Η συζήτηση σχετικά με τη διαδρομή του αγωγού της Ανατολικής Μεσογείου για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην ηπειρωτική Ευρώπη έχει επιστρέψει στην πρώτη γραμμή την τελευταία δεκαετία όσον αφορά την ανάπτυξη και την εμπορική εκμετάλλευση των ναρκών στη λεκάνη. Μεσανατολίτης.
Θα αναφέρουμε εν συντομία τις διαθέσιμες επιλογές για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Μερικά είναι πιο εφικτά, ενώ άλλα είναι πιο δύσκολο να εφαρμοστούν, είτε λόγω πολιτικών εμποδίων είτε οικονομικά μη κερδοφόρα. Επιλογές που έχουν αναλυθεί επαρκώς πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Τα κύρια είναι τα εξής:
1: Κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου στην Τουρκία. Αυτή η επιλογή χρησιμοποιείται ως «τυρί» για την Άγκυρα, ελπίζοντας ότι θα μαλακώσει τη ασυμβίβαστη θέση της στο Κυπριακό. Μια τέτοια ευκαιρία θα έκανε την Τουρκία τον κυρίαρχο ενεργειακό κόμβο στην περιοχή, δεδομένης της κατασκευής, κατασκευής ή προγραμματισμένων αγωγών διέλευσης μέσω της Τουρκίας (TANAP, Turkish Stream κ.λπ.). Κατά συνέπεια, η Άγκυρα μπορούσε να εκβιάσει χρήματα κλείνοντας τις βρύσες όταν προσπάθησαν. Ωστόσο, το βασικό εμπόδιο από αυτή την άποψη είναι οι πολιτικοί λόγοι, όπως το άλυτο Κυπριακό, οι σχέσεις δυσπιστίας (μαλακότητας) της Τουρκίας με χώρες όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Πρόσφατα, η Τουρκία προσπαθεί να δελεάσει αυτές τις δύο χώρες να οδηγήσουν σε σφήνα στις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας. Αρχικά, στα τέλη του περασμένου έτους, προσπάθησε να ενταχθεί στο Ισραήλ χωρίς μεγάλη επιτυχία, αλλά τώρα κάνει το ίδιο με την Αίγυπτο.
2. Κατασκευή τερματικού υγροποιημένου εδάφους (LNG) στην Κύπρο տեղափոխ Υποβρύχια μεταφορά φυσικού αερίου στο νησί. Είναι μια από τις καλύτερες επιλογές για τη Λευκωσία perhaps, ίσως, τη νούμερο ένα επιλογή, καθώς θα δώσει στην Κύπρο το δυναμικό ενός σταθμού παραγωγής ενέργειας, δημιουργώντας εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, απαιτούνται μεγάλες ανακαλύψεις (περίπου 12,5 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου), πρόσθετοι πόροι για την κατασκευή υποδομών και αγωγών, ειδική τεχνογνωσία.
3. Υποθαλάσσιος αγωγός East Med στην Κρήτη, μετά στην Ελλάδα և Ιταλία և Ιταλία για μεταφορά φυσικού αερίου από τα μεσογειακά χωράφια. Η εξέλιξη, η οποία, σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές, θα αποφέρει το σημαντικότερο πολιτικό όφελος στην Κυπριακή Δημοκρατία με τη δημιουργία της ΑΟΖ Κύπρου. Μια λύση που, ωστόσο, θεωρείται ότι είναι η πιο δαπανηρή, αν όχι η πιο և ιδιαίτερα δύσκολη στην εφαρμογή λόγω της μεγάλης απόστασης և βάθους του αγωγού (το εκτιμώμενο μήκος του αγωγού είναι 1.872 km, εκ των οποίων 1.335 km θα είναι κάτω) . Λόγω αυτών των παραμέτρων, ο αριθμός των αγωγών φυσικού αερίου θα είναι μικρός σε σύγκριση με ορισμένες λύσεις.
4. Υποθαλάσσιος αγωγός προς τερματικούς σταθμούς της Αιγύπτου. Η επιλογή με τις μέγιστες δυνατότητες εφαρμογής αποδεικνύεται από τις προηγμένες συζητήσεις για τη μεταφορά του FA από το πεδίο Aphrodite στον τερματικό σταθμό Itco στην Αίγυπτο. Στην ακτή της Μεσογείου της Αιγύπτου, εκτός από τον τερματικό σταθμό Itku, στον οποίο συμμετέχουν οι εταιρείες Shell ընկեր Total, υπάρχει ένα τερματικό στην Damietta, το οποίο, μεταξύ άλλων, παρακολουθείται επίσης από την EMI, εταιρείες με άμεσο ενδιαφέρον στην Κύπρο ET άμεση παρουσία . ,
5: Διαλυτό τερματικό εκκαθάρισης (Κυμαινόμενο υγροποιημένο φυσικό αέριο -FLNG). Θεωρείται և όχι λύση για την ταχύτερη χρήση του κυπριακού φυσικού αερίου արդար άδικα հաղորդում είναι ανεξάρτητο από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, καθώς το αέριο από την πλατφόρμα θα φορτωθεί σε πλοία για άμεση εξαγωγή. Πρόκειται για μια νέα τεχνολογία που έχει χρησιμοποιηθεί σε καταθέσεις σε όλο τον κόσμο από εταιρείες που εδρεύουν στην ΑΟΖ της Κύπρου. Οι υποψίες σχετίζονται με ζητήματα ασφαλείας και υψηλό κόστος.
6. Μεταφορά φυσικού αερίου προς Κύπρο, Ισραήλ ή Αίγυπτο և Εξαγωγή ηλεκτρικού καλωδίου. Αυτή είναι μια επιλογή που ενδέχεται να μην πληροί τις υψηλές απαιτήσεις ενέργειας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί περισσότερο ως συμπληρωματική λύση στο πλαίσιο της υλοποίησης της ευρασιατικής διασύνδεσης և Ευρω-αφρικανικών έργων Διασύνδεση, αντίστοιχα, για την ηλεκτρική διασύνδεση του Ισραήλ, της ηπειρωτικής Κύπρου Եվրոպայի της Αιγύπτου, της ηπειρωτικής Κύπρου.
Εν κατακλείδι, η απόφαση για την εμπορική εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που θα ληφθεί από κυβερνητικές κοινοπραξίες εταιρειών θα κριθεί με βάση τα οικονομικά δεδομένα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τις πολιτικές εξελίξεις, ιδίως στην περίπτωση του υποθαλάσσιου αγωγού East Med. Θα είναι πιο επικερδές να ωριμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ποικιλίες. Αντιθέτως, η επιλογή τοποθέτησης όλων των αυγών σε ένα καλάθι σχεδόν σίγουρα θα οδηγήσει σε νέες καθυστερήσεις, με τον ορατό κίνδυνο να χάσει μόνιμα το τρένο ενεργειακού θησαυρού στις κυπριακές θάλασσες. Αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ας θυμηθούμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είχε ένα χρονικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας πριν από μια δεκαετία, το οποίο έχει εξαφανιστεί σήμερα. Αυτό μπορεί να αντιστραφεί από την ανάπτυξη καταθέσεων, μια εξέλιξη που θα οδηγήσει σε κυριαρχικά δικαιώματα στη θαλάσσια οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
PS – Όλα αυτά, φυσικά, είναι ενάντια στον ευγενή στόχο του Ερντογάν να αναζωογονήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κρίσιμος χρονικός ορίζοντας είναι το 2023.