Το Τουρκοκυπριακό Επιμελητήριο Εμπορικών και Τεχνών δημοσίευσε μια δήλωση:
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ετοιμάζεται για αυτοκτονία
“Κλείστηκε, φαινόταν φαλακρός.” Δεν υπάρχει ντροπή, αλλά αυτή ήταν η λειτουργία της επιδημίας. Φανταστείτε μια κατάσταση που? Δεν ξέρει καν πώς να φέρει το τέλος του μήνα. Επειδή δεν γνωρίζει, ετοιμάζεται για απόπειρα αυτοκτονίας. Αγνοώντας τον αριθμό των περιπτώσεων και την υποδομή υγείας, εργάζεται υπερωρίες για να τερματίσει την απαγόρευση της κυκλοφορίας, έτσι ώστε τα χρήματα να μπορούν να εισέλθουν στο πλήρως ασφαλές του.
Λόγω έλλειψης προοπτικής, δεν διαθέτει χρήματα για σκοτεινές μέρες… Ο πολιτικός δεν θέλει να αναλάβει τον κίνδυνο δανεισμού. Είναι προφανές ότι τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των αντιπροσωπειών στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου δεν αφορούν σήμερα. Έτσι, δεν υπάρχει τίποτα στο πρωτόκολλο.
Η αύξηση της ανεργίας, οι άνθρωποι που δεν μπορούν να πάνε στην αγορά, οι επιχειρήσεις που κλείνουν καθημερινά δεν είναι καν στην άκρη της ατζέντας.
Έτσι, η δουλειά έχει έρθει να ανοίξει την οικονομία, να συγκεντρώσει ολόκληρο το λογαριασμό σε άτομα που έχουν εξαντληθεί να συγκεντρώσουν χρήματα για τον προϋπολογισμό.
Αυτό είναι το παιχνίδι, αυτή είναι η ατζέντα, ω άνθρωποι μου!
Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση κάνει κινήσεις για να συντρίψει τους υπαλλήλους και τις επιχειρήσεις που συντρίβουν. Έτσι, προσπαθεί να αποφύγει τις υποχρεώσεις που θα προκύψουν λόγω του κλεισίματος των επιχειρήσεων.
Δεν θέλουν καν να ακούσουν το γεγονός ότι το 2021 θα χαθεί εάν συνεχιστεί η επιδημία, δεν θα έρθουν μαθητές και τουρίστες και τα πράγματα δεν θα επιστρέψουν σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχει έλεγχος των περιπτώσεων.
Ούτε είναι σε θέση να σκεφτούν τη μεγαλύτερη καταστροφή που θα δημιουργούσε η αποκάλυψη.
Όποιος έχει συνείδηση. Οι πολίτες, οι πολιτικοί, οι βουλευτές, οι εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, οι δημοσιογράφοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να σταματήσουν αυτές τις προθέσεις πριν να είναι πολύ αργά.
Ας υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά: το πρόβλημα δεν είναι το κενό! Σε αυτές τις πολεμικές συνθήκες, δεν υπάρχει αλληλεγγύη και κοινή χρήση. Ο διαχωρισμός του υπαλλήλου ως δημόσιου υπαλλήλου και του ιδιωτικού τομέα με μια μοναδική πρακτική σημαίνει ότι δεν τους βλέπει ως μέρος του συνόλου. Να μην ενισχυθεί η επιδημική υποδομή, να επιταχυνθεί ο εμβολιασμός, να μην προγραμματιστεί.
Η λύση είναι εδώ!