Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργάτες κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης απεργήθηκαν σε μεγάλη κλίμακα απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, λιγότερες ώρες εργασίας και ίση αμοιβή για ίση εργασία. Αυτή η απεργία πνίγηκε στο αίμα, αλλά στην πράξη ήταν η γενέτειρα του γυναικείου εργατικού κινήματος.
Έκτοτε, υπήρξε μια επανεμφάνιση του αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, όπως το ράλι της Νέας Υόρκης το 1908 με το σύνθημα “Roses”, ενώ το 1910, μετά από πρόταση της Γερμανικής Σοσιαλιστής Clara Chetkin, η Δεύτερη Διεθνής στις 8 Μαρτίου δημιουργήθηκε ως Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που υιοθετήθηκε αργότερα το 1977 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.
Στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια του βρετανικού αποικιακού καθεστώτος, στη φτώχεια του λαού μας, τα πρώτα βήματα για την οργάνωση του γυναικείου κινήματος έγιναν από τους πρωτοπόρους ακτιβιστές Clio Christodoulou και Katina Nicolaou, και με την ίδρυση του ΑΚΕΛ, την ανάπτυξη μιας νέας γυναικείας οργάνωσης, που κορυφώθηκε το 1950. Στις 10 Δεκεμβρίου 1955, ιδρύθηκε η Παν-Κυπριακή Οργάνωση των Δημοκρατικών Γυναικών, η οποία απαγορεύτηκε από τους Βρετανούς αποικιστές το 1955. Με την ανεξαρτησία της Κύπρου, ιδρύθηκε η Παγκύπρια Ομοσπονδία Γυναικών Οργανώσεων. Αντιμέτωποι με τρομερές δυσκολίες και δυσκολίες, σήμερα έχει αναδειχθεί ως η πιο ιστορική, μαζική, μαχητική οργάνωση γυναικών στο νησί μας.
Παρά τα χρόνια προόδου και βελτίωσης στην Κύπρο, η σκληρή αλήθεια είναι ότι η απελευθέρωση των γυναικών, η ισότητα των φύλων, εξακολουθεί να είναι ένα όραμα, όχι πραγματικότητα. Η εκπροσώπηση των γυναικών στα κέντρα εξουσίας είναι περιορισμένη, η εκπροσώπηση στο κυπριακό κοινοβούλιο είναι επίσης μη ικανοποιητική, δεν υπάρχει Κύπριος ευρωβουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ η εκπροσώπηση στα δημοτικά συμβούλια είναι μικρότερη από 20%.
Φυσικά, το επίπεδο της γυναικείας εκπαίδευσης στην Κύπρο είναι υψηλό. Το 2019, το Πανεπιστήμιο Κύπρου έδωσε πολύ αξιοζήλευτα δεδομένα. 186 γυναίκες σε ερευνητικές θέσεις, 100 καθηγητές ή λέκτορες, 331 γυναίκες σε διοικητικές θέσεις, 4122 γυναίκες φοιτητές σε όλα τα επίπεδα.
Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το 2004 δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες για τερματισμό κάθε μορφής διάκρισης κατά των γυναικών. Παρά τη βελτίωση, οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε ορισμένους βασικούς τομείς, όπως η φτώχεια, η εκπαίδευση, η υγεία, η οικονομία, η εξουσία, η λήψη αποφάσεων, τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και ούτω καθεξής. Μια πρόσφατη έρευνα της ΕΕ διαπίστωσε ότι το 36% των γυναικών είχαν κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης. Το 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έστρεψε την προσοχή του στην ενθάρρυνση περισσότερων γυναικών να συμμετάσχουν στις πολιτικές, εστιάζοντας στα βασικά ζητήματα που σχετίζονται με την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, την ισότητα των αμοιβών και την επαγγελματική και επαγγελματική ζωή. Στον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά στις φτωχότερες χώρες, οι γυναίκες βρίσκονται σε τραγική κατάσταση. Στα θεοκρατικά καθεστώτα, οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι θύματα προκατάληψης, εκμετάλλευσης, καταπίεσης και διακρίσεων, ενώ η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, οι επιδημίες, η τρομοκρατία και οι τοπικές συγκρούσεις με τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα, με ανισότητες που επηρεάζουν τις γυναίκες. և μικρά παιδιά.
Αναμφίβολα, η πλήρης απελευθέρωση των γυναικών – η ισότητα των φύλων χρειάζεται ακόμη πολλή προσπάθεια – προσπάθεια. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αφύπνιση των γυναικών, η συνειδητοποίησή τους και η οργάνωσή τους στο ταξικό-δημοκρατικό κίνημα των γυναικών. Το κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε αναπαράγει την ανισότητα και την καταπίεση των γυναικών, κάτι που επιδιώκει η κυβέρνηση ΔΗΣΥ. Υιοθετώντας μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, το κράτος πρόνοιας κατέρρευσε τα τελευταία οκτώ χρόνια, μειώνοντας τις κοινωνικές παροχές και την υποδομή οικογενειακής υποστήριξης, ενώ ταυτόχρονα δείχνει αδιαφορία για τις μονογονεϊκές οικογένειες, τις πολιτικές υγείας των γυναικών και τη σεξουαλική εκπαίδευση. ΑΚΕΛ Αριστερά և Το προοδευτικό γυναικείο κίνημα POGO στον αγώνα կանանց υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών, τον αγώνα ενάντια στις διακρίσεις խորհրդ Ανισότητα στο Κοινοβούλιο պահանջ Απαίτηση της ισότητας, της ισότητας a της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιας κοινωνίας.
Ο αγώνας για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών πρέπει να είναι ασταμάτητος, ειδικά στις δύσκολες συνθήκες που έχουμε σήμερα στην Κύπρο και σε άλλες χώρες. Επειδή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μας τραγουδά. «Αυτές είναι διαφορετικές στιγμές, πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή». Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί:
Εξάλειψη των διακρίσεων που εξακολουθούν να υπάρχουν στα θεσμικά όργανα դր στη νομοθεσία
Προστασία της ισότητας στην εργασία պայքար Καταπολέμηση της ανισότητας
Κοινωνικά և πολιτικά θεσμικά μέτρα միջոցառ υποδομή για τη στήριξη της μητρότητας
Καταπολέμηση των σεξιστικών στερεοτύπων στην εκπαίδευση, τα μέσα και τα ιδρύματα
Πλήρης εγγύηση των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών
Ενσωμάτωση μηχανισμών παρακολούθησης της ισότητας με επαρκείς εξουσίες, πόρους, αρμοδιότητες στο θεσμικό όργανο և Αύξηση του ρόλου του εθνικού μηχανισμού για τα δικαιώματα των γυναικών
* Ο υποψήφιος βουλευτής της Πάφου, το ΑΚΕΛ άφησε νέες δυνάμεις.