Το Κυπριακό Σοσιαλιστικό Κόμμα εξέδωσε δήλωση:
Συνδικαλιστικές οργανώσεις Είναι ανεξάρτητοι οργανισμοί που έχουν συσταθεί με σκοπό την προστασία των κοινωνικών, οικονομικών δικαιωμάτων και συμφερόντων των εργαζομένων και των δημοσίων υπαλλήλων και την επίλυση των προβλημάτων τους.
Υπό αυτήν την έννοια, τα συνδικάτα γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα των μελών τους δεν θα τελειώσουν έως ότου επιλυθούν τα κοινωνικά προβλήματα.
Η πανδημία, η οποία έχει πλήξει ολόκληρο τον κόσμο, έχει πλήξει το Βορρά και το Νότο της Κύπρου από τον Μάρτιο του 2020. Οι εργαζόμενοι και οι εργάτες προσπαθούν να πληρώσουν το λογαριασμό για την οικονομική συρρίκνωση στη χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αυτή είναι στην πραγματικότητα μια κατανοητή κατάσταση από την προοπτική του Κεφαλαίου, αλλά τα συνδικάτα που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και των δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει να παραμείνουν σιωπηλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, και ακόμη και ορισμένα συνδικάτα καταφεύγουν σε αυτόν τον γελοίο λόγο που αναπτύχθηκε από την κεφαλαιακή τάξη, όπως “η χώρα περνάει δύσκολους καιρούς, όλοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη” δεν μπορεί να γίνει κατανοητό.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος πανδημίας τον Μάρτιο, οι εργαζόμενοι στο Νότο δεν μπορούσαν να πάνε στη δουλειά, αυτοί οι εργαζόμενοι οργανώθηκαν και αναζητούσαν λύσεις στα προβλήματά τους. Τα συνδικάτα δεν στάθηκαν με αυτούς τους εργαζόμενους με τους κοσμικούς, δεν είδαν ότι αυτό το πρόβλημα ήταν στην πραγματικότητα ένα κοινωνικό πρόβλημα.
Υπήρξε μια περικοπή τριών μηνών από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τα συνδικάτα ήταν ακόμη σιωπηλά και ενέκριναν την απόφαση της κυβέρνησης, ακόμη και λέγοντας, “Είμαστε όλοι στο ίδιο σκάφος, οπότε θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μαζί”, και χύθηκαν στα χέρια της κυβέρνησης.
Το πρώτο κύμα πανδημιών μπορεί να είναι μια περίοδος «απειρίας» για όλους, όχι όλοι μπορούν να αναγκαστούν να ζήσουν με μια άγνωστη σειρά, έτσι μπορούμε να πάρουμε αυτά που επικρίναμε παραπάνω ως λάθη που έγιναν στο παρελθόν.
Ωστόσο, παρόλο που έχουν περάσει έντεκα μήνες από το πρώτο κύμα, το δεύτερο κύμα της πανδημίας έλαβε χώρα αυτές τις μέρες, και η κυβέρνηση και η πρωτεύουσα είχαν τα μάτια τους για τους μισθούς των εργαζομένων, των εργαζομένων και των δημοσίων υπαλλήλων που εργάζονται σε συνεργασία, Με τους κανονισμούς, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει τους μισθούς των υπαλλήλων και να μεταφέρει χρήματα στην πρωτεύουσα. Δεν είναι αποδεκτή η κατάσταση για τους εργαζόμενους, ώστε τα συνδικάτα να το αγνοούν. Η περίοδος της «πανδημικής απειρίας» έχει περάσει, τα συνδικάτα δεν μπορούν να εξαπατήσουν τα μέλη τους και την κοινωνία με μερικές αδύναμες δηλώσεις, υπάρχουν ιστορικές εμπειρίες και αυτές οι εμπειρίες εξηγούν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν τα συνδικάτα.
Βρισκόμαστε στην περίοδο των κοινωνικών συμφερόντων, όχι των εταιρικών συμφερόντων, της κοινωνικής αντιπολίτευσης, όχι της εταιρικής αντιπολίτευσης, και σε αυτό το σημείο, το καθήκον ανήκει στις διοικήσεις της Ένωσης και πρέπει να είναι γνωστό ότι. Τα κοινωνικά συμφέροντα μπορούν να υπερασπιστούν λαμβάνοντας την πλευρά των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου!