Περίμενα να είναι περισσότερο? Τα άρθρα που γράφτηκαν και διορθώθηκαν στους τομείς των μέσων ενημέρωσης μετά τη συνάντηση του Προέδρου Ερντογάν και του προέδρου του SP YİK Oğuzhan Asiltürk.
Ήλπιζα να διαβάσω ανέκδοτα και άρθρα που έδωσαν χρώμα από όλες τις αποχρώσεις της κριτικής και τα αναγκαστικά όνειρα.
Οι ερωτηθέντες ήταν από τη μία πλευρά του πιο δραστήριου και πιο ελκυστικού Συνασπισμού MSP-CHP που ιδρύθηκε μετά τις εκλογές του 1973, αλλά δεν θα επιτρέπονταν οι αναμνήσεις του παρελθόντος ή που ακούστηκαν. Δεν μπορώ να πω ότι συνέβη.
Η Δημοκρατία μας είχε φτάσει στην ηλικία των 50 ετών. Ο εορτασμός θα ήταν επίσης διακοσμημένος με 20 γλυπτά. Το άγαλμα ενός εργαζομένου που κρατά ένα βαρύ ζόμ (σφυρηλατημένο εργαλείο σιδήρου) με το χέρι του ήταν μισό σπασμένο μπροστά από την Υπηρεσία Προσλήψεων Εργαζομένων του Tophane, ενώ το άγαλμα «Η όμορφη Κωνσταντινούπολη», συμβολίζοντας τη φυσική ομορφιά της Κωνσταντινούπολης με μια γυμνή γυναίκα σώμα », τοποθετήθηκε στη γέφυρα Karaköy τον Μάρτιο του 1974, όταν το MSP-CHP Αυτό το περιστατικό δεν θεωρήθηκε ως η πρώτη επιτυχία των προβλημάτων από τον συνασπισμό.
Γιατί θα γιορτάζεται η Ημέρα της Δημοκρατίας μας κάτω από τη σκιά των γλυπτών των «γυναικών που φέρουν σφαίρες» για την 50ή επέτειό της με γλυπτά που δεν θα σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε;
Ο Υπουργός Εσωτερικών του Συνασπισμού, Oğuzhan Asiltürk, έσπασε τον Karaköy, το παιχνίδι εκείνων που ζητούν εγγραφή με το όνομα Manukyan, το οποίο αγκάλιασε ένας από τους επαναστάτες μας K. Evren ως “κάτοχος του φορολογικού μητρώου”.
Όταν είπε, «δεν έδωσα την εντολή να αρθεί, αλλά την έβαλα με πίστη», ο Δήμαρχος της CHP της Κωνσταντινούπολης Αχμέτ Άσβαν δεν μίλησε ώστε ο συνασπισμός να μην καταρρεύσει, άλλοι ήταν στην παρηγοριά του. Αυτό που μαθαίνουμε σήμερα είναι ότι οι περισσότερες από αυτές τις πληγές δεν επουλώνονται.
Ο κ. Mailsmail Saymaz άρχισε να διακοσμεί τον Oğuzhan Asiltürk, του οποίου το όνομα είναι γνωστό αν και δεν ζούσε εκείνες τις μέρες, λέγοντας: «Ο Asiltürk διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις εκ μέρους του MSP στον συνασπισμό που ιδρύθηκε από το CHP και τον MSP πριν από 48 χρόνια Λόγω της επίσκεψης του Προέδρου. (Βλέπε εφημερίδα Sözcü – Ένας εραστής της Κωνσταντινούπολης, με ημερομηνία 06 Φεβρουαρίου 2021.)
Αφού τοποθετήθηκε στη γέφυρα Karaköy, η αντίδρασή του σε αυτό το συγκεκριμένο μούχλα, το οποίο επίσης κοίταξα, είδε τη δυσαρέσκεια των θεατών, και την οποία πιστεύω ακράδαντα ότι προοριζόταν να μαυρίσει το όνομα της Κωνσταντινούπολης, δεν είναι η μόνη μνήμη που Ο κ. Saymaz χρησιμοποίησε κατά τη συγγραφή του κ. Asiltürk.
