Το πρωί της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου στις 14 Φεβρουαρίου, έγραψα:
“Δεν μπορώ να γιορτάσω τίποτα ενώ έχουμε μάρτυρες!”
Οι προηγούμενοι 3 μάρτυρες μας δεν θάφτηκαν ακόμη …
Ο πόνος του ήταν φρέσκος …
Τότε ανακάλυψα τις βραδινές ειδήσεις:
Τα 13 άτομα μας,
Τα 13 αδέλφια μας,
Τα 13 παιδιά μας!
Κρατήθηκαν από το PKK για 6 χρόνια.
Δεν έχουμε μιλήσει για αυτά τα έξι χρόνια …
“Νέα!” λένε ότι ήμασταν …
Έτσι ήμασταν Γάλλοι …
Απλώς φαίνεται να το θυμάμαι έτσι.
Μερικοί από τους αστυνομικούς και τους στρατιώτες μας απήχθησαν από το PKK …
Και πάλι, σηκώνω την κουρτίνα ομίχλης και αναγκάζω τη μνήμη μου να σκεφτεί.
Ένα άτομο ρώτησε τις αρχές: «Τι συνέβη σε αυτούς που απήχθησαν; Τι κάνεις?’ ότι…
Νομίζω αυτά τα αρχεία, τα έγγραφα αποκαλύπτονται σήμερα και αύριο …
Ποιος ξέρει, τι πόνο υπέφεραν;
Ποιος ξέρει, τι ελπίζει είχε, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες!
Αυτό μου θύμισε τα κυπριακά συμβάντα, που οι Τουρκοκύπριοι και οι μουτζαχίντ υπέφεραν από τους Έλληνες …
Από το τουρκικό ραδιόφωνο, “Μπορώ να έρθω μια νύχτα, αδερφέ μου!” Ενώ το τραγούδι παίζεται συνεχώς, τα ελληνικά ραδιόφωνα λένε “περίμενα αλλά δεν ήρθες!” μεταδίδουν τραγούδια στα τουρκικά.
Ο Karaoğlan, τότε Πρωθυπουργός Bülent Ecevit, Υπουργός Εξωτερικών Turan Güneş, “Ayşe Go on Vacation!” Με το μήνυμα, έδειξε αμέσως τη δύναμη των Τούρκων, τη δύναμη των Τούρκων στρατιωτών, χωρίς να προσέξει τις απειλές «Δεν μπορείτε να το κάνετε, δεν μπορείτε, θα μας βρείτε»,
Η καρδιά μου είναι φωτιά, φίλοι ,,,
Η καρδιά μου καίει …
Αλλά τι θα πω σε ποιον;
Δεν γνωρίζαμε καν τα ονόματα αυτών των αδελφών!
Δεν υπάρχουν πια…
Και πάλι, είμαι σίγουρος ότι θα πουν τα στερεότυπα που ακούμε όλη την ώρα και η δουλειά θα γίνει …
Μέχρι τις νέες ειδήσεις μαρτύρων …
ΑΣΤΕ ΓΡΑΠΤΕΣ ΟΛΕΣ ΓΙΑ ΜΑΣ
Κοίτα τι έγραψε ένας αναγνώστης μου.
«Ντροπή για όλους μας, που παρακολουθήσαμε το μαρτύριο τους, κυρίως από τη δύναμή τους, στην αντίθεσή τους, στα γραπτά και οπτικά μέσα, στην περιττή και συχνά περιττή κατοχή των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, και που συχνά αγνοούν ένα τόσο σημαντικό γεγονός !
Για τον εαυτό μου, είμαι εξαιρετικά λυπημένος και μετανιωμένος.
Είπα, ντροπή σε όλους μας. “
Λέω επίσης:
Από τις 17 Σεπτεμβρίου 2015, είναι αιχμάλωτος στα χέρια των τρομοκρατών και των πολιτών της χώρας που δεν το γνωρίζουν, τι λάθος είναι.
Τι μοναξιά είναι …
Ακόμη και η σκέψη κάνει τους ανθρώπους τρελούς …
Μόλις έμαθα από τον Enver Kaya.
Οι βουλευτές της CHP έκαναν έξι φορές κοινοβουλευτική ερώτηση στην Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, αλλά όπως πάντα, δεν έλαβαν απάντηση.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένας ισχυρισμός για τον οποίο είμαι πολύ περίεργος.
Αυτό είναι:
«Η απέλαση αστυνομικού, ο οποίος απήχθη από το PKK το 2015 και τώρα σφαγιάστηκε, με διάταγμα ένα χρόνο αργότερα …
Εάν αυτό ισχύει, αυτοί που το κάνουν θα πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρότερα και τα καθήκοντά τους θα πρέπει να τερματιστούν αμέσως.
Και όλοι οι μισθοί που έχει λάβει από το κράτος μέχρι σήμερα θα πρέπει να επιστραφούν και να δοθούν στις οικογένειες των μαρτύρων μας.
Όπως είπε ο Murat Eştürk, η πραγματική τραγωδία δεν είναι ότι δεν είναι γνωστός, αλλά δεν νοιάζεται.
Επαναλαμβάνω;
Όποιος μας έκανε να νιώσουμε αυτή τη ντροπή και τη θλίψη, πρέπει να τιμωρηθεί άμεσα, όποιος είναι τόσο μεγάλος όσο και να μην λογοδοτεί.
Σήμερα και μια εβδομάδα, όπως και πριν, ακολουθήστε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δείτε τι θα γράψουν, τι θα λένε και ποιος θα δηλώσει «προδότες»;
Και θα κάνουν λόγια που θα σπάσουν την ενότητα μας και θα μας χωρίσουν.
Στην πραγματικότητα, πρέπει να λογοδοτούν …
Διαφορετικά, όχι στα λόγια των σπασμένων ανθρώπων μας …