Όσον αφορά την ανάληψη πολιτικής ευθύνης, η ομιλία.
Ο Chris Prenza εκφράζει τη λύπη του για όποιον στην Κύπρο αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη “θεωρείται εξαγνισμένος, σαν να ομολόγησε και έλαβε συγχώρεση αμαρτιών.”
Η έννοια της πολιτικής ευθύνης στην Κύπρο, ειδικότερα, φαίνεται να έχει παρεξηγηθεί.
Πρόσφατα, έχουμε ακούσει συχνά υπουργούς, άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με το στυλ των χίλιων καρδιναλίων, να δηλώνουν κατηγορηματικά ότι «αναλαμβάνουν πολιτική ευθύνη», για παράδειγμα, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ο οποίος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη (κατά της πώλησης). Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε το ίδιο στην ομιλία του για τα φαινόμενα της διαφθοράς και της εμπλοκής. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη μεγάλη του σημασία για την κοινωνία. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης, ωστόσο, δεν μπορεί να είναι μια προσέγγιση ρητορικής αποφυγής և επικοινωνίας έως ότου το ζήτημα ξεχαστεί.
Συνήθως, η δήλωση ευθύνης για μια τόσο σοβαρή υπόθεση είναι μια τολμηρή πολιτική πράξη, ακολουθούμενη από μια πολιτική απολογία, «απολογία» – παραίτηση.
Η ανάληψη ευθύνης στη χώρα μας συνοδεύεται από μια προσπάθεια αλλαγής ευθυνών. Είναι καθήκον των προηγούμενων κυβερνήσεων ή είναι μια προσπάθεια δυσφήμισης του ονόματός της ή διαταράσσουν την προσπάθεια επίλυσης του εθνικού προβλήματος ή ακόμη και την ευθύνη των πολιτών. Στην ομιλία του, ο Πρόεδρος προτίμησε να διαστρεβλώσει τα κοινωνικά μέσα, ίσως το μόνο μέρος που μπορεί να εκφράσει και να ασκήσει κριτική. Ζούμε σε μια κατάσταση όπου η διαφθορά, η εμπλοκή, είναι βαθιά ριζωμένη στα μέσα ενημέρωσης, τα περισσότερα από τα οποία εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από το πολιτικό κατεστημένο, είτε μέσω των οικοδεσποτών είτε μέσω δημοσιογράφων, των οποίων οι στενότεροι συνεργάτες διορίζονται σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις. Ένα καλό παράδειγμα είναι η πρόσφατη απόρριψη της δημοσιογραφίας, καθώς έγραψε αυτό που όλοι γνωρίζουν και συζητούν.
Μετά την ανάληψη ευθύνης, όλα τελειώνουν. Τίποτα δεν τρέχει, δεν υπάρχει κόστος, αυτός που το κάνει θεωρείται καθαρισμένος, σαν να ομολογήθηκε, έλαβε συγχώρεση αμαρτιών, σαν να βγήκε από την πισίνα του Σίλοβαμ. Η ανάληψη ευθύνης είναι η βασική φράση. Το λέμε եցինք καθαρίσαμε.
Η Κύπρος βρίσκεται επί του παρόντος σε ένα βαθύ κοινωνικοοικονομικό βάθος, διέρχεται μια περίοδο θεσμικού εκφυλισμού, παρακμής, διαφθοράς, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατία.
Η υποτιθέμενη συμμετοχή της κυβέρνησης στα σκάνδαλα, η διεθνής μετάδοση του κράτους, η αδυναμία επίλυσης των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων που προκύπτουν από την επιδημία, μετατρέπουν την πολιτική σε μια αρένα πολιτισμού, εκφοβισμού και σκάνδαλου. Αντί της αυτοκριτικής και της ταπεινότητας, κυριαρχούν η αλαζονεία και τα μάγισσα.
Κύριοι, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον τελευταίο διορισμένο αρχηγό κράτους, πρέπει να επιβεβαιώσετε ότι όταν “αναλαμβάνετε την ευθύνη”, αυτό σημαίνει αυτόματα ότι έχετε τη βασική δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια να παραιτηθείτε, να δώσετε τη θέση σας σε κάποιον άλλο. Η Κύπρος χαρακτηρίζεται τουλάχιστον από το σεβασμό της.