Η γενοκτονία του φασισμού του Χίτλερ εναντίον Εβραίων είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία.
Ο κόσμος έχει περάσει από δύο παγκόσμιους πολέμους και αμέτρητους τοπικούς πολέμους.
Δεν ξεχάστηκαν ούτε γενοκτονίες ούτε πόλεμοι. Δεν πρέπει να ξεχαστεί. Ενώ τα έθνη που έχουν υποστεί γενοκτονία και πλήρωσαν το οδυνηρό τίμημα του πολέμου, προσπαθώντας να εφαρμόσουν παρόμοιες συμπεριφορές σε άλλους, δημιουργούν πολύ διαφορετικές απόψεις, χάνουν επίσης τη διεθνή συμπάθεια που έχουν αποκτήσει λόγω των εμπειριών τους.
Το Ισραήλ που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ διεξάγει έναν αδιάκοπο πόλεμο εναντίον των Παλαιστινίων για χρόνια, πέρα από το συνηθισμένο. Δεν υπάρχει ισορροπία δύναμης.
Τα παλαιστινιακά εδάφη καταλαμβάνονται. Με την πάροδο του χρόνου, η κατοχή νομιμοποιείται.
Ας αλλάξουμε ρόλους για μια στιγμή. Τι θα συνέβαινε εάν οι Παλαιστίνιοι είχαν το πάνω χέρι πάνω από το Ισραήλ, εισέβαλαν παντού και συμπιέζουν τον Νετενιάχου στη μελέτη;
Ο κόσμος κινείται. Επιπλέον, η Αμερική παρεμβαίνει χίλιες φορές πριν φτάσει εκεί.
***
Ο Αχμέτ Αλτάν είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο “Το σπαθί και το μυαλό” πριν από περίπου 20 χρόνια.
Τα ενημερωμένα μηνύματα είναι εύκολο να εντοπιστούν όταν διαβάζουμε προσεκτικά σήμερα.
Ακολουθεί μια ενότητα από αυτό το άρθρο:
«Το μισό γύρο τριγωνικό καπέλο, η στρογγυλεμένη προεξέχουσα κοιλιά που μοιάζει με μαλακή μπάλα, το χέρι που δεν τραβάει από την κορυφή της κοιλιάς του, το περίεργο μέτωπο που πέφτει κάτω από το καπέλο του, η παιχνιδιάρικη σύζυγός του και ο φτωχός εξαπατημένος σύζυγος της ιστορίας της στρατιωτικής θητείας, σύμφωνα με φήμες ότι οι άνθρωποι θέλουν να επαναλαμβάνουν σαν εκδίκηση για εκατοντάδες χρόνια, με τον μικροσκοπικό σωλήνα του. Ο Ναπολέων, η μεγάλη του ιδιοφυΐα, συνόψισε τη σχέση μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής θητείας σε μια πρόταση αφού κατέκτησε όλη την Ευρώπη με το σπαθί του:
Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε με ένα σπαθί, απλά δεν μπορείτε να καθίσετε πάνω του.
Παρά τις προειδοποιήσεις αυτής της μεγαλοφυίας, πολλοί που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το σπαθί τους τόσο ικανά όσο έκανε, προσπάθησαν επανειλημμένα να καθίσουν σε ένα σπαθί, να λύσουν κοινωνικά προβλήματα με το σπαθί και να κυβερνήσουν με τη δύναμη του σπαθιού.
Εκατομμύρια νέοι έχουν πληρώσει με τη ζωή τους για τις λανθασμένες επιλογές αυτών των ανόητων φοβερών. Οι οικογένειες διαλύθηκαν, οι γυναίκες διαλύθηκαν, τα μωρά έμειναν χωρίς επίβλεψη.
Και κανένα πρόβλημα δεν μπορούσε να λυθεί με το σπαθί.
Το σπαθί εξασφάλισε τη νίκη από τους πολέμους, αλλά δεν ήταν αρκετό για να διατηρήσει την ειρήνη. Για ειρήνη, χρειαζόταν κάτι περισσότερο από ένα σπαθί. Λόγος, διορατικότητα, θάρρος στη λήψη αποφάσεων, πολιτική δημιουργικότητα.
Σήμερα συναντάμε ακόμα ηγέτες που προσπαθούν να καθίσουν στα σπαθιά τους.
Δύο άντρες, ένας από τους ηγέτες του κόσμου και ο άλλος της πιο ανεπτυγμένης χώρας της Μέσης Ανατολής, ο Μπους και ο Σαρόν, μαζί με την Αρχαία Ελλάδα, προσπαθούν να μετατρέψουν τη γη των προφητών που γέννησαν τη σύγχρονη ιστορία σε μια αιματηρή ανθρώπινη αποκάλυψη.
Η ανθρώπινη συνείδηση, η οποία είναι ανοιχτή στο σκοτάδι για να καταλάβει ακόμη και τους πολέμους, δεν προσπαθεί να νικήσει τους Παλαιστινίους σε έναν πόλεμο, αλλά να κάνει τους φτωχούς ανθρώπους να γονατίσουν και να ικετεύσουν να εξεγερθούν.
Έχουν τη δύναμη να κερδίσουν τον πόλεμο. Αλλά δεν έχουν τη δύναμη να κερδίσουν την ειρήνη.
Με κάθε μικρό παιδί που σκοτώνουν αυτήν τη δύναμη, κάθε γέρος που βάζουν τα χέρια τους πάνω από το κεφάλι τους στον τοίχο, κάθε γυναίκα που κλαίει με θλίψη και κάθε παιδί που έφυγε χωρίς πατέρα, χάνουν λίγο περισσότερο.
Δεν ξέρουν ότι μπορούν να κερδίσουν τη μάχη με το σπαθί, αλλά δεν μπορούν να καθίσουν σε αυτό το σπαθί. “
***
Σας εύχομαι μια ευτυχισμένη και όμορφη Κυριακή στεφανωμένη με υγεία.
