Η «Συλλογή προτομών τουρκοκυπρίων συγγραφέων» από το Μουσείο της πόλης Surlariçi, στο οποίο οι Τουρκοκύπριοι συγγραφείς συνεισφέρουν στην τουρκοκυπριακή λογοτεχνία, ιστορία και πολιτισμός, συνεχίζει να αναπτύσσεται με νέα ονόματα. Ο Osman Türkay, γνωστός ως «διαστημικός ποιητής» που πέθανε το 2001, και ο Özker Yaşın, ένας ευπροσάρμοστος συγγραφέας που χάσαμε το 2011, βρίσκονται στο Μουσείο της Walled City με τις χάλκινες προτομές τους. Οι πλοίαρχοι της τουρκοκυπριακής ποίησης, των οποίων οι επετείους του θανάτου γιορτάζονται τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, θα ζήσουν στο Μουσείο της πόλης Surlariçi με τον Kaytazzade Mehmet Nazım, τον πρώτο μυθιστοριογράφο της τουρκοκυπριακής λογοτεχνίας, του οποίου οι χάλκινες προτομές είχαν ανακοινωθεί προηγουμένως, και Hikmet Afif Mapolar, ο πατέρας του τουρκοκυπριακού σύγχρονου μυθιστορήματος.
Space Poet Υποψήφια για Νόμπελ
Γνωστός ως ποιητής του διαστήματος, ο Osman Türkay είναι γνωστός ως ένα από τα πιο πρωτότυπα ονόματα όχι μόνο της τουρκοκυπριακής λογοτεχνίας αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Κύπριος ποιητής γεννημένος στο Ozanköy, ο οποίος διορίστηκε δύο φορές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, απευθύνεται στον μακρο και μικρό κόσμο στο έργο του και καλεί τους ανθρώπους σε ειρήνη και αρμονία προκειμένου να διατηρήσουν την ισορροπία του σύμπαντος.
Ο ποιητής, που πιστεύει ότι το χάος περιμένει τον σύγχρονο κόσμο, που είναι το αντικείμενο των μυθολογιών, είδε την απώλεια των πνευματικών αξιών των ανθρώπων με την αποξένωσή τους και την πάλη μεταξύ τους ως προάγγελο αυτού του χάους. Ο ποιητής, ο οποίος δήλωσε ότι έγραψε για να αντιταχθεί στο χάος στη φύση και την ανθρώπινη ψυχή, ήταν η πηγή της τουρκικής μυθολογίας, της σύγχρονης επιστήμης του σύμπαντος και της κατανόησης της ανοχής, της αγάπης και του σεβασμού για τους Τούρκους Σούφι όπως ο Yunus Emre και ο Mevlana.
Το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1988 και το 1990 στον υποψήφιο μόνο Τουρκοκύπριο ποιητή Osman έδειξε ότι η Τουρκία, η Κύπρος, η Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο έγραψαν επίσης άρθρα σε αρκετές εφημερίδες. Εκτός από τα ποιητικά του βιβλία, ο Türkay έχει επίσης πολλά έργα στο είδος του δοκίμιου, της λογοτεχνικής κριτικής και του έργου.
Ο κύριος ποιητής του νησιού βρίσκεται στο Surlariçi …
Ο Özker Yaşın είναι ένα άλλο όνομα που ανακοινώνεται ότι βρίσκεται στο Μουσείο της Τείχους με μια χάλκινη προτομή. Εκτός από την ποιητική του ταυτότητα, ο Γιασίν, ο οποίος έχει παράγει πολλά έργα ως μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος, είναι επίσης μέλος του Ιδρυτικού Συμβουλίου της ΤΔΒΚ. Ο Özker Yaşın, ένας ευέλικτος συγγραφέας και πρόσωπο, γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1932. Ο Γιασίν, ο οποίος πέρασε τα πρώτα του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, επέστρεψε στην Κύπρο το 1950 και άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος και ραδιοτηλεοπτικός προγραμματιστής. Αργότερα, ίδρυσε ένα βιβλιοπωλείο, έπειτα ένα τυπογραφείο, και δημοσίευσε την εφημερίδα «Savaş». Συμμετείχε στην ίδρυση του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος. Υπηρέτησε ως αναπληρωτής στην περίοδο 1970-1976. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες και τα περιοδικά στην Κύπρο και στην Τουρκία συγκεκριμένα το «περιουσιακό στοιχείο» έχουν κάνει το όνομά τους στο περιοδικό. Έγινε ο κορυφαίος ποιητής του «Free Poetry» και του «Nationalist Poetry». Έφερε μια πραγματική καινοτομία στην τουρκοκυπριακή ποίηση με την τουρκική, ποιητική αισθητική, πόρους, θέμα και στυλ. Για πολύ καιρό ήταν γνωστός και ακολούθησε ως ο «κύριος ποιητής» του νησιού. Ο Özker Yaşın, ο οποίος δημιούργησε μια επική ατμόσφαιρα στα ποιήματά του, συνέβαλε σημαντικά στην τουρκοκυπριακή λογοτεχνία με τα έργα και τα μυθιστορήματά του. Εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1986. Έζησε εκεί μέχρι που πέθανε. Ο Özker Yaşın δεν ήταν μόνο ένας γνωστός ποιητής αλλά και ένας κύριος συγγραφέας που έγραψε έργα σε πολλούς τομείς της τουρκοκυπριακής λογοτεχνίας. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ένας από τους συγγραφείς που παρήγαγαν τα περισσότερα έργα στο είδος των μυθιστορημάτων και που κέρδισε έναν μυθιστοριογράφο. Ο κύριος συγγραφέας της τουρκοκυπριακής γραφής απεβίωσε στις 6 Φεβρουαρίου 2011 στην Κωνσταντινούπολη. Το σώμα του Γιασίν μεταφέρθηκε στην Κύπρο και απεστάλη στο τελευταίο του ταξίδι με μια κρατική τελετή.
//////////////////////////////
Στίχοι από το ποίημα του Osman Türkay “Κλάδοι στη Γη – Δέντρο” …
Κλαδιά στη Γη – Δέντρο
Τα μάτια μου τρυπούν τους τοίχους σαν ακτινογραφίες
Περπατώ στους δρόμους της πόλης τώρα
Νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη μας συνάντηση με εσάς, κύριε Ρομπότ
Καλημέρα. Ουρλιάζει στα αυτιά μου μια νέα διαστημική εποχή
Δείτε πώς λειτουργούν οι μηχανές μας, οι βιτρίνες μας
Το εργαστήριο που δεν μπορεί να λύσει τα μυστήρια του σώματός μας
Σενάρια, περιοδικά, έγχρωμα περιοδικά
…
Δώσε μου μια φωνή από την παλαιότερη διαστημική εποχή
Είμαι ξένος στη γη, είμαι επισκέπτης στη γη
Είμαι πάνω από τη βαρύτητα που ψάχνω τη ρίζα μου
//////////////////////////////
Στίχοι από το ποίημα του Özker Yaşın “Dumanlar Symphony” …
Συμφωνία καπνού
Ένας τραχύς άνεμος φυσούσε τα μαλλιά της,
Η γυναίκα είπε “αντίο” για τελευταία φορά,
Υπήρχε η θλίψη των απελπιστικών ημερών στο πρόσωπό σας
Και τα μάτια του ήταν καπνιστή και καπνιστή.
Καθώς το ατμόπλοιο τραβάει αργά
Η παράξενη ήταν κακή.
Η απελπισία περιβάλλει τις τέσσερις πλευρές του