Ο κ. Saymaz αναφέρει επίσης μια ανάμνηση από τον δημοσιογράφο Oral Çalışlar, ο οποίος βρισκόταν κοντά στον κ. Asiltürk κατά τις ημέρες της κράτησής του μετά την επανάσταση της 12ης Σεπτεμβρίου.
«Ο Asiltürk θα σηματοδοτούσε τις φωτογραφίες των γυναικών που θεώρησε αντίθετες με τους κανόνες της hijab. Θα ζωγραφίζει τα πρόσωπα και τις πλευρές εκτός από τους αστραγάλους αόρατα. Οι υπουργοί και οι βουλευτές του MSP που επέζησαν αμαρτίας θα διάβαζαν τις εφημερίδες τους ειρηνικά. “
Αν και είναι η πιο ακριβής απόδειξη για το γιατί δεν διαβάζονται οι τουρκικές εφημερίδες και γιατί δεν επιτρέπονται σε σπίτια, αυτό το προφορικό υπόμνημα Çalışlar χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο όταν πρόκειται για τη σύγχρονη ζωή.
Επιτρέψτε μου να ρωτήσω αν ακούσατε αυτήν τη μνήμη από το Oral Calislar και θα σας πω για άλλη. λέγοντας τώρα είναι το μέρος.
Είχα δει τον Λαό των Λαών, που ήταν θλιμμένοι από τις εκτελέσεις των Μενδέρων και των φίλων του, στην παιδική μου ηλικία. Ωστόσο, θα εξέφραζαν ή θα τους έκαναν να αισθανθούν ότι η θλίψη τους προκλήθηκε από το γεγονός ότι η απόφαση δεν είχε εφαρμοστεί ως 15 άτομα πριν φύγουν από αυτά τα μέρη.
Το ήξερα λάθος; Η προφορική Calislar έλυσε την ανησυχία μου όταν ήταν επισκέπτης σε ένα τηλεοπτικό κανάλι. Η θλίψη των λαϊκιστών, λέγοντας, «Αν δεν είχαμε εκτελεστεί 15.
Όταν το θέμα μας είναι δημοσιογράφος, είναι απαραίτητο να γράψετε αυτό το ανέκδοτο. Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες. Όσοι διαβάζουν τον μεταφραστή της δεξιάς τράπεζας δεν θα αγοράσουν την προσθήκη “İnci” από τον έμπορο. Τα στελέχη της εφημερίδας, από την άλλη πλευρά, διδάσκουν τον Tercuman στο Νισάντασι χάρη σε αυτό το «İnci» και ήταν στην υπεράσπισή τους. Ποιος ξέρει, το Devşirme μας ήταν διάσημο για την ανάγνωση του διερμηνέα στο Νισάντασι εκείνων των ημερών.
Κατά την περιγραφή του κ. Asiltürk, θα ήταν αντίθετο με τη φύση του αντικειμένου εάν ένα στυλό της «αριστεράς» πλευράς μας δεν το έγραφε «πρότεινε να κατεδαφίσουν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης». Ο κ. Saymaz τήρησε επίσης αυτόν τον κανόνα. Ωστόσο, θα έχουμε επίσης μια ερώτηση όσον αφορά την «κατεδάφιση».
Γνωρίζει ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης τον Δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος έκοψε τα αιωνόβια δέντρα μικρών πάρκων στις πλευρές των δρόμων της Κωνσταντινούπολης – δίπλα στο νοσοκομείο Haseki, για παράδειγμα μπροστά από το Taksim IETT; Ας δώσουμε μια ιδέα: Έχει συμπατριώτη.
Ο δημοσιογράφος μανεκέν που έκανε μια συνέντευξη θα ξέρει ότι τα τείχη είναι ιστορικής αξίας, ο κ. Asiltürk είναι πρώην Υπουργός Εσωτερικών που δεν θα γνωρίζει, ούτε θα ξέρει ποιος διευθύνει την Κωνσταντινούπολη. Η αντίληψη είναι κάτι τέτοιο. Θα έκρυβες αυτά που καταστρέφουν τα πάρκα.
Εάν περιορίσουμε το γράψιμο του ρήματος «κατεδάφιση» μόνο στην καταστροφή πάρκων από τους δήμους της CHP, δεν θα νοιαζόμασταν για την προετοιμασία που ο κ. Saymaz κυκλοφόρησε ασυνείδητα στους αναγνώστες του.
“Ο Asiltürk διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις εξ ονόματος του MSP στον συνασπισμό που ιδρύθηκε από το CHP και το Εθνικό Κόμμα Σωτηρίας (MSP) πριν από 48 χρόνια.”
Αυτή η πρόταση είναι μια καταγγελία κατά την οποία ένα άτυπο άτομο απορροφά τη μυρωδιά της πρόκλησης.
Το μόνο θετικό της CHP τον περασμένο αιώνα επιτεύχθηκε σε έναν συνασπισμό με το MSP, κρυμμένα παραδείγματα όπως η νίκη της Κύπρου και η καλλιέργεια παπαρούνας, και εστάλη ένα μήνυμα στους πλησιέστερους «εντολή».
Στη συνέχεια είναι η “Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης” για την οποία δεν θέλω να μιλήσω. Παίρνω μια παράγραφο ακριβώς:
«Το 2011, το Κόμμα του ΑΚ προετοίμασε τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας κατά των γυναικών, προκειμένου να λάβει την υποστήριξη της ΕΕ και την έχει αποδεχθεί από 46 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το συμβόλαιο ισχύει σε 10 ακόμη χώρες, εκτός από την Τουρκία, ο ηττημένος είναι διαπραγματεύσιμος για να παραμείνει στην εξουσία το κόμμα AK. “
46 χώρες της ΕΕ συν 10 ισούται με 56 χώρες εκτός του κόσμου της Τουρκίας Είναι έτσι; Γιατί δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα σε άλλες χώρες;
Έχουμε μια άλλη ερώτηση που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε. Θα προσθέσουμε σε περίπτωση που η ΕΕ δεν υπήρχε.
Δείξτε μόνο ένα από τα άρθρα για τα οποία οι δημοσιογράφοι της «αριστερής» πλευράς έκαναν τα όνειρά τους για το εάν είχαμε μια Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ακόμη και αν το είχε ορίσει η ΕΕ.
Ο inetin Altan είχε γράψει για το λιμάνι Karaköy κάποτε. Την ημέρα που αυτό είναι ένα μπαρ, όταν ο αριθμός των γυναικών είναι ίσος με τους άνδρες και πίνουν αλκοόλ, θα είναι μια Κωνσταντινούπολη που δεν έχει κανένα πρόβλημα.
Όταν διάβασα το άρθρο του Çetin Altan, ο οποίος είχε ένα τέτοιο όνειρο πολύ πριν από την κυβέρνηση του AKP και το ηχογράφησε στην εφημερίδα του, την ημέρα που δημοσιεύθηκε, είχα ακούσει ότι ούτε η Κωνσταντινούπολη αναβίωσε, ούτε η πεποίθηση ότι ένας δήμαρχος θα μπορούσε να το κάνει συμβεί.
Ενώ ο Çetin Altan συνειδητοποιούσε αυτό το όνειρο που ονομάζουμε φαντασία ανάμεσα στο Νέο Τζαμί και το Υπόγειο Τζαμί, ένας από τους δημάρχους του AKP είπε ότι θα ήταν ταβέρνα στα καταστήματα κάτω από τη γέφυρα του Γαλατά.
Καθώς τελειώνουμε το άρθρο μας, έχουμε μια τελευταία ερώτηση, στον κ. Mailsmail Saymaz, ο οποίος προστέθηκε στους «συγγραφείς που αγαπούσαν την ιστορία»: Ενώ ο Asiltürk ήταν Υπουργός Βιομηχανίας σε μία από τις κυβερνήσεις MC, οι πρωτοβουλίες «βιομηχανία αεροσκαφών» κοινοποιήθηκαν στο Milliyet, μια από τις ημι-επίσημες εφημερίδες του CHP, στο άλογο μιας γυναίκας Yeşilçam. Πώς και πώς αφορούσε το «δικαίωμα στη ζωή των γυναικών» που σκιάστηκε από την είδηση ότι θα μεταφερόταν γυμνός στην Κωνσταντινούπολη;
Θα έχουμε πάντα τη στάση και την αντίρρησή μας κατά της θυσίας του ονόματος Κωνσταντινούπολη σε συμφωνία ΕΕ, παρά την ομολογία τους ότι “προδώσαμε την Κωνσταντινούπολη”!
Μην μετράτε “τι συγγραφέας!”