Έχουν περάσει έξι μήνες από τότε που μια έκρηξη στη Βηρυτό έσπασε ολόκληρη την πόλη και οι αρχές του Λιβάνου απέτυχαν να αποδώσουν δικαιοσύνη για όσους επλήγησαν.
Μετά την έκρηξη, οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να ξυπνούν κάθε μέρα και να μαζεύουν τα κομμάτια για να ξαναχτίσουν ό, τι είχε απομείνει από τη Βηρυτό και να σηκωθούν ξανά. Οι Λιβανέζοι πολίτες δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι εκείνη τη στιγμή, στις 4 Αυγούστου 2020 στις 6:08 μ.μ., χάθηκαν 204 αθώες ζωές, πάνω από 6.500 άνθρωποι τραυματίστηκαν, 200.000 σπίτια καταστράφηκαν, 300.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι και 70.000 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους.
Κανείς δεν περίμενε να γίνει μια τεράστια έκρηξη στην αποθήκη, η τεράστια κλίμακα της έκρηξης συγκλόνισε τον κόσμο. Οι ειδικοί έχουν εκτιμήσει ότι το κύμα έκρηξης στη Βηρυτό θα μπορούσε να είναι μια από τις ισχυρότερες μη πυρηνικές εκρήξεις που έχουν καταγραφεί ποτέ. Τοπικά κυπριακά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η έκρηξη μπορούσε να γίνει αισθητή σε απόσταση 200 χιλιομέτρων στην Κύπρο.
Ο εφιάλτης της 4ης Αυγούστου οδήγησε σε σκηνές που «έμοιαζαν με μια ταινία τρόμου», δήλωσε ο Khalil Haddad, κάτοικος της Βηρυτού, σύζυγος και πατέρας ενός. Ο Χαλίλ έκανε μια μικρή επέμβαση στο νοσοκομείο Αλ Ρουμ, γνωστό και ως Νοσοκομείο Αγίου Γεωργίου, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από το λιμάνι. Αφηγείται μικρές λεπτομέρειες που δεν πίστευε ότι ήταν σημαντικές εκείνη τη στιγμή, αλλά κατέληξε να σώσει τη ζωή του. Λίγα λεπτά πριν από την έκρηξη έβαλε τα παπούτσια του για να πάει και να συναντήσει τη σύζυγό του που τον περίμενε στην αίθουσα υποδοχής, επρόκειτο να πίνουν καφέ πριν από τη λειτουργία του. Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ένα έργο που εκτελούσε κάθε μέρα – βάζοντας παπούτσια – θα τον έσωζε από τα συντρίμμια του νοσοκομείου που διαπερνούσαν τα γυμνά πόδια του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: «Το έργο της ζωής μου έχει καταστραφεί», θρηνεί ο καλλιτέχνης μετά την έκρηξη της Βηρυτού
«Παρεμπιπτόντως, δεν ήξερα τη λέξη« τραύμα »μέχρι την έκρηξη, ξέρετε; Είναι ένας νέος όρος για μένα», εξηγεί.
Οι Λιβανέζοι αντιμετώπισαν την αυξανόμενη φτώχεια σε ολόκληρη τη χώρα μαζί με την πολιτική παράλυση, μια τρομερή οικονομική κρίση και ένα αυστηρό κλείδωμα λόγω της επιθετικής επιδημίας κοροναϊού που έβαλε ολόκληρη τη χώρα σε μεγάλη πίεση.
“Η ιστορία μας δεν τελείωσε εκείνη την ημέρα. Η ιστορία μας για την ανοικοδόμηση και τη στάση στα πόδια μας θα πάρει χρόνια.”
Η τριάντα δύο ετών Sarine Dermesrobian ξύπνησε με τη θέα των σκαφών που ελλιμενίζονταν και έφυγε από το λιμάνι, αλλά εκείνη την ημέρα, η δύναμη της έκρηξης την έριξε πέρα από το διαμέρισμά της και έσπασε γυαλί στο σώμα της. Η Sarine περπατούσε χωρίς παπούτσια με σπασμένα γυαλιά για να φτάσει σε νοσοκομείο, καθώς κανένα αυτοκίνητο ή ασθενοφόρο δεν μπόρεσε να οδηγήσει στις πληγείσες περιοχές. Είχε σπασμένο χέρι, ανοιχτό στομάχι και ανοιχτές πληγές σε όλα τα πόδια της, αλλά δεν μπορούσε να νιώσει τον πόνο. ήταν αποφασισμένη να ζήσει.
“Ειλικρινά, κανένας δεν έχει καμία ελπίδα, από τους μεγαλύτερους ανθρώπους εδώ έως τα νεογέννητα. Αυτά τα μωρά γεννιούνται χωρίς ελπίδα”, λέει για την κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα.
Ένας 22χρονος πυροσβέστης Mehyeddine Baghdadi έχασε ολόκληρη την ομάδα του από δέκα άτομα στην καταστροφική έκρηξη που θεωρήθηκε για πρώτη φορά ότι προκλήθηκε από πυροτεχνήματα. Ο Μπαγδάδι ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους στη σκηνή που άρχισε να σκάβει μπάζα για να βρει μέλη της ομάδας του εννέα ανδρών και μιας γυναίκας.
Οι πυροσβέστες της Βηρυτού είχαν διαταχθεί να ανταποκριθούν σε μια πυρκαγιά που νόμιζαν ότι προκλήθηκαν από πυροτεχνήματα που δεν ήταν πλέον υπό έλεγχο, δεν είχαν ιδέα ότι κατευθύνονταν σε μια καταστροφική σκηνή σφαγής και καταστροφής.
Αν και υποσχέθηκε έρευνα για την έκρηξη, και αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός πέντε ημερών, έξι μήνες για τους Λιβανέζους πολίτες δεν πλησιάζουν περισσότερο τη δικαιοσύνη. Ο έλεγχος σταμάτησε από τότε που δύο πρώην υπουργοί που κατηγορήθηκαν στην υπόθεση υπέβαλαν πρόταση ζητώντας από το Ακυρωτικό Δικαστήριο του Λιβάνου να αντικαταστήσει τον δικαστή που έχει αναλάβει να βρει τους υπεύθυνους και να τους καταδικάσει.
Η Human Rights Watch έχει συμμετάσχει σε εκκλήσεις για ανεξάρτητη έρευνα σχετικά με την έκρηξη μετά από φόβους ότι οι πολιτικοί παίκτες του Λιβάνου ενδέχεται να μην επιτρέψουν ποτέ σε μια έρευνα να κρατήσει τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν.
Σχεδόν επτά χρόνια μετά την είσοδο 2.750 τόνων νιτρικού αμμωνίου υψηλής έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού και αφέθηκε σε αποθήκη που δεν είχε σχεδιαστεί για να αποθηκεύει ένα τέτοιο πτητικό υλικό, η Βηρυτός έχει αλλάξει για πάντα. Έξι μήνες μετά, όσοι ζουν με σημάδια από εκείνη την ημέρα χάνουν την ελπίδα ότι οι αρχές θα τους παράσχουν δικαιοσύνη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Οι Λιβανέζοι δεν ικετεύουν πλέον για αλλαγή. Αντ ‘αυτού, παρακαλούν να φύγουν.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική πολιτική του Middle East Monitor.