Αυτό είναι το ρητό της Μάλτας για πολλές καταστάσεις όπου μια καλή ευκαιρία προσγειώνεται στην αγκαλιά κάποιου που δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί.
Ίσως οι αναγνώστες μας μπορούν να προσπαθήσουν να βρουν μια σωστή αγγλική μετάφραση, καθιστώντας την ιδέα καλύτερη από τον τίτλο μου. Δυστυχώς, η έκφραση της Μάλτας έρχεται στο μυαλό μου αρκετά συχνά όταν ανακαλύπτω λίγο βαθύτερα τον τρόπο με τον οποίο η Μάλτα χρησιμοποιεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μερικά παραδείγματα από τις τελευταίες εβδομάδες.
Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πλήρωσε 3.027 κουπόνια των 15.000 ευρώ το καθένα σε τοπικά συμβούλια σε ολόκληρη την ήπειρο για αυτές τις τοποθεσίες για να παρέχουν δωρεάν WIFI στους κατοίκους. Μια καλή κίνηση από την Ευρώπη για να προωθήσει την προσπάθειά της για ευρύτερη ψηφιοποίηση, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών φορέων και να προσφέρει απτό όφελος σε όλους τους πολίτες. Στη Μάλτα, 57 τοπικά συμβούλια υπέβαλαν αίτηση για αυτό. Ωστόσο, ενώ κοινότητες σε ολόκληρη την Ευρώπη απολαμβάνουν το δωρεάν WIFI για πάνω από ένα χρόνο, στη Μάλτα το έργο έχει καθυστερήσει σε κάποιο είδος δημοσίων συμβάσεων. Οι σύμβουλοι, οι δήμαρχοι και οι κάτοικοι συνειδητοποιούν πλέον ότι αυτό που πουλήθηκε ως ένα πολύ ενδιαφέρον όφελος της ΕΕ χρειάστηκε πιο επιμελής παρακολούθηση πιο κοντά στο σπίτι.
Οι ρυθμίσεις αλλάζουν αλλά η στάση παραμένει παρόμοια. Τη Δευτέρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την αίτηση της Κύπρου για την προστασία του τοπικού τυριού γνωστό ως Χαλλούμι ως ευρωπαϊκής λιχουδιάς αξίας προστασίας ως Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ). Μια επώδυνη υπενθύμιση ότι η Μάλτα παραμένει το μόνο κράτος μέλος της ΕΕ χωρίς κανένα προϊόν διατροφής αναγνωρισμένο ως ΠΟΠ. Η νόστιμη εφαρμογή της Μάλτας Ġbejna ως προστατευόμενου ευρωπαϊκού προϊόντος εξετάστηκε και επανεξετάστηκε ξανά και ξανά για τουλάχιστον πέντε χρόνια, ώστε η κυβέρνηση να πλένει επιτέλους τα χέρια της για μια διαμάχη μεταξύ μικρών και μεγάλων παραγωγών.
Δεν υπήρξε, αναρωτιέμαι, επικριτές ή αντεκδικάσεις για την Πάρμα Χαμ ή το Κυπριακό Χαλλούμι; Ήταν η ιστορία της tabejna της Μάλτας μοναδική για εμάς και άρα αξεπέραστη; Η Κύπρος είναι συγκρίσιμη με τη Μάλτα, ως μεσογειακό κράτος που υπόκειται στις ίδιες φλογερές μας ιδιοτροπίες, αλλά ακόμη και οι Κύπριοι κατάφεραν να κάνουν τα μηχανήματα της ΕΕ να παραδώσουν καλύτερα από εμάς. Η εγγραφή DPO δεν είναι μόνο θέμα εθνικής υπερηφάνειας. Η Ένωση μπορεί να βοηθήσει στην εμπορία προστατευόμενων ευρωπαϊκών προϊόντων μέσω ειδικά σχεδιασμένων μηχανισμών, συμπεριλαμβανομένου ενός ειδικού κανονισμού που αποσκοπεί στην προώθηση ευρωπαϊκών προϊόντων στον κόσμο.
