερη σκέψη, οι Έλληνες πρέπει να παραμείνουν ενωμένοι σαν χαλύβδινη γροθιά!
Αυτό το μέρος είναι η πατρίδα μας και γονατίζουμε μόνο μπροστά στους νεκρούς μας, τους εκατοντάδες των μαρτύρων. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» είναι τόσο σχετικό σήμερα όσο ποτέ. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο η περίπτωση της Ελλάδας δεν θα χαθεί στην πολυπολικότητα του 21ου αιώνα.
Οι απόψεις του συγγραφέα δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Greek City Times.
Ο Δημήτρης Ελεάς είναι πολιτικοί επιστήμονες με έδρα τη Νέα Υόρκη και συμβάλλει στο SLPress.