Για εκείνες τις σπάνιες στιγμές που ΔΕΝ κάνετε κύλιση ή κοιτάζετε κενά έξω από το παράθυρο αναρωτιέστε πώς φτάσαμε εδώ, παρουσιάζουμε μια επιλογή αξιόλογης προβολής στην οθόνη της επιλογής σας:
«Είμαι η γυναίκα σου»: Δεν είχα την ευχαρίστηση να δω το βραβευμένο έργο της αστέρας της Ρέιτσελ Μπρέσναχεν στο “The Marvelous Mrs. Maisel”, αλλά αυτή η κροτίδα μιας ταινίας με έπεισε ότι είναι η πραγματική συμφωνία. Με τον ίδιο τρόπο, δεν έχω δει κανένα από τα προηγούμενα χαρακτηριστικά της σκηνοθέτης Τζούλια Χάρτ, αλλά με αυτή την προσπάθεια έχει επιτύχει το φαινομενικά αδύνατο κάνοντας μια κηλίδα, διασκεδαστική, γεμάτη δράση, κινούμενη με χαρακτήρες που ανατρέπει τα παραδείγματα του είδους χωρίς να χτυπά κοινό πάνω από το κεφάλι με την κοινωνική συνείδησή του. ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ.
Το εν λόγω είδος είναι το δράμα εγκληματικότητας της δεκαετίας του 1970 και ο Bresnahan παίζει τον χαρακτήρα της «φίλης του απατεώνα» που συνήθως υποβαθμίζεται σε τέτοιες ταινίες. Όταν τη συναντάμε, ο Jean (Bresnahan) γνωρίζει ότι όταν ο Eddie (Bill Heck) περνά τις νύχτες του έξω, δεν είναι ακριβώς εθελοντής στο τοπικό καταφύγιο αστέγων. Έτσι, όταν φέρνει στο σπίτι ένα μωρό, χωρίς εξήγηση πού το πήρε, και το παρουσιάζει σε αυτήν, μόλις χτυπά το μάτι πριν το ονομάσει Χάρι.
Λίγο αργότερα, ο Ζαν ξυπνά ένα βράδυ από έναν από τους συμπατριώτες του Έντι. Τα πράγματα πάνε στραβά, και σύντομα βρίσκεται στο μωρό με το μωρό, συνοδευόμενη από τον Cal (Arinzé Kene), έναν άλλο από τους συναδέλφους του Eddie που δεν είχε γνωρίσει στο παρελθόν. Από εκεί, το ζευγάρι παίζει κρυφτό με εκδικητικούς δολοφόνους, από ένα προαστιακό (υποτιθέμενο) ασφαλές σπίτι μέχρι μια ορεινή καμπίνα, προτού τελικά πάρει τα πράγματα στα χέρια τους.
Η αίσθηση της περιόδου της ταινίας είναι κινηματογραφικά, αν όχι τέλεια, αυθεντική και η επικέντρωση της αφήγησης στον Jean είναι ένα αποτελεσματικό σενάριο που δίνει έμφαση στο πώς ακόμα και οι αξέχαστοι χαρακτήρες που έπαιξε η Edie Falco στο “The Sopranos” ή η Lorraine Bracco στο “Goodfellas” υποβιβαστεί στο περιθώριο των ιστοριών τους που κυριαρχούνται από άντρες. Το γεγονός ότι ο Cal is Black προσθέτει ένα άλλο επίπεδο σχολιασμού στην ταινία, ειδικά σε μια σκηνή όπου ο Jean και ο Cal αντιμετωπίζουν αργά το βράδυ στην άκρη ενός δρόμου από έναν λευκό αστυνομικό. Αλλά αυτές οι στιγμές δεν αισθάνονται ποτέ κολλημένες ή διδακτικές – φυσικά ρέουν από το χαρακτήρα και το περιβάλλον.
Ο Χαρτ, του οποίου ο σύζυγος Τζόρνταν Χόροβιτς συν-έγραψε και συν-παραγωγή μαζί της, δεν αφυπνίζει ούτε τον σκηνοθέτη. Οι σκηνές δράσης είναι αξέχαστες. Μια ακολουθία που περιλαμβάνει έναν ενεργό σκοπευτή σε ένα γεμάτο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης θα πρέπει σχεδόν να συνοδεύεται από μια προειδοποίηση ενεργοποίησης, λαμβάνοντας υπόψη το πόσο χαοτικά είναι συναρπαστικό. Ένας άλλος αναπνέει νέα ζωή σε αυτό που θα μπορούσε να ήταν ένα κυνηγητό αστικών αυτοκινήτων.
Το “I’m Your Woman” σίγουρα θα είχε ωφεληθεί από τη θεατρική εμπειρία, αλλά θα μπορούσε επίσης να είχε χαθεί στο shuffle, εάν αναγκάστηκε να ανταγωνιστεί τον τυπικό πολλαπλό ναύλο. Δεν είναι αρκετά συνειδητά αρσενικό για να γίνει κριτικός αγαπητός και δεν είναι αρκετά ευρέως διαμορφωμένος για να γίνει μια συντριβή box-office. Με τύχη, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να το ανακαλύψει κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή ταινία σε εύθετο χρόνο στο διαδίκτυο. (Amazon Prime) (Τροχόσπιτο)
«Κομμάτια μιας γυναίκας»: Μιλώντας για αξιοσημείωτες ταινίες με διακριτικά ήπιους τίτλους που περιλαμβάνουν τη λέξη «γυναίκα», αυτό το ενοχλητικό εγχώριο δράμα θα πρέπει να βρίσκεται στη συζήτηση όταν ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες για Όσκαρ στις 15 Μαρτίου (η ίδια η τελετή θα πραγματοποιηθεί στις 25 Απριλίου), τουλάχιστον για παράσταση bravura από τη Vanessa Kirby στον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο της. Προηγουμένως, ήταν πιο γνωστή για το ότι παίζει την πριγκίπισσα Μαργαρίτα στις δύο πρώτες σεζόν του “The Crown”, αλλά είναι χρόνια φωτός μακριά από αυτόν τον κόσμο εδώ.
Φυσικά, αυτή η ταινία, δυστυχώς, προσελκύει περισσότερη προσοχή στο γεγονός ότι η Shia LaBeouf συμπράττει ως ο σύζυγος του Kirby παρά για την καλή δουλειά του Kirby. Ο LaBeouf κατηγορήθηκε αξιόπιστα για φρικτή, καταχρηστική συμπεριφορά και μήνυσε για σεξουαλική μπαταρία και επίθεση από την πρώην φίλη του, τον μουσικό γνωστό ως κλαδιά FKA. Το Netflix έχει καταργήσει το όνομα της LaBeouf από τις διαφημίσεις “For Your mempertimbangkan” και άλλο υλικό μάρκετινγκ. Αλλά θα ήταν κρίμα αν η συμπεριφορά του αποσπάστηκε από το εντυπωσιακό ντεμπούτο της αγγλικής γλώσσας του σκηνοθέτη Kornél Mundruczó.
Η πρώτη μισή ώρα του “Pieces of a Woman” συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο εξαντλητικές ακολουθίες του σύγχρονου κινηματογράφου. Η Μάρθα (Kirby) και ο Sean (LaBeouf) πρόκειται να καλωσορίσουν το πρώτο τους παιδί και επέλεξαν το σπίτι τους. Όταν η κανονική μαία τους δεν μπορεί να παρευρεθεί, φτάνει ένας αναπληρωτής (Molly Parker), και τελικά τα πράγματα πάνε τραγικά. Όποιος έχει βιώσει παρόμοιο τραύμα δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί για το ότι ήθελε να προχωρήσει στο υπόλοιπο της ταινίας, η οποία χρονολογεί την πτώση από αυτό το γεγονός και την επίδρασή της στη σχέση της Μάρθα και του Σον. Η μητέρα της Martha (αμερικανικός θησαυρός Ellen Burstyn, τα μαλλιά τόσο τέλεια και πνεύμα όσο πιο δυνατά όσο ποτέ στην ώριμη ηλικία των 88 ετών) πιέζει για δίωξη της άτυχης μαίας, ενώ ο Sean υποτροπιάζεται σε κατάχρηση ουσιών και υποκύπτει σε ανίσχυρη αρσενική οργή.
Η Μάρθα, από την πλευρά της, φαίνεται μουδιασμένη από την αδυναμία επεξεργασίας της απώλειας της. Αυτό είναι όπου ο Kirby λάμπει πραγματικά, μεταφέροντας την ευθραυστότητα κάτω από το απίστευτα εξωτερικό της Martha. Το σενάριο είναι από την Kata Wéber, τον συχνό συνεργάτη και ρομαντικό συνεργάτη του Mundruczó, και εμπνεύστηκε εν μέρει από την εμπειρία του ζευγαριού να χάσει ένα μωρό. Αυτό πιθανότατα εξηγεί τη συναισθηματική γυμνή και την αίσθηση της οικείας λεπτομέρειας στην ταινία, πτυχές που την καθιστούν περισσότερο από λίγο απογοητευτική όταν η τρίτη πράξη μεταμορφώνεται σε ένα δράμα δικαστηρίου που δεν καταφέρνει να ικανοποιήσει μια ικανοποιητική συναισθηματική ανάλυση. Για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου λειτουργίας του, ωστόσο, αυτή είναι μια συναρπαστική εμπειρία, που ενισχύεται από την επιδέξια χρήση εκτεταμένων λήψεων από τον σκηνοθέτη του – ότι η ακολουθία ανοίγματος είναι ουσιαστικά ένα μόνο, είκοσι λεπτά.
Αυτή η μπαλέτη, η μη προσδεδεμένη κάμερα είναι ένα συχνό εργαλείο για τον Mundruczó, τουλάχιστον βασισμένο στις δύο άλλες ταινίες του που έχω δει, και οι δύο φτιάχτηκαν στην πατρίδα του, την Ουγγαρία. Το ένα ήταν το σκύλο του 2014 «Λευκός Θεός» και το άλλο το «Jupiter’s Moon» του 2017, το οποίο μεταδίδεται επί του παρόντος στη συνδρομητική υπηρεσία MUBI. Η «Σελήνη του Δία» είναι, σαν «Λευκός Θεός», μια συναρπαστική, ελαττωματική αλληγορία σχετικά με τη μισαλλοδοξία. Σε αυτό, ένας Σύριος μετανάστης με το όνομα Aryan (Zsombor Jéger) που συλλαμβάνεται και πυροβολείται ενώ προσπαθεί να εισέλθει στην Ουγγαρία αναδύεται από την εμπειρία με την υπερφυσική ικανότητα να αιωρείται και να θεραπεύεται. Ένας κυνικός γιατρός (Merab Ninidze) προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις νέες ικανότητες του Aryan για δικό του οικονομικό και προσωπικό όφελος. Παρά την ιδιαίτερη βαρύτητα, αξίζει να παρακολουθήσετε τουλάχιστον για αυτές τις λήψεις παρακολούθησης πολλών λεπτών και για πειστικές επιδόσεις από τους προπορευόμενους. (Το “Pieces of a Woman” βρίσκεται στο Netflix (τρέιλερ). Το “Jupiter’s Moon” βρίσκεται στο MUBI (τρέιλερ).)
«Το φάντασμα των Peter Sellers»: Μιλώντας για τους Ούγγρους σκηνοθέτες, το 1972 ο σκηνοθέτης Peter Medak, ξεκίνησε την επιτυχία του «The Ruling Class», δελεάστηκε στην Κύπρο για να πυροβολήσει μια πειρατική κωμωδία με πρωταγωνιστές τους Peter Sellers και Spike Milligan. Το αποτέλεσμα ήταν το «Ghost in the Noonday Sun» και αν δεν το έχετε ακούσει ποτέ, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, μετά από έναν πυροβολισμό που ήταν, θα πούμε, προβληματικός, η ταινία ουσιαστικά έφυγε από το στούντιο και παραμένει βασικά ακατάλληλη σήμερα. (Αν και, φυσικά, το Portland’s Movie Madness διαθέτει αντίγραφο VHS διαθέσιμο προς ενοικίαση!)
Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Medak επέστρεψε στον ιστότοπο αυτού του κινηματογραφικού εγκλήματος για αυτό το ντοκιμαντέρ, το οποίο του δίνει την ευκαιρία να εξορκίσει ορισμένα φαντάσματα, δηλαδή εκείνα των Πωλητών, των οποίων η ακανόνιστη, οριακή-εγκληματική συμπεριφορά ήταν ο πρωταρχικός λόγος για το χάος και την αποτυχία της παραγωγής ( αν και η απειρία του Medak μπορεί να έχει κλείσει ένα δευτερόλεπτο). Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή απόλαυση για τους λάτρεις του ιστορικού ταινιών και ένα must-see για τους ολοκληρωτές πωλητών. Η ιστορία που αφηγείται τη δεκαετία του 1970 δεν είναι νέα, αλλά αναρωτιέται κανείς αν κάθε λεγόμενη καταραμένη ταινία τελικά θα κριθεί άξιος για το δικό του κλασσικό ντοκιμαντέρ. Αν ναι, θα αξίζει πραγματικά μόνο όταν πάρουμε την οριστική ανάληψη της δημιουργίας του Jerry Lewis «The Day the Clown Cried». (Criterion Channel, το οποίο δείχνει επίσης μια σειρά από πιο γνωστές και αναμφίβολα καλύτερες ταινίες των Πωλητών)
“Frantz Fanon: Μαύρο δέρμα, Λευκή μάσκα”: Αυτό το πορτραίτο ντοκιμαντέρ από τον Βρετανό σκηνοθέτη Isaac Julien («Ψάχνει τον Λάνγκστον») παρέχει μια έγκαιρη ανανέωση του αντικολονικού, αντιρατσιστικού συγγραφέα του οποίου η ζωή και η δουλειά μειώθηκαν τραγικά. Γεννημένος και μεγάλωσε στη γαλλική νησιωτική αποικία της Μαρτινίκα, ο Fanon εκπαιδεύτηκε ως ψυχολόγος και επηρεάστηκε έντονα από το χρόνο που αφιερώθηκε σε μια κλινική στην Αλγερία κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας του έθνους κατά της Γαλλίας. Παρά το θάνατο του Fanon από λευχαιμία σε μόλις 36, το έργο του σχετικά με τη συνείδηση των καταπιεσμένων πληθυσμών έχει επιρροή στις μελλοντικές γενιές αντιρατσιστικών ηγετών, συμπεριλαμβανομένων των Steven Biko και Malcolm X. Το προφίλ της Julien περιλαμβάνει αναμνήσεις από πολλούς συναδέλφους του Fanon και σύντομες δραματικές αναδράσεις των βασικών στιγμών η ζωή του. Καθώς η Αμερική συνεχίζει να αγωνίζεται να επαναπροσανατολιστεί προς μια πιο δίκαιη μεταχείριση των αποικισμένων και καταπιεσμένων λαών της, αυτή η ταινία μπορεί να χρησιμεύσει ως μια αποτελεσματική εισαγωγή. (Κανάλι κριτηρίου)
«Ξαφνικός φόβος»: Παρά το γεγονός ότι αποκαταστάθηκε και κυκλοφόρησε ξανά αρκετά χρόνια πριν, αυτό το θρίλερ του 1952 παραμένει υποτιμημένο μεταξύ του τεράστιου έργου του Joan Crawford. Δημιουργήθηκε όταν πέρασε από την κορυφή της φήμης της, αλλά το ταλέντο της συνεχίζει να λάμπει, στα 47, ως θεατρικός συγγραφέας που ερωτεύεται και παντρεύεται έναν νεότερο, όμορφο ηθοποιό (Jack Palance). Αρχικά αναζωογονημένος από τις προσοχές του, ο Κρόφορντ σύντομα κατεβαίνει σε απόγνωση όταν ο πάντα αναστατωτικός μοιραία γυναίκα Η Gloria Grahame μπαίνει στην εικόνα. Η ταινία κέρδισε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης της τρίτης και της τελευταίας Crawford για την Καλύτερη Ηθοποιό. Τώρα θα κυκλοφορήσει ξανά σε Blu-ray, και αναφέρεται εδώ για το ενημερωτικό και συνεκτικό κομμάτι σχολιασμού ήχου από τον ιστορικό Jeremy Arnold, το οποίο παρουσιάζει τη συναρπαστική ιστορία παραγωγής της ανεξάρτητης παραγωγής. (Έκδοση Blu-ray από το Cohen Home Video, διαθέσιμο προς ενοικίαση στο Movie Madness)