Στα τέλη Δεκεμβρίου, η OMV Petrom πούλησε τα περιουσιακά της στοιχεία στο Καζακστάν, σηματοδοτώντας την έξοδο ενός ακόμη επενδυτή από τη χώρα της Κεντρικής Ασίας, ο οποίος εξακολουθεί να μάχεται σε δικαστικές συνομιλίες με άλλες ξένες οντότητες.
Η πώληση ήταν στα χαρτιά για μήνες, έτσι η ανακοίνωση της πώλησης των θυγατρικών της OMV Petrom – Kom-Munai και Tasbulat Oil – σε μια τοπική εταιρεία δεν εξέπληξε τους παρατηρητές. Ο OMV Petrom είπε σε ένα Σημείωση ότι εκχώρησε από το Καζακστάν για να διοχετεύσει επενδύσεις στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου.
«Η απόφαση θα μας επιτρέψει να επικεντρωθούμε στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου», εκπρόσωπος της εταιρείας επιβεβαιωμένος.
Οι επιχειρήσεις στο Καζακστάν αντιπροσώπευαν περίπου το 4% της παραγωγής ανάντη της OMV Petrom. Η εταιρεία ανήκει στην OMV Aktiengesellschaft της Αυστρίας (51%), τη ρουμανική κυβέρνηση (20,6%), τη Fondul Proprietatea (7%) και τους επενδυτές στο Χρηματιστήριο του Βουκουρεστίου (21,3%).
Η Petrom της Ρουμανίας, και αργότερα η OMV Petrom, είχε λειτουργήσει στην περιοχή Mangistau του Καζακστάν από το 1998 στην ομάδα πεδίων Tasbulat και στην Kom-Munai, με την εταιρεία που ανέπτυξε το πετρελαϊκό πεδίο Komsomolskoye.
Παρά το ότι έχει σταματήσει για δύο δεκαετίες από τότε που τα χωράφια ανακαλύφθηκαν στη σοβιετική εποχή, οι γεωλογικές εξερευνήσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχαν δείξει αισιόδοξες ενδείξεις για μελλοντική παραγωγή, ενθαρρύνοντας τους επενδυτές.
Μέχρι την ολοκλήρωση της εξαγοράς από την Petrom το 1998, στην πραγματικότητα, η επιχείρηση Tasbulat ήταν ο πρωταγωνιστής πολλών σκοτεινών συμφωνιών με ξένες εταιρείες και υπεράκτια επενδυτικά οχήματα.
Το Tasbulat Oil ιδρύθηκε στις αρχές του 1997 και καταχωρήθηκε στο Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι με τη συμμετοχή Ρουμάνων επενδυτών. Τον Δεκέμβριο του 1997, μια εταιρεία επενδύσεων, Εταιρεία Ορυκτών του Καζακστάν (χωρίς σχέση με την KAZ Minerals), απέκτησε μερίδιο 40% στην εταιρεία μέσω κοινοπραξίας μεταξύ της Κύπρου Gendor και της κρατικής Mangistaumunaigaz.
Τα μέσα της δεκαετίας του 1990 στον πετρελαϊκό τομέα του Καζακστάν ήταν μια περίοδος γρήγορων ιδιωτικοποιήσεων και αδιαφανών συναλλαγών. Όπως έγραψε κατάλληλα ο Wojciech Ostrowski στο βιβλίο του 2010 «Πετρέλαιο και πολιτική στο Καζακστάν», τότε «μια κοινή επιχείρηση που από έξω έμοιαζε με μια επιχείρηση που συνδυάζει Καζακστάν και ξένους εταίρους ήταν στην πραγματικότητα μια εταιρεία Καζακστάν-Καζακστάν»
Φαίνεται τώρα ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον στο Καζακστάν επέστρεψε σε μια περίοδο ελίτ λεηλασίας των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.
Οι άδειες της OMV Petrom για την ανάπτυξη των πετρελαιοπηγών στο Mangistau αποκτήθηκαν με ελάχιστα γνωστό επενδυτικό όχημα Μαγνητικό λάδι, η οποία ήταν ιδρύθηκε τον Οκτώβριο καθώς η συναλλαγή ήταν υπό διαπραγμάτευση.
Οι εταιρείες διατήρησαν εμπιστευτική την αξία της συναλλαγής, καθιστώντας τη συμφωνία ακόμη πιο αδιαφανής.
Έρευνα ανοιχτού κώδικα αποκάλυψε ότι το Magnetic Oil ανήκει στην Yelena Tyurina και την Bauyrzhan Bisembayev, δύο επενδυτικούς εταίρους που κατέχουν επίσης μια σειρά άλλων εταιρειών στο Καζακστάν. Οι σύνδεσμοι με την ελίτ εξακολουθούν να είναι το κλειδί για την επιχειρηματική δραστηριότητα στο Καζακστάν.
Ο τομέας του πετρελαίου, ωστόσο, δυσκολεύεται μετά από ένα χρόνο χαμηλών τιμών πετρελαίου. Τον Μάιο του περασμένου έτους, η Borealis, μια χημική εταιρεία με έδρα τη Βιέννη, εγκατέλειψε ενός κοινού έργου με την United Chemical Company του Καζακστάν (UCC) για την κατασκευή μιας μεγάλης εγκατάστασης πολυαιθυλενίου στο Atyrau. Εκείνη την εποχή, η OMV κατείχε το 36% των Borealis, αλλά έκτοτε αυξήθηκε το μερίδιό του στο 75 τοις εκατό.
Τον Δεκέμβριο του 2020, η KLPE, μια κοινοπραξία μεταξύ της UCC και της Polymer Production που ανήκε τελικά στην κρατική εταιρεία Kazmunaigas, συμφώνησε να κατασκευάσει μια μονάδα διαχωρισμού Τενγκίτσεβιλ, η κοινοπραξία που αναπτύσσει το μεγαλύτερο χερσαίο πετρελαϊκό πεδίο της Κεντρικής Ασίας.
Στις 10 Φεβρουαρίου, η JGC Holdings Corporation, ιαπωνική εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα ήταν υπεύθυνο για το έργο Front End Engineering and Design (FEED) για το εργοστάσιο.
Μετά από ένα δύσκολο 2020, ο Tengizchevroil προσπαθεί να καλύψει τα σχέδιά του, τα οποία καθυστέρησαν λόγω της πανδημίας και της πετρελαϊκής κρίσης. Η πετρελαϊκή επιχείρηση που αναπτύσσει το πετρελαϊκό πεδίο Tengiz είναι ο μεγαλύτερος φορολογούμενος στο Καζακστάν και τα σχέδια παραγωγής και επέκτασής του είναι ζωτικής σημασίας για την περιφερειακή οικονομία της περιοχής Atyrau, καθώς και για τον εθνικό προϋπολογισμό.
Με την ανάκαμψη της τιμής του πετρελαίου τις τελευταίες εβδομάδες, ο τομέας του πετρελαίου στο Καζακστάν εξακολουθεί να παρουσιάζει απρόβλεπτη αστάθεια, η οποία αντικατοπτρίζει την εθνική οικονομία, που εξακολουθεί να εξαρτάται πάρα πολύ από τους πόρους υδρογονανθράκων.