Ο Misogyny ήταν βαθύτατος μεταξύ των εξεγερμένων του Καπιτώλιο, και όμως οι γυναίκες ήταν ακόμα ανάμεσά τους. Αυτή είναι μια δυναμική που απαιτεί περισσότερο έλεγχο.
Πλήθος υποστηρικτών του Τραμπ που διαδηλώνουν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις 6 Ιανουαρίου 2021, με αποτέλεσμα τελικά το κτίριο να παραβιαστεί και αρκετοί θάνατοι. (TapTheForwardAssist / CC BY-SA 4.0 μέσω Wikimedia Commons)
Η Δρ Miranda Christou είναι Senior Fellow στο CARR και Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Παρά το γεγονός ότι οι μελετητές της ακροδεξιάς προειδοποίησαν για προκλήσεις για τους δημοκρατικούς θεσμούς και την επικείμενη βία, ακόμη και πριν από την Ημέρα των Εκλογών, η εξέγερση του Καπιτωλίου εξέπληξε πολλούς. Ενώ κάθε μέρα φέρνει στο φως νέα στοιχεία – μαρτυρώντας τη βίαιη και βίαιη φύση της πολιορκίας – υπάρχουν επίσης περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις διαφορετικές ομάδες που σχημάτισαν το πλήθος.
Όπως εξήγησε η Cynthia Miller-Idriss, «τα άτομα που συμμετείχαν στη βία προέρχονταν από ένα ευρύ φάσμα ομάδων στο ακροδεξιό φάσμα – λευκοί υπέρμαχοι και νεοναζί, Proud Boys, πολιτοφυλακές πατριωτών, θεωρητικοί συνωμοσίας QAnon και βίαιοι εξτρεμιστές MAGA , τους γείτονές σας και ίσως ακόμη και τα μέλη της οικογένειάς σας. “
Το γεγονός ότι ήταν κυρίως λευκοί δεν ήταν έκπληξη. Όμως η παρουσία γυναικών στο πλήθος μπερδεύτηκε πολλές, κυρίως λόγω υποθέσεων για τα «ένστικτα» και τις προθέσεις των γυναικών. Ενώ είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες σπάνια βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του βίαιου εξτρεμισμού και αποτελούν μια μειονότητα ακροδεξιών ηγετών και ακροδεξιών ψηφοφόρων, αυτό το λεγόμενο «χάσμα των φύλων» είναι παραπλανητικό.
Οι απτές και συχνά έντονες επενδύσεις των γυναικών σε οργανώσεις που τρέφονται με ρατσισμό και σεξισμό, αρνείται τη μικρή αριθμητική τους αναπαράσταση. Υποστηρίζω ότι ο ρόλος των γυναικών στα εξτρεμιστικά κινήματα πρέπει να γίνει κατανοητός υπό το φως της μισογυνίας που τροφοδότησε τη βίαιη συμπεριφορά των εξεγερμένων, τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά.
Στιγμές σαν αυτές απαιτούν αδιάκοπη αλήθεια. Είμαστε υπερήφανοι που χρηματοδοτούμε τον αναγνώστη. Αν σας αρέσει η δουλειά μας, υποστηρίξτε τη δημοσιογραφία μας συμμετέχοντας στο ιδιωτικό μας φόρουμ.
Οι λευκές γυναίκες εξομαλύνουν το μίσος
Σε ένα από τα πρώτα ακαδημαϊκά βιβλία που υπογραμμίζουν τον αόριστο ρόλο των γυναικών στη λευκή υπεροχή, η Kathleen Blee’s Γυναίκες του Klan παρείχε ένα σπάνιο παράθυρο στο πώς οι λευκές γυναίκες οργάνωσαν την οικιακή τους ζωή γύρω από την ατζέντα του Klan και διέσχισαν το φυλετικό μίσος μέσω του χριστιανικού δόγματος.
Οι λευκές γυναίκες ήταν επίσης ιδιοκτήτες σκλάβων, όπως περιγράφει μεθοδικά η Stephanie Jones-Rogers Ήταν ιδιοκτησία της: Οι λευκές γυναίκες ως ιδιοκτήτες σκλάβων στον αμερικανικό νότο όπου είναι προφανές ότι οι επενδύσεις τους στην οικονομία της δουλείας υπερέβαιναν την έλλειψη πολιτικής εξουσίας. Η εικόνα του Seward Darby για τη ζωή τριών γυναικών στο Αδελφές στο μίσος δείχνει επίσης πώς η πίστη των λευκών γυναικών σε μια φυλετική ιεραρχία που τους ωφελεί αναιρεί οποιαδήποτε από τις φεμινιστικές απαιτήσεις τους για ισότητα.
Ο ρόλος των λευκών γυναικών στην υπεροχή των λευκών έχει μακρά ιστορία και συνεχίζει να μεταμορφώνεται σε κινήσεις και αιτίες που καθιστούν ένα οικογενειακό πρόσωπο στη μισαλλοδοξία και το μίσος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μητέρες QAnon (ή QAmoms) είναι πλέον ένα βασικό φαινόμενο. Η συνωμοσία QAnon διείσδυσε στις ομάδες των μητέρων στο Facebook τραβώντας τις μητρικές αισθήσεις τους και παρέχοντάς τους συμπαθείς στην εποχή των επιρροών της μητέρας.
Αυτό που ξεκίνησε ως μια σκοτεινή θεωρία συνωμοσίας υποστηριζόμενη από περιθωριακούς κατοίκους στο υπόγειο μετακόμισε στην κουζίνα και στο σαλόνι, επειδή έπλυνε καλλιτεχνικά τη ναζιστική ιδεολογία σε ένα κίνημα που φέρεται να σώζει παιδιά που διακινούνται. Δεν χρειάζεται να επικαλεσθείτε τις 14 λέξεις, επειδή το QAnon εισέβαλε στο #savethechildren για να προσδώσει έναν αέρα νομιμότητας και επείγουσας ανάγκης σε ένα άλλο γελοίο σχέδιο.
Πολλές λευκές γυναίκες ομαλοποιούσαν πάντα το μίσος και θα συνεχίσουν να καλλιεργούν τα παιδιά στο μίσος, να ψήνουν μπισκότα για λευκούς υπερασπιστές και να δηλώνουν αθωότητα όταν αποκαλύπτεται η συνενοχή τους. Όπως σημείωσε η Mona Eltahawy: «το θράσος της λευκής γυναικείας συγκαλύψε και κατακλύζει τη βία με την οποία επιτρέπεται να ξεφύγουν οι λευκές γυναίκες».
Ο Μισόγκι ως πύλη προς την λευκή υπεροχή
Η συνενοχή των λευκών γυναικών με την λευκή υπεροχή, ωστόσο, δεν πρέπει να αποκρύπτει την ανοιχτά μισογυνιστική ιδεολογία των εξτρεμιστικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έπληξαν το Καπιτώλιο. Από το Alt-Right στα Proud Boys και τους γεμάτους νεοναζί, αυτές οι διαφορετικές αποχρώσεις της λευκής υπεροχής συγκρατούνται από την υποστήριξή τους για τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και την αίσθηση της απώλειας για τις παλιές καλές μέρες, όταν οι γυναίκες γνώριζαν τη θέση τους στο σπίτι.
Αυτοί είναι οι Angry White Men που ο Michael Kimmel περιγράφεται τόσο προφανώς ως υποστηρικτές του Trump που χαρακτηρίζονται από μια αίσθηση θιγόμενου δικαιώματος: θρηνούν την εξαφάνιση «πραγματικών ανδρών», αισθάνονται τυφλοί από τη φεμινιστική πρόοδο και παίζουν το θύμα τους σε έναν κόσμο δεν αναγνωρίζουν πλέον.
Όπως σημείωσε ο Alex DiBranco, ιδρυτής του Ινστιτούτου Έρευνας για τον Ανδρικό Supremacism, η εκστρατεία και η προεδρία του Trump κινητοποίησαν μια ολόκληρη σειρά από misogynistic τακτικές που συνόδευαν τις παραστάσεις του τοξικής αρρενωπότητας. Στην πραγματικότητα, οι σεξιστικές στάσεις δεν συσχετίζονται απλώς με την υπεροχή των λευκών, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι ο σεξισμός λειτουργεί ως πύλη ναρκωτικών προς την υπεροχή των λευκών: οι άνδρες συνδέονται με τη μισογυνία και συναγωνίζονται για τη λευκή φυλή. Η ανάλυση των αναρτήσεων από ανδρικές μισογυνιστικές ομάδες στο Διαδίκτυο, γνωστές ως μαννόσφαιρα, δείχνει επίσης ότι αυτές οι ομάδες μεταναστεύουν σε πιο βίαιους εξτρεμιστικούς χώρους.
Η Μόνα Λένα Κρόκ, η συγγραφέας του «Βία κατά των γυναικών στην πολιτική», εξήγησε πώς η μισογυνία ήταν σε πλήρη προβολή στην πολιορκία του Καπιτώλιο. Η στόχευση του γραφείου της Nancy Pelosi (πόδια πάνω στο γραφείο της, κλέβοντας το σφυρί της, το φορητό της υπολογιστή και η ομιλία του ομιλητή) ήταν συμβολικές μορφές καταδίκης της πιο ισχυρής γυναικείας πολιτικής προσωπικότητας στην αμερικανική πολιτική. Ένας άλλος άνδρας συνελήφθη για tweet στην Αλεξάνδρεια Ocasio-Cortez «Assassinate AOC». Αυτό ακριβώς περιέγραψε η Kate Manne ως ηθικολογικό στόχο της misogyny Κάτω κορίτσι.
Το ριζοσπαστικό δικαίωμα και η κατάχρηση
Τέλος, υπάρχει ένα άλλο, πιο ενοχλητικό στρώμα στην απόδοση της τοξικής αρρενωπότητας από το επιθετικό πλήθος στην πολιορκία του Καπιτώλιο. Γράφοντας για το περιοδικό Elle, η Carrie Goldberg, δικηγόρος για τα δικαιώματα του θύματος, εξηγεί πώς τα γεγονότα του Καπιτωλίου πυροδότησαν αναλογίες με τον κύκλο της βίας στην ενδοοικογενειακή κακοποίηση: πρώτα, υπάρχει ένταση, ακολουθούμενη από εκρηκτική βία και μετά μια σύντομη περίοδος μήνα του μέλιτος πριν από τον δράστη ξεκινά στην ίδια διαδρομή.
Όταν ο Πρόεδρος Τραμπ στάθηκε μπροστά στο λατρευτικό πλήθος του ώρες πριν από την πολιορκία και είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να το πάρουν πια» και «Δεν θα τους αφήσουμε να σιωπήσουν τις φωνές σας», κτυπάει ένα ψέμα («Εξαπάτησαν» Για να χτίσει ένταση που θα εκραγεί σε βία.
Έτσι ακριβώς λειτουργεί ένας κακοποιός: την κατηγορεί ότι τον εξαπατά, ότι θέλει να τον εξαπατήσει, σκέφτεται να τον εξαπατήσει. Η αλήθεια δεν έχει σημασία – μόνο το γεγονός ότι είναι θυμωμένος και θα εκραγεί ανά λεπτό τώρα. Κατασκευάζεται σε θύμα για να δικαιολογήσει τον ξυλοδαρμό. Στη συνέχεια, φέρνει λουλούδια και της λέει ότι την αγαπά: «Σε αγαπάμε, είσαι πολύ ξεχωριστός», είπε ο πρόεδρος στους εξεγερμένους οπαδούς του. επειδή είναι και τα δύο θύματα των ψεμάτων του και οι δράστες της βίας που τους έδωσε εντολή να διαπράξουν.
Έμιλι Νουσμπάουμ του New Yorker tweeted ακριβώς αυτή την αναλογία μια εβδομάδα μετά τα γεγονότα, όταν έγινε προφανές ότι οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι του GOP βασανίστηκαν από το δίλημμα της απόστασής τους από τον πρόεδρο ή συνεχίζουν να παραπέμπουν στη γραμμή: «Αυτό μου θυμίζει πραγματικά ότι η πιο επικίνδυνη περίοδος ένας καταχρηστικός γάμος είναι όταν φεύγεις. “
Η μείωση της πολιτικής σε διαπροσωπική δυναμική είναι πάντα επιστημολογικά προβληματική επειδή κινδυνεύει να ψυχολογίσει τις δομικές και συστημικές παραμέτρους του τρόπου λειτουργίας της δύναμης. Όμως, τα αυξανόμενα στοιχεία ότι οι δράστες του βίαιου εξτρεμισμού έχουν ιστορικό ενδοοικογενειακής κακοποίησης, δεν είναι μόνο μια καλή πληροφορία για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, αλλά και μια προειδοποίηση για τον κύκλο της βίας που αντιμετωπίζουμε.
Αυτό το άρθρο σας παρουσιάζεται από το Κέντρο Ανάλυσης της Ριζοσπαστικής Δεξιάς (CARR). Μέσω της έρευνάς τους, το CARR σκοπεύει να οδηγήσει συζητήσεις για την ανάπτυξη του ριζοσπαστικού δεξιού εξτρεμισμού σε όλο τον κόσμο.
