Νομίζω ότι η μαμά μου μόλις επέζησε του Κόβιντ. Δεν θέλω να είμαι πολύ βιαστική, αλλά μόλις κατάφερε να σταματήσει να απομονωθεί στο νοσοκομείο.
“/>
Πριν από λίγες εβδομάδες έλαβα ένα τηλεφώνημα από το γιατρό της, λέγοντας ότι δεν είχε δίκιο, δεν μπορούσε να βάλει το δάχτυλό του και ήθελε να δοκιμάσει τον Covid Επέστρεψε θετικά και η καρδιά μου βυθίστηκε.
Νόμιζα ότι θα ήταν νεκρή σε μέρες και δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι άλλο. Δεν μπορούσα να είμαι εκεί μαζί της και ήταν πραγματικά μια από τις χειρότερες εμπειρίες που έχω περάσει από τότε που ξεκίνησε.
Δεν πίστευα ότι είναι εντελώς έξω από το δάσος, αλλά ήθελα να μοιραστώ την ελπίδα ότι δεν έχουν χαθεί όλα.
Ειδικά μετά το θάνατο του καπετάνιου Τομ, νομίζω ότι είναι σημαντικό να μοιραστούμε ότι υπάρχει ελπίδα για τους ηλικιωμένους μας.
Για όσους δεν γνωρίζουν τη μαμά μου, είναι 70 ετών, πολύ αδύναμη, έχει χρόνια φλεγμονώδη πνευμονοπάθεια, εγκεφαλική βλάβη που σχετίζεται με αλκοόλ, αγγειακή άνοια και χρειάζεται βοήθεια με τα περισσότερα πράγματα.
Διαβάστε περισσότερα
Διαβάστε περισσότερα
Μόλις επέστρεψα τη μαμά μου, οπότε παρακαλώ ο Κόβιτς να μην την πάει – Hayley Matthews
Είναι μια σκιά του πρώην εαυτού της, αλλά εξακολουθεί να έχει μια αφθονία ισχυρού χαρακτήρα. Είναι σκληρή ως παλιές μπότες και έχει ξεπεράσει εμπόδια που θα μας είχαν αφήσει πολλούς από εμάς έξι πόδια κάτω!
Ένα παράδειγμα της απόλυτης αποφασιστικότητάς της ήταν πριν από περίπου 15 χρόνια όταν εθελοντήκατε σε καταφύγιο σκύλων στην Κύπρο. Περπατούσε μόνη της σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Λεμεσού, όταν τρεις Ρώσοι άντρες τράβηξαν δίπλα της, φωνάζοντας άσεμνες ασεβείς από το αυτοκίνητό τους.
Η μαμά μου ήταν πάντα εξαιρετικά εκπληκτική (ακόμη και σε ένα βρώμικο κοστούμι λέβητα, θα φαινόταν υπέροχη!) Και οι άντρες την κοροϊδεύονταν με χυδαίο τρόπο.
Το πώς μου περιέγραψε το γεγονός έχει αφήσει μια ψυχική ουλή μέχρι σήμερα. Τελικά σταμάτησαν το αυτοκίνητό τους και έφυγαν προς αυτήν, την κυνηγούσαν σε μερικούς θάμνους.
Προσπάθησαν να την κυνηγήσουν καθώς έτρεξε απεγνωσμένα σε κάποια μακριά χόρτα και έκρυβαν για τη ζωή της (μπορούμε να φανταστούμε ότι θα την βιάσουν ή πολύ χειρότερα).
Έπειτα έτρεξε στα λοφώδη δάση και έμεινε κρυμμένη για ώρες. Μου είπε ότι παρέμεινε σιωπηλός παρά τις βασανιστικές κλήσεις και τις κακές χλευές τους. Τους άκουσε να την περνούν, την έψαχναν και, μετά από πολύ καιρό, όταν ήταν ασφαλής, έτρεξε στο σπίτι.
Όταν επέστρεψε στη Σκωτία, ήταν καλυμμένη με ουλές από το μπουλόνι μέσα από τους θάμνους και τους θάμνους. Ένιωσα τόσο λυπημένος για αυτήν και όμως την θαύμαζα που τίποτα και κανείς δεν θα την καταργήσει ποτέ. Όχι τρεις καυλιάρης Ρώσοι, όχι πολλοί από τους κινδύνους της ζωής και σίγουρα όχι ο Κόβιτς.
Ξέρω ότι δεν θα είναι εδώ για πάντα και μια μέρα θα φύγει από αυτό το αεροπλάνο και θα προχωρήσει σε μεγαλύτερα πράγματα. Ωστόσο, δεν το έχω αποδεχτεί ακόμη, επειδή ήταν πάντα εδώ.
Η καρδιά μου πηγαίνει σε όλους που έχασαν κάποιον λόγω αυτού του απαίσιου ιού, και οι σκέψεις και οι προσευχές μου είναι μαζί σας.
Ωστόσο, καθώς η μαμά μου αναρρώνει από τον Covid, ελπίζω να προσφέρει πίστη σε όσους ανησυχούν για τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους που αρρωσταίνουν.
Δεν έχω δει τη μαμά μου εδώ και μήνες, αλλά από αυτό που πιστεύω, το είχε ήπιο και τώρα κάνει πολύ καλύτερα.
Πείτε λοιπόν τις προσευχές σας για αυτήν και για όλους εκείνους που πολεμούν τον Κόβιτ Τα λόγια μου μπορεί να μην παρηγορήσουν όλους, αλλά για μερικούς ελπίζω να προσφέρουν κάποια ελπίδα.
Και αν αυτός ο ιός έχει ηθικά, ελπίζω και οι τρεις Ρώσοι να το καταλάβουν! Αυτό θα έλεγε η μαμά μου!