Και αν δεν είμαστε σε θέση να προωθήσουμε ένα αρχαίο και βασικό προϊόν της Μάλτας ως κομμάτι τυριού, πώς μπορούμε να περιμένουμε να προωθήσουμε το πιο καινοτόμο προϊόν μας; Η γη μας παρήγαγε ταλέντο για να ανταγωνιστεί τους καλύτερους στην Ευρώπη και τον κόσμο, αλλά πώς μπορούν οι σχεδιαστές μας, οι αθλητές μας, οι αρχιτέκτονες μας και άλλοι επαγγελματίες και έμποροι να αντιμετωπίσουν τις ευρωπαϊκές αγορές όταν οι αρχές μας αποτυγχάνουν να ηγηθούν;
Ονειρεύομαι μια χώρα που είναι περήφανη για τα παιδιά της, προσπαθώντας να προωθήσει την παράδοση και την καινοτομία στη Μάλτα και στο εξωτερικό. Ως έθνος, ευθύνη μας είναι να ανοίξουμε τους δρόμους για το ταλαντούχο, όχι το στενό νεποτιστικό δρομάκι προς μια κυβερνητική συμβουλευτική ή προσφορά, αλλά την τεράστια εθνική οδό των διεθνών αγορών.
Η Ευρώπη είναι το όχημα προς αυτόν τον αυτοκινητόδρομο. Αυτήν τη στιγμή στις Βρυξέλλες, η σκηνή είναι γεμάτη με το νέο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Bauhaus που αναμένεται να διοχετεύσει εκατομμύρια χρηματοδοτήσεις της ΕΕ και να ομαδοποιήσει αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, σχεδιαστές και πολλά άλλα επαγγέλματα γύρω από ιδέες για βιωσιμότητα στις πόλεις μας. Εγώ εγώ έγραψα γι ‘αυτό και έστειλα mailshots και μηνύματα στο Επιμελητήριο Αρχιτεκτόνων, στο Επιμελητήριο Μηχανικών, καθώς και σε αρκετούς μεμονωμένους εκκολαπτόμενους και καθιερωμένους επαγγελματίες. Το κάνω με χαρά. Θεωρώ ότι είναι καθήκον μου ότι, αν λάβω πληροφορίες για οτιδήποτε χρήσιμο, πρέπει να το μεταφέρω. Αλλά κάτι τέτοιο πρέπει να εξαρτάται από μια ιδιωτική πρωτοβουλία; Δεν θα έπρεπε η κυβέρνηση να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στην ενημέρωση του κοινού και των διαφόρων ομάδων συμφερόντων της σε δρόμους για να σκεφτούν μεγαλύτερα, να συμμετάσχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Δεν θα εγκαταλείψω τη δυνατότητα της Μάλτας να καταστήσει την ευρωπαϊκή ένταξη επιτυχία σε όλα τα μέτωπα. Αυτό, ωστόσο, απαιτεί μια αντικειμενική ανάγνωση του status quo. Αυτή η άσκηση προκαλείται σοβαρά από τον λανθασμένο λανθασμένο εθνικισμό μερικών πρωταγωνιστών στην τοπική και ευρωπαϊκή σκηνή.
Το σύνθημα του «Καλύτερου στην Ευρώπη» του Joseph Muscat είναι το πλαίσιο στο οποίο έχουν γραφτεί πολλά τρομερά κομμάτια. Δεν θα μπορούσα να καταλάβω, για παράδειγμα, πώς ένα άτομο τόσο ελπιδοφόρου ηλικίας όπως ο ευρωβουλευτής Alex Saliba μπορεί να απευθυνθεί στο ανώτατο θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – δείχνοντας δάχτυλα στους ισπανούς και γερμανούς ευρωβουλευτές για να μην ωθήσουν τα τοπικά σκάνδαλά τους για συζήτηση η ευρωπαϊκή συνέλευση.
Το επιχείρημα «μυρίζει τη μασχάλη» του εργατικού συρμού βρίσκει ξαφνικά τον «πρέσβη» του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτή είναι μια διαστροφή της πολιτικής ως δημόσια υπηρεσία.
Όλοι οι πολιτικοί χρειάζονται υποστήριξη για να μπορέσουν να υλοποιήσουν το όραμα, αλλά όταν η πολιτική γίνεται μόνο θέμα τροφοδοσίας εισερχόμενων προκαταλήψεων, τότε πρέπει σοβαρά να ρωτήσουμε αν αυτοί που υποτίθεται ότι θα μας οδηγήσουν αποτελούν μια καλή περίπτωση μπισκότων για γαϊδούρια.
[email protected]