Το στάδιο απαιτεί μια δύσκολη απόφαση ή εγείρει παράπονα. Ο διαιτητής σηματοδοτεί τους παίκτες να σταματήσουν, βάζει το χέρι του στο αυτί του. Χρειάζεται μισό λεπτό, ένα λεπτό, είναι εκεί. Τελικά, η συνομιλία του με το VAR τον ωθεί να δει τη σκηνή.
Τον βλέπει, τον βλέπει ξανά. Εκεί έγειρε στην οθόνη. Ένα λεπτό, δύο λεπτά, πέντε λεπτά. Το συζητά, το σκέφτεται, ξανασκεφτεί, αποφασίζει τελικά, αλλά έχει ήδη βάλει τους παίκτες, την ομαλή λειτουργία του παιχνιδιού, όλους όσους κοιτάζουν στο ψυγείο.
Και μετά ήρθαν οι Ιταλοί. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι τόσο αλάθητοι όσο κάποιος διαιτητής, αλλά εξήγησαν το ρόλο του VAR στους Κύπριους συναδέλφους τους. Δηλαδή, δεν αντικαθιστά τον διαιτητή. Μόνο εάν υπάρχει ένα προφανές σφάλμα ή μια πραγματικά δύσκολη φάση χρησιμοποιείται η παρουσία του. Σωστή ταχύτητα.
Από την άλλη πλευρά, η Μαριάνη և Μαρέσκα, αντίστοιχα, στο “Ανόρθωση” – “ΑΠΟΕΛ” և “Ολυμπιακός” – Η ΑΕΛ, αποφάσισε με θάρρος և χωρίς να διακόψει λίγο το παιχνίδι. Πρόβλημα έλλειψης εκπαίδευσης, προσωπικότητας և υπερβολικής πίεσης.
Ο τελευταίος είναι ο μόνος μετριασμός των Κυπρίων διαιτητών, καθώς είναι η τακτική των πρακτόρων να τους βομβαρδίσουν πριν, κατά τη διάρκεια, μετά το παιχνίδι. Τα υπόλοιπα είναι ο Τζεφ. Αντί για άλλους …