Μετά τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, αντιμετωπίσαμε και πάλι ένα κλείσιμο λόγω του Covid-19. Οι αρχαίοι έλεγαν ότι η άφιξη της Πέμπτης είναι σαφής από την Τετάρτη. Έτσι, όταν κοιτάμε τι συνέβη τον τελευταίο μήνα στη χώρα όπου θα συμβεί αυτό, δεν αποτελεί έκπληξη. Είναι σαν να παίζεται το τύμπανο και το zurna σε αυτό το σημείο.
Από την αρχή της πανδημίας, δυστυχώς, η διαδικασία στον τομέα της υγείας, της οικονομίας, της εκπαίδευσης και της επαγγελματικής ζωής δεν ήταν καλά οργανωμένη και αποτελεσματική. Ως αποτέλεσμα των αντιρρήσεων εκείνων που δεν τους άρεσαν οι αποφάσεις που ελήφθησαν, οι συνεχώς μεταβαλλόμενες αποφάσεις, ένα στυλ διαχείρισης που μετατράπηκε σε παζλ, έπληξε επίσης την εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις. Ήταν μια κοροϊδία στα κοινωνικά μέσα.
Εάν επιστρέψουμε σε αυτήν την ημέρα, νομίζω ότι η καθυστέρηση της απόφασης για κλείσιμο και έξοδος στις ημέρες κοντά στο τέλος του έτους και το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να εξαπλωθούν στο γενικό επιτάχυνε την αύξηση των υποθέσεων.
Επιπλέον, παρά την αύξηση των περιπτώσεων, ιδίως στις πόλεις Lapta και Alsancak και την επιμονή των δημάρχων, η μη λήψη έγκαιρης απόφασης κλεισίματος σε αυτές τις περιοχές προκάλεσε την αύξηση των υποθέσεων στη χώρα και δυστυχώς οδήγησε στο κλείσιμο της χώρας στο γενικός.
Ωστόσο, εάν οι περιοχές με υψηλή συχνότητα έκλεισαν εγκαίρως, Ήταν προφανές ότι το περιφερειακό κλείσιμο θα κόστιζε επίσης λιγότερο για την κυβέρνηση από το γενικό κλείσιμο.
Η οικονομική συνεισφορά θα μπορούσε να γίνει πιο εύκολα στους κλειστούς χώρους εργασίας σε μικρές περιοχές. Ταυτόχρονα, η αποτροπή αύξησης των περιπτώσεων με το περιφερειακό κλείσιμο θα συνέβαλε περαιτέρω στην οικονομία και το σύστημα υγείας της χώρας. Δυστυχώς, χάθηκε η ευκαιρία.
Ως αποτέλεσμα, εάν δεν υπάρχει πόρος, πρέπει να παρέχεται μισθολογική υποστήριξη στους ανέργους, τους μικρούς εμπόρους και τις επιχειρήσεις, καθώς και σε εκείνους που εργάζονται σε αυτούς τους τομείς, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις, δημιουργώντας κεφάλαια μέσω εξοικονόμησης προϋπολογισμού ή εγχώριου δανεισμού. Φυσικά, οι επιχειρήσεις που βρίσκονται σε καλή κατάσταση θα πρέπει επίσης να παρέχουν οικονομική υποστήριξη σε όσους εργάζονται μαζί τους χωρίς να περιμένουν βοήθεια από το κράτος λόγω του κλεισίματος.
Συγκεκριμένα, το κράτος πρέπει να παρέχει μισθολογική υποστήριξη σε περιστασιακούς εργαζόμενους, εκείνους που περνούν μέρες κερδίζοντας ημέρες, καθώς δεν μπορούν να εργαστούν λόγω κλεισίματος. Επιπλέον, η κυβέρνηση, οι δήμοι, η Ερυθρά Ημισέληνος και οι φιλανθρωπικοί πολίτες θα πρέπει να παρέχουν επισιτιστική βοήθεια σε άτομα που θα χρειαστούν τρόφιμα στο πλαίσιο ενός οργανισμού.
Έχουμε μάθει από μια επίσημη δήλωση από την Τουρκία το 2020 ότι είναι περίπου 1,6 δισεκατομμύρια. Πρέπει να διατεθούν πόροι από αυτούς τους πόρους για να επαγρυπνούν σε περίπτωση κλεισίματος και για την καταπολέμηση του ιού.
Εάν λάβουμε τις δηλώσεις που έγιναν και τη μη εφαρμογή του επιδόματος κόστους ζωής, βλέπουμε ότι ένα τέτοιο αποθεματικό ταμείο δεν έχει διατεθεί. Για να καλύψουμε το κόστος κλεισίματος, ακούμε ότι δεν υπάρχουν πόροι στη χρηματοδότηση. Εάν υπάρχει πόρος που έχει συσσωρευτεί στο ταμείο στήριξης της οικιακής απασχόλησης εκτός από τις ανάγκες του ταμείου, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη στήριξη των ταμείων ανεργίας.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να αναμένονται όλα από το κράτος. Οι εργοδότες και οι οικονομικοί οργανισμοί με καλή οικονομική κατάσταση θα πρέπει επίσης να αναλάβουν την ευθύνη με την υποστήριξη που θα κάνουν κατά την περίοδο κλεισίματος.
Αν κοιτάξουμε την άλλη πλευρά του νομίσματος, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι δεν έκαναν ήχο και έδειξαν ένα παράδειγμα θυσίας κατά την περίοδο κλεισίματος που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο. Σε αυτήν την περίοδο, αν χρειαστεί ξανά, αυτή η μάζα δεν θα αποφύγει την αυτοθυσία, υπό την προϋπόθεση ότι θα επιστραφεί στο μέλλον.
Επιπλέον, το επίδομα κόστους ζωής 10,65 τοις εκατό που πρέπει να καταβληθεί στους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους και οι συνταξιούχοι κοινωνικής ασφάλισης παγώθηκαν τον Ιανουάριο, υπό την προϋπόθεση ότι τους δόθηκαν 3 μήνες αργότερα. Αυτό το επίδομα χορηγήθηκε μόνο σε εκείνους των οποίων οι μισθοί ήταν κάτω από 5 χιλιάδες TL. Δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι δεν αντιτάχθηκαν ούτε σε αυτό.
Είναι εξαιρετικά λυπηρό το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα και οι πολίτες μας στον δημόσιο τομέα έχουν κατηγορήσει ο ένας τον άλλο πρόσφατα. Η ημέρα είναι η μέρα να ενεργούμε μαζί, να κάνουμε θυσίες και να είμαστε αλληλεγγύη. Δεν χρειάζεται να πολεμήσετε, να περιθωριοποιήσετε, να αναζητήσετε εγκληματίες ή να σπάσετε ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι στο ίδιο πλοίο δεν μπορούν να συμπεριφέρονται έτσι.
Ούτε ο δημόσιος τομέας ούτε ο ιδιωτικός τομέας δεν πρέπει να βλέπουν τα γεγονότα μόνο με τα μάτια τους, να αναπτύσσουν μια στάση και συζήτηση, αλλά να ενσυναίσθηση. Σε κάθε περικοπή, υπάρχουν σάπια μήλα και εκείνα με λανθασμένη συμπεριφορά.
Ωστόσο, κάνοντας γενικεύσεις, κατηγορώντας μόνο την άλλη πλευρά, κηρύσσοντας τον εαυτό του αθώο αυξάνει την ένταση και την αντιπαράθεση στην κοινωνία και ανοίγονται οι πληγές που είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Κανείς δεν θέλει μια τέτοια κατάσταση και ως εκ τούτου η χώρα υποφέρει.
Σε επίσημες πηγές παρατηρείται ότι δεν υπάρχει επαρκής φόρος επί των κερδών στη χώρα, υπάρχει αδικία σε αυτό το σημείο και ότι τα στοιχεία του ΦΠΑ και του Ταμείου Σταθερότητας Τιμών που πληρώνονται από όλους τους πολίτες, ενώ οι δαπάνες για κατανάλωση είναι υψηλότεροι από τον φόρο εισοδήματος και εταιρειών. Οι απαιτήσεις για φόρους πλούτου παρουσιάζονται επίσης σε αυτό το πλαίσιο.
Στο αρχοντικό που φτάνουμε, κάτω από τέτοιες εξαιρετικές συνθήκες, κάθε ενότητα πρέπει πρώτα να εξηγήσει τι είδους θυσίες θα κάνουν οι ίδιοι και να παρακινήσουν το άλλο μέρος να κάνει θυσίες.
Όσοι κυβερνούν τη χώρα θα πρέπει επίσης να λάβουν τις απαραίτητες προφυλάξεις για την ειρήνη του λαού στη χώρα και για την κανονική επαγγελματική ζωή. Κατά τη λήψη των αποφάσεών της, η κυβέρνηση πρέπει να διαβουλεύεται με όλους τους ενδιαφερόμενους, να στέκεται πίσω από τις αποφάσεις της, να μην αλλάζει συνεχώς τις αποφάσεις της και να μην χάνει την αξιοπιστία του κοινού.
Από την αρχή της πανδημίας, δυστυχώς, δεν έχει αποδειχθεί σταθερή διακυβέρνηση. Οι πρόσφατες αποφάσεις για τα οικονομικά, την υγεία, τον εμβολιασμό και το κλείσιμο δείχνουν επίσης αποτυχία στην οργάνωση και τον προγραμματισμό.
Δυστυχώς, η αναμενόμενη αρμονία και συντονισμός μεταξύ της Ανώτατης Επιτροπής των Μεταδοτικών Νοσημάτων και του Συμβουλίου Υπουργών δεν επιτεύχθηκε πρόσφατα, και μάλιστα προκάλεσε χάος. Ελπίζω ότι τέτοιες καταστάσεις δεν θα ξανασυμβούν και κάθε όργανο σέβεται τη νομική δικαιοδοσία του άλλου.