Είμαστε κλειδωμένοι στο COVID-19 για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα οικονομικά προβλήματα το συνοδεύουν… Και φυσικά το Κυπριακό… Κάθε μέρα, χωρίς να αποφασίζω για το γράψιμό μου, κοιτάζω το αρχείο και κοιτάζω τι έγραψα αυτήν την ημερομηνία πριν από χρόνια. Βρήκα το άρθρο μου δημοσιευμένο στην εφημερίδα της ΚΥΠΡΟΥ ακριβώς πριν από 18 χρόνια στις 5 Φεβρουαρίου 2003, συγκρίνοντάς το με το σήμερα. Εδώ είναι η ανάρτησή μου με ημερομηνία 5 Φεβρουαρίου 2003:
***
«Όσοι γνωρίζουν το φοβερό πρόσωπο του πολέμου γνωρίζουν καλύτερα την αξία της ειρήνης. Δεν υπάρχει απαίτηση ότι ο πόλεμος είναι μεταξύ ισοδύναμων δυνάμεων. Συχνά, ο πόλεμος ξεκινά με το θάρρος που παίρνει από την εξάρτηση από τη δύναμη μιας πλευράς.
Και αυτό που είναι πόνος είναι ότι συχνά η πραγματική αιτία των πολέμων δεν είναι οι φωνητικές αιτίες.
Ακριβώς όπως οι λόγοι που οι ΗΠΑ τώρα εκφράζουν εναντίον του Ιράκ.
Το Ιράκ είχε χημικά όπλα; Αυτό μπορεί να είναι αιτία πολέμου.
Τα χημικά όπλα στα χέρια των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Κίνας δεν είναι πρόβλημα!
Τώρα όλοι μπορούν να δουν πολύ, πολύ καλά και να γνωρίζουν ότι ο βασικός λόγος για την επιχείρηση των ΗΠΑ στο Ιράκ είναι να στηρίζεται στα αποθέματα πετρελαίου.
Δεν υπάρχει απτή και υπερασπίσσιμη πλευρά της διοίκησης του Σαντάμ όσον αφορά τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί έναν πόλεμο που θα κάνει τους αθώους ιρακινούς να πληρώσουν το λογαριασμό.
Αλλά ας δούμε ότι η διεθνής δύναμη των ΗΠΑ αναλαμβάνει κάπως τις χώρες μία προς μία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίζεται επίσημα στο Ιράκ. Γερμανία και Γαλλία αφενός, και αφετέρου η άλλη. Υπάρχει ακόμη και μετατόπιση της Γαλλίας στο στρατόπεδο των ΗΠΑ.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ στην Τουρκία ως απάντηση στη γενική τάση του εκλογικού σώματος και η κορυφαία στελέχη του κόμματος των ΗΠΑ κατά του Ιράκ θα οργανώσει το “A SAD” έχει φτάσει στο σημείο, ναι.
Ο πρόεδρος του ΑΚΡ Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, χθες (4 Φεβρουαρίου 2003) βρίσκεται στην ομιλία του στην ομάδα του ΑΚΡ στο κοινοβούλιο, «Η πρώτη μας προτεραιότητα Ηθική ειρήνη, η πολιτική μας προτεραιότητα είναι η Τουρκία», λέγοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προτρέπουν «ναι» ήταν επίσης ότι καλύπτουν.
***
Ο πόλεμος βρίσκεται στο κατώφλι όχι μόνο του Ιράκ, αλλά και όλων μας.
Οι αγορές άρχισαν να επηρεάζονται ακόμη και πριν οι βόμβες άρχισαν να βρέχονται στη Βαγδάτη.
Θα βιώσουμε πολύ χειρότερες συνέπειες αυτού μαζί την ημέρα που πέφτει η πρώτη βόμβα.
Ο καθένας που το βλέπει αυτό είναι σοβαρό άγχος. Το άγχος του πολέμου πρέπει να ακουστεί όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για ανθρώπους όπου ο πόλεμος θα πραγματοποιηθεί άμεσα.
Με αυτές τις προσεγγίσεις, είναι ανθρωπιστικό καθήκον για όποιον είναι ενάντια στον πόλεμο να συνεχίσει τις αντιδράσεις του σε όλους τους τομείς της ζωής.
***
Ο πόλεμος καταστρέφει όλες τις καλές αξίες και τα έργα της ανθρωπότητας. Εκείνοι που δημιουργήθηκαν με ειρήνη καταστρέφονται στον πόλεμο.
Σε ειρήνη, ενώ οι γιοι θάβουν τους πατέρες τους, στον πόλεμο, οι πατέρες θάβουν τους γιους τους και κλαίνε πίσω τους πίσω από τον πόνο.
Οι εξελίξεις στο Ιράκ κάνουν όλους όσους είναι ενάντια στον πόλεμο στον κόσμο να κοιμούνται. Οι αντιδράσεις αυξάνονται, η δυσφορία εξηγείται κάθε στιγμή της ημέρας.
***
Ο όμορφος άνθρωπος, που ήξερε ότι ήταν έτσι ζώντας, που γνώριζε τον πόλεμο ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την πρώτη μέρα που γνώριζε τον εαυτό του, πρώτα κατευθύνθηκε τα μπλε μάτια του στο διάστημα … Ήταν σιωπηλός … Τα μπλε μάτια του φαινόταν για να δείτε τα οδυνηρά γεγονότα που θα βιώσετε στο χώρο. Αυτό που φαντάστηκε ήταν φρικτό.
Είδε τους Ιρακινούς να φεύγουν απελπισμένοι με τον πανικό των βομβών να πέφτουν στο Ιράκ.
Θα μπορούσε να δει τους στρατιώτες των οποίων τα πόδια και τα χέρια έσπασαν.
Κάθε στρατιώτης έχει μια μητέρα, πατέρα, εραστή, εραστή … Φαινόταν να αισθάνεται τον πόνο τους.
Και θυμήθηκε τις αντιπολεμικές λέξεις του Άλμπερτ Αϊνστάιν, μιλώντας ποιητικά:
“Βρίσκω τον πόλεμο τόσο αποτρόπαιο και εξευτελιστικό που είναι καλύτερο να χωρίσω τον εαυτό μου από το να συμμετάσχω σε μια τόσο φρικτή δράση … Κατά την άποψή μου, η συνηθισμένη δολοφονία δεν είναι χειρότερη από τη δολοφονία ενός ανθρώπου στον πόλεμο